سیکلوسپورین (cyclosporine) یک داروی سرکوبکننده سیستم ایمنی است که در سال 1972 کشف شد. این دارو ابتدا برای پیشگیری از رد پیوند پساز پیوند عضو و اخیرا برای مدیریت بیماریهای خودایمنی استفاده شد. عوارض جانبی شایع مرتبط با درمان با سیکلوسپورین، سمیّت کلیوی و فشار خون بالا هستند. برای بررسی میزان افزایش فشار خون ناشی از سیکلوسپورین در مقایسه با دارونما، منابع علمی موجود را جستوجو کردیم. ما 17 کارآزمایی را شناسایی کردیم که معیارهای ورود را داشته و دادههای قابل استخراج داشتند.
این مرور سیستماتیک، افزایش قابل توجهی را در فشار خون بیماران تحت درمان با سیکلوسپورین با بهترین تخمین از افزایش کلی آن تا 7 میلیمتر جیوه نشان داد. همچنین یک اثر وابسته به دوز مشاهده شد، بهطوریکه متوسط افزایش در میانگین فشار خون از 5 میلیمتر جیوه با دوزهای پائین تا 11 میلیمتر جیوه با دوزهای بالای سیکلوسپورین متغیر بود. این افزایش از اهمیت بالینی برخوردار است و نشان میدهد که پزشکان باید سعی کنند کمترین دوز موثر را در تمام بیماران تحت درمان مزمن بیابند.
مطالعه چکیده کامل
سیکلوسپورین (cyclosporine) یک داروی سرکوبکننده سیستم ایمنی است که برای درمان بیماریهای خودایمنی مختلف استفاده میشود. موارد مصرف رسمی سیکلوسپورین در کانادا عبارتند از پیوند عضو توپُر، پیوند مغز استخوان، پسوریازیس، آرتریت روماتوئید و سندرم نفروتیک (e-CPS 2008). گسترش طیف موارد مصرف سیکلوسپورین منجر به افزایش تعداد بیمارانی خواهد شد که تحت درمان مزمن با آن و ابتلا به عوارض جانبی احتمالی قرار میگیرند که هیپرتانسیون یکی از شایعترین آنهاست. بنابراین، برای مدیریت مناسب بیمارانی که این دارو را دریافت میکنند، دانستن میزان افزایش فشار خون (BP) مرتبط با سیکلوسپورین ضروری است.
اهداف
هدف اصلی این مرور سیستماتیک، ارزیابی تاثیر سیکلوسپورین بر فشار خون، در مقایسه با دارونما (placebo) در کارآزماییهای تصادفیسازیشده است.
روشهای جستوجو
ما پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) و بانکهای اطلاعاتی کتابشناختی (bibliographic) را، از جمله MEDLINE (2000-2008) و EMBASE (1980-2008)، جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
انتخاب مطالعات با استفاده از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده دوسو کور (double-blind) انجام شد که سیکلوسپورین را با دارونما مقایسه کردند. تمام بیماران تحت درمان با سیکلوسپورین، بدون اعمال محدودیت از نظر نوع بیماری یا سن و جنسیت، وارد مطالعه شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
اندازهگیری فشار خون در هر شرایطی و به هر وسیلهای از جمله روش سمعی (auscultatory) یا اسیلومتریک (oscillometric) با ترجیح در حالت نشسته، قابل قبول بود. نتایج میانگین فشار خون بهصورت میانگین تغییر از دارونما و خطای استاندارد میانگین (SEM) وارد شدند. اگر دادههای فشار خون در زمانهای مختلف پساز شروع درمان با سیکلوسپورین ارائه شد، از میانگین وزندهیشده تغییر BP از دارونما در تمام اندازهگیریها استفاده شد.
نتایج اصلی
این جستوجو منجر به یافتن 1340 استناد شد، که از این تعداد، 17 کارآزمایی معیارهای ورود را داشتند. ما محدودههای دوز را طبق دوز معمول توصیهشده توسط شرکت سازنده ایجاد کردیم و 17 کارآزمایی واردشده را به محدوده دوز مربوطه اختصاص دادیم. نتایج نشان میدهند که افزایش فشار خون مرتبط با مصرف سیکلوسپورین از نظر آماری بسیار معنیدار است. به نظر میرسد که یک اثر وابسته به دوز وجود دارد، بهطوریکه دوزهای پائینتر (4-1 میلیگرم/کیلوگرم/روز) میانگین BP را بهطور متوسط تا 5 میلیمتر جیوه و دوزهای بالاتر (بیشاز 10 میلیگرم/کیلوگرم/روز) میانگین BP را بهطور متوسط تا 11 میلیمتر جیوه افزایش میدهند. علاوهبر این در 3 کارآزمایی، به نظر میرسد که تاثیر درمان پساز یک دوز واحد، مشابه درمان مزمن باشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
سیکلوسپورین در مقایسه با دارونما فشار خون را بهصورت وابسته به دوز بهطور قابل توجهی افزایش میدهد. میزان افزایش فشار خون از نظر بالینی قابل توجه است و خطر بروز سکته مغزی، انفارکتوس میوکارد، نارسایی قلبی و دیگر عوارض جانبی قلبیعروقی مرتبط با BP بالا را افزایش میدهد. در نتیجه، پزشکان باید سعی کنند کمترین دوز موثر را در تمام بیمارانی بیابند که بهطور مزمن سیکلوسپورین را دریافت میکنند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
ین مرور کاکرین در ابتدا به زبان انگلیسی منتشر شد. مسوولیت صحت ترجمه بر عهده تیم ترجمه است که آن را تهیه کرده است. روند ترجمه با دقت انجام شده و از فرآیندهای استاندارد برای تضمین کنترل کیفیت پیروی میکند. با این حال، در صورت عدم تطابق، ترجمههای نادرست یا نامناسب، متن اصلی انگلیسی معتبر است.
