برخی والدین میخواهند مطمئن شوند که فرزندشان از نظر ژنتیکی سالم است. دو مطالعه (شامل 286 زن) سطح اضطراب را در زنانی که پساز آمنیوسنتز (amniocentesis)، نتایج آزمایش سریع را ظرف چند روز دریافت کردند، با زنانی که بهطور متوسط 18 روز برای نتیجه قطعی منتظر ماندند، مقایسه کردند.
یک مطالعه، کاهش معنیداری را از نظر آماری در میانگین اضطراب در طول دوره انتظار برای زنانی که آزمایش سریع انجام دادند، گزارش کرد، اما مطالعه دیگر هیچ تفاوتی را میان دو گروه نیافت. همچنین هیچ شواهدی برای تائید این دیدگاه وجود نداشت که ارائه نتایج آمنیوسنتز به محض آماده شدن، کاربرپسندتر از اطلاعرسانی به زنان در یک تاریخ از پیش تعیینشده و ثابت است.
نتایج قطعی نیستند و، بنابراین، فعلا انتخاب استراتژیهای ارتباطی باید تحت تاثیر استدلالهای بالینی و مقرونبهصرفه بودن باشد، نه تاثیر آنها بر میزان اضطراب. انجام مطالعاتی که تاثیر استراتژیهای مختلف افشای نتایج را بر میزان اضطراب زنان تحت نمونهبرداری از پرزهای جفتی ارزیابی کنند، مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
هر برنامه غربالگری که با هدف اطمینان بخشیدن به زنان باردار مبنی بر سالم بودن جنین آنها انجام شود، حین انتظار برای آماده شدن نتایج آزمایش باعث اضطراب خواهد شد.
اهداف
1) تعیین اینکه آشکار شدن نتایج آمنیوسنتز (amniocentesis) یا نمونهبرداری از پرزهای جفتی (chorionic villous sampling; CVS) در یک تاریخ ثابت، در مقایسه با سیاست آشکار شدن نتیجه «در صورت وجود» (یعنی تاریخ متغیر)، اضطراب مادر را در طول دوره انتظار تغییر میدهد یا خیر.
2) ارزیابی اینکه انتشار نتایج اولیه از یک تست سریع مولکولی، اضطراب مادر را در طول دوره انتظار تغییر میدهد یا خیر.
3) ارزیابی اینکه روشهای مختلف ارتباطی (تلفن، فکس، ایمیل، حضوری) تاثیری بر رضایت و سطح اضطراب والدین دارند یا خیر.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بارداری و زایمان در کاکرین (31 آگوست 2010) را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزماییهای تصادفیسازیشده منتشرشده و منتشرنشده، که در آنها روشهای صدور نتایج آزمایشهای پیشاز تولد نوزاد مقایسه شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور (Faris Mujezinovic و Zarko Alfirevic) واجد شرایط بودن و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و استخراج دادهها را انجام دادند.
نتایج اصلی
دو مطالعه (شامل 286 زن) از آمنیوسنتز (اما نه CVS)، تاثیر اعلام نتایج آزمایش سریع را با انتظار برای کاریوتایپ قطعی (definitive karyotype) مقایسه کردند. متاسفانه، انجام آنالیز تجمعی امکانپذیر نبود، زیرا یک مطالعه فقط دادههای میانه (median) (دامنه بین چارکی (interquartile range)) را گزارش کرد، احتمالا به این دلیل که دادهها توزیع نرمال نداشتند.
یک مطالعه، کاهش معنیداری را از نظر آماری در میانگین اضطراب در طول دوره انتظار برای زنانی که تست سریع انجام دادند، در مقایسه با زنانی که آزمایش سریع را انجام ندادند، گزارش کرد (تفاوت میانگین (MD): 2.30-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.08- تا 1.52-). مطالعه دیگر میانه (دامنه بین چارکی) نمرات trait- and state-anxiety را مقایسه کرد و هیچ تفاوتی را میان دو گروه نیافت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
ما هیچ شواهد قطعی را نیافتیم که، درحالیکه منتظر کاریوتایپ کامل پساز آمنیوسنتز هستیم، انتشار نتایج حاصل از آنالیز سریع، اضطراب مادر را کاهش میدهد. شواهد محدود حاصل از دو کارآزمایی موجود در این مرور، به حل این معضل کمکی نمیکند که باید کاریوتایپ کامل را به نفع تست سریع محدود برای زنانی که تحت غربالگری سندرم داون قرار میگیرند، کنار گذاشت یا خیر. این انتخاب بهجای تاثیر بر اضطراب، بر استدلالهای بالینی و مقرونبهصرفه بودن متکی خواهد بود.
همچنین هیچ شواهدی برای تائید این دیدگاه وجود ندارد که انتشار نتایج آمنیوسنتز به محض آماده شدن، کاربرپسندتر از استفاده از یک تاریخ ثابت از پیش تعیینشده است. انجام مطالعاتی که تاثیر استراتژیهای مختلف افشای نتایج را بر اضطراب زنان تحت CVS ارزیابی کنند، مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
