آمادهسازی دهانه رحم برای نرمتر و بازتر شدن آن پیشاز سقط جنین میتواند این پروسیجر را آسانتر و بیخطرتر کند. تکنیکهای مختلفی برای آمادهسازی دهانه رحم پیشاز سقط جنین وجود دارند، از جمله انواع مختلفی از داروها که بهصورت خوراکی، تزریقی یا داخل واژن مصرف میشوند، و همچنین انواع مختلفی از میلههای کوچک (rod) که میتوانند درون دهانه رحم قرار گیرند. این مرور نشان داد که آمادهسازی دهانه رحم، مدت زمان لازم را برای انجام پروسیجر سقط جنین کاهش میدهد، اما به نظر نمیرسد که میزان عوارض غیرمعمول سقط جنین را کاهش دهد. دارویی به نام میزوپروستول (misoprostol) نسبت به دیگر داروهای مشابه، عملکرد بهتری داشت و عوارض جانبی کمتری را ایجاد کرد. میزوپروستول وقتی در واژن قرار میگیرد، موثرتر بوده و عوارض جانبی کمتری دارد، البته وقتی زیر زبان قرار میگیرد، به همان اندازه موثر است. داروی دیگری به نام میفپریستون (mifepristone) بهتر از میزوپروستول عمل کرد؛ بااینحال، استفاده از آن گرانتر تمام میشود. تمام روشهای آمادهسازی حداقل 3-2 ساعت یا بیشتر طول میکشند تا عمل کنند. این مرور نتوانست مشخص کند که زنان یک روش را بیشتر ترجیح میدهند یا خیر.
مطالعه چکیده کامل
آمادهسازی دهانه رحم (cervical preparation) پیشاز سقط جراحی (surgical abortion)، به منظور آسانتر و بیخطر کردن این پروسیجر در نظر گرفته شده است. گزینههای آمادهسازی دهانه رحم شامل دیلاتورهای اسمزی (osmotic dilators) و عوامل دارویی هستند. فرمولاسیونها و رژیمهای درمانی زیادی در دسترس قرار داشته و توصیههای سازمانهای معتبر برای استفاده از تکنیکهای آمادهسازی در زنان با سنین، تعداد زایمان یا سن بارداری مختلف، متفاوت هستند.
اهداف
تعیین اینکه آمادهسازی دهانه رحم در سهماهه نخست بارداری ضروری است یا خیر، و اگر چنین است، کدام عامل بیشترین اثربخشی را دارد.
روشهای جستوجو
بانکهای اطلاعاتی Cochrane؛ Popline؛ Embase؛ Medline و Lilacs را برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای جستوجو کردیم که به بررسی استفاده از تکنیکهای آمادهسازی دهانه رحم پیشاز سقط جراحی در سهماهه نخست بارداری پرداختند. بهعلاوه، منابع اصلی را بهصورت دستی جستوجو کرده و با نویسندگان تماس گرفتیم تا مطالعات منتشرنشده یا مطالعاتی را که در جستوجوهای بانکهای اطلاعاتی شناسایی نشدند، بازیابیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای وارد شدند که هرگونه روش دارویی یا مکانیکی آمادهسازی دهانه رحم را بررسی کردند، که پیشاز سقط جراحی در سهماهه نخست بارداری تجویز شدند، به استثنای اهداکنندگان نیتریک اکسید (nitric oxide) (که موضوع یک مرور دیگر کاکرین است). معیارهای پیامد باید شامل میزان دیلاتاسیون دهانه رحم حاصلشده، مدت زمان یا دشواری پروسیجر، عوارض جانبی، رضایت بیمار یا عوارض جانبی باشند تا در این مرور وارد شوند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
کارآزماییهای مورد بررسی با در نظر گرفتن اینکه معیارهای ورود به مطالعه رعایت شدند یا خیر، و همچنین کیفیت روششناسی (methodology) آنها، ارزیابی شدند. پنجاه و یک مطالعه وارد شدند که منجر به انجام 24 مقایسه مختلف از روشهای آمادهسازی دهانه رحم شدند. نتایج برای پیامدهای دوحالتی (dichotomous outcome) در قالب نسبت شانس (OR) و برای دادههای پیوسته (continuous data) در قالب تفاوت میانگین وزندهیشده گزارش میشوند.
نتایج اصلی
میزوپروستول (misoprostol) (400-600 میکروگرم به صورت واژینال یا زیرزبانی)، جمپروست (gemeprost)، میفپریستون (mifepristone) (200 یا 600 میلیگرم)، پروستاگلاندین E و F 2α (2.5 میلیگرم به صورت داخل سرویکس)
در مقایسه با دارونما (placebo)، تاثیرات بزرگتری را بر آمادهسازی دهانه رحم نشان دادند. وقتی میزوپروستول با جمپروست مقایسه شد، میزوپروستول در آمادهسازی دهانه رحم موثرتر بود و عوارض جانبی گوارشی کمتری را ایجاد کرد. برای تجویز واژینال، تجویز 2 ساعت پیشاز سقط جنین کمتر از تجویز 3 ساعت پیشاز آن، موثر بود. روش واژینال میزوپروستول در مقایسه با تجویز خوراکی آن، بهطور قابل توجهی با دیلاتاسیون اولیه بیشتر دهانه رحم و میزان عوارض جانبی پائینتری همراه بود؛ بااینحال، مصرف زیرزبانی 3-2 ساعت پیشاز پروسیجر، تاثیرات بهتری را بر دهانه رحم نسبت به روش واژینال نشان داد.
وقتی میزوپروستول (600 میکروگرم خوراکی یا 800 میکروگرم واژینال) با میفپریستون (200 میلیگرم به صورت 24 ساعت پیشاز شروع پروسیجر) مقایسه شد، میزوپروستول تاثیرات کمتری بر آمادهسازی دهانه رحم داشت. مصرف 200 یا 400 میکروگرم میزوپروستول واژینال در مقایسه با استفاده از شیافهای لامیناریا (laminaria) در روز قبل، هیچ تفاوتی را در نیاز به دیلاتاسیون مکانیکی بیشتر یا طول مدت پروسیجر نشان نداد؛ بهطور مشابه، دیلاتورهای اسمزی لامیسل (Lamicel) و دیلاپان (Dilapan) در مقایسه با جمپروست هیچ تفاوتی را در آمادهسازی دهانه رحم نشان ندادند، اگرچه تاثیرات جمپروست بر دهانه رحم نسبت به شیافهای لامیناریا برتر بود. رژیمهای قدیمیتر پروستاگلاندین (سولپروستون (sulprostone)، پروستاگلاندین E 2 و
F 2α ) با میزان بالای عوارض جانبی گوارشی و سقط جنین ناخواسته بارداری مرتبط بودند. مطالعات کمی رضایت زنان را از تکنیکهای آمادهسازی دهانه رحم گزارش کردند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
روشهای مدرن آمادهسازی دهانه رحم عموما بیخطر هستند، اگرچه اثربخشی و عوارض جانبی میان روشها متفاوت است. بهطور کلی، گزارشها درباره عوارض جانبی مانند پارگی دهانه رحم یا پرفوراسیون رحم در این مجموعه شواهد شایع نبوده و هیچ مطالعه منتشرشدهای تاکنون بررسی نکرده است که آمادهسازی دهانه رحم بر این پیامدهای نادر تاثیر میگذارد یا خیر. آمادهسازی دهانه رحم طول مدت پروسیجر سقط جنین را کاهش میدهد؛ این امر ممکن است با افزایش سن بارداری، مهمتر باشد، زیرا دیلاتاسیون مکانیکی در سنین بالاتر بارداری، بیشتر طول میکشد و دشوارتر است. این دادهها، سن بارداریای را پیشنهاد نمیدهند که در آن مزایای دیلاتاسیون دهانه رحم بر عوارض جانبی، از جمله دردی که زنان با روشهای آمادهسازی دهانه رحم تحمل میکنند یا طولانی شدن فاصله زمانی پیشاز اتمام پروسیجر، برتری داشته باشد. میفپریستون 200 میلیگرم، دیلاتورهای اسمزی و میزوپروستول، 400 میکروگرم که بهصورت واژینال یا زیرزبانی تجویز میشوند، موثرترین روشهای آمادهسازی دهانه رحم هستند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
