این مرور در حال حاضر شامل 50 مطالعه و 9476 شرکت‌کننده است که داده‌هایی را برای شش مقایسه (اولانزاپین در مقایسه با آمیسولپراید، آریپیپرازول، کلوزاپین، کوئتیاپین، ریسپریدون یا زیپراسیدون) ارائه کردند. میزان کلی خروج بیماران از مطالعه (attrition) قابل توجه بود (49.2%) و این امر تفسیر نتایج را با مشکل مواجه کرد.

اولانزاپین در بهبود وضعیت روانی کلی (نمره کلی PANSS) نسبت به آریپیپرازول (2 RCT؛ n = 794؛ WMD: -4.96؛ 95% CI؛ 8.06- تا 1.85-)، کوئتیاپین (10 RCT؛ n = 1449؛ WMD: -3.66؛ 95% CI؛ 5.39- تا 1.93-)، ریسپریدون (15 RCT؛ n = 2390؛ WMD: -1.94؛ 95% CI؛ 3.31- تا 0.58-) و زیپراسیدون (4 RCT؛ n = 1291؛ WMD: -8.32؛ 95% CI؛ 10.99- تا 5.64-) موثرتر بود، اما نه بیشتر از آمیسولپراید یا کلوزاپین. این کارآمدی نسبتا بهتر براساس تعداد کم شرکت‌کنندگانی تایید شد که در گروه‌های اولانزاپین به‌دلیل عدم اثربخشی درمان مطالعات را زودتر از موعد ترک کردند، در مقایسه با گروه‌های کوئتیاپین (8 RCT؛ n = 1563؛ RR: 0.56؛ 95% CI؛ 0.44 تا 0.70؛ NNT: 11؛ 95% CI؛ 6 تا 50)، ریسپریدون (14 RCT؛ n = 2744؛ RR: 0.78؛ 95% CI؛ 0.62 تا 0.98؛ NNT: 50؛ 95% CI؛ 17 تا 100) و زیپراسیدون (5 RCT؛ n = 1937؛ RR: 0.64؛ 95% CI؛ 0.51 تا 0.79؛ NNT: 17؛ 95% CI؛ 11 تا 33).

تعداد شرکت‌کنندگان کمتری در گروه اولانزاپین در مقایسه با گروه‌های تحت درمان با کوئتیاپین (2 RCT؛ n = 876؛ RR: 0.56؛ 95% CI؛ 0.41 تا 0.77؛ NNT: 11؛ 95% CI؛ 7 تا 25) و زیپراسیدون (2 RCT؛ n = 766؛ RR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.45 تا 0.93؛ NNT: 17؛ 95% CI؛ 9 تا 100)، اما نه در مقایسه با گروه کلوزاپین (1 RCT؛ n = 980؛ RR: 1.28؛ 95% CI؛ 1.02 تا 1.61؛ NNH قابل تخمین نبود) در طول کارآزمایی‌ها نیاز به بستری مجدد در بیمارستان پیدا کردند.

تمام مقایسه‌کننده‌ها، به‌جز کلوزاپین، باعث افزایش وزن کمتری نسبت به اولانزاپین شدند (اولانزاپین در مقایسه با آمیسولپراید: 3 RCT؛ n = 671؛ WMD؛ 2.11 کیلوگرم؛ 95% CI؛ 1.29 کیلوگرم تا 2.94 کیلوگرم؛ آریپیپرازول: 1 RCT؛ n = 90؛ WMD؛ 5.60 کیلوگرم؛ 95% CI؛ 2.15 کیلوگرم تا 9.05 کیلوگرم؛ کوئتیاپین: 7 RCT؛ n = 1173؛ WMD؛ 2.68 کیلوگرم؛ 95% CI؛ 1.10 کیلوگرم تا 4.26 کیلوگرم؛ ریسپریدون: 13 RCT؛ n = 2116؛ WMD؛ 2.61 کیلوگرم؛ 95% CI؛ 1.48 کیلوگرم تا 3.74 کیلوگرم؛ زیپراسیدون: 5 RCT؛ n = 1659؛ WMD؛ 3.82 کیلوگرم؛ 95% CI؛ 2.96 کیلوگرم تا 4.69 کیلوگرم). مشکلات مرتبط مانند افزایش سطح گلوکز و کلسترول معمولا در گروه اولانزاپین بیشتر رخ دادند.

تفاوت‌های دیگر در عوارض جانبی کمتر مستند شدند. با این وجود، اولانزاپین ممکن است کمی بیشتر از کوئتیاپین با عوارض جانبی خارج هرمی همراه باشد (مصرف داروی ضدپارکینسون، 6 RCT؛ n = 1090؛ RR: 2.05؛ 95% CI؛ 1.26 تا 3.32؛ NNH: 25؛ 95% CI؛ 14 تا 100)، اما کمتر از ریسپریدون (مصرف داروی ضدپارکینسون، 13 RCT؛ n = 2599؛ RR: 0.78؛ 95% CI؛ 0.65 تا 0.95؛ NNH: 17؛ 95% CI؛ 9 تا 100) و زیپراسیدون (مصرف داروی ضدپارکینسون، 4 RCT؛ n = 1732؛ RR: 0.70؛ 95% CI؛ 0.50 تا 0.97؛ NNH قابل تخمین نبود). همچنین این دارو ممکن است میزان پرولاکتین را کمی بیشتر از آریپیپرازول، کلوزاپین و کوئتیاپین افزایش دهد، اما به وضوح کمتر از ریسپریدون (6 RCT؛ n = 1291؛ WMD: -22.84؛ 95% CI؛ 27.98- تا 17.69-).