این مرور در حال حاضر شامل نه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) با 3361 شرکت‌کننده است. میزان کلی خروج زودهنگام از مطالعه بسیار بالا بود (59.1%). داده‌های مربوط به مقایسه زیپراسیدون با آمیسولپراید، کلوزاپین، اولانزاپین، کوئتیاپین و ریسپریدون در دسترس بودند. پذیرش درمان با زیپراسیدون نسبت به اولانزاپین کمتر بود (خروج زودهنگام از مطالعه به هر دلیلی: 5 RCT؛ n = 1937؛ RR: 1.26؛ 95% CI؛ 1.18 تا 1.35؛ NNH: 7؛ 95% CI؛ 5 تا 10) و ریسپریدون (3 RCT؛ n = 1029؛ RR: 1.11؛ 95% CI؛ 1.02 تا 1.20؛ NNH: 14؛ 95% CI؛ 8 تا 50)، اما در مقایسه با دیگر داروهای آنتی‌سایکوتیک نسل دوم چنین نبود. زیپراسیدون نسبت به آمیسولپراید اثربخشی کمتری داشت (خروج زودهنگام از مطالعه به دلیل عدم اثربخشی: 1 RCT؛ n = 123؛ RR: 4.72؛ 95% CI؛ 1.06 تا 20.98؛ NNH: 8؛ 95% CI؛ 5 تا 50)، اولانزاپین (نمره کلی PANSS: 4 RCT؛ n = 1291؛ MD: 8.32؛ 95% CI؛ 5.64 تا 10.99) و ریسپریدون (نمره کلی PANSS: 3 RCT؛ n = 1016؛ MD: 3.91؛ 95% CI؛ 0.27 تا 7.55). بر اساس داده‌های محدود، هیچ تفاوت معنی‌داری از نظر تحمل‌پذیری درمان میان زیپراسیدون و آمیسولپراید یا کلوزاپین وجود نداشت. زیپراسیدون، افزایش وزن کمتری را نسبت به اولانزاپین (5 RCT؛ n = 1659؛ MD: -3.82؛ 95% CI؛ 4.69- تا 2.96-)، کوئتیاپین (2 RCT؛ n = 754؛ RR: 0.45؛ 95% CI؛ 0.28 تا 0.74)، یا ریسپریدون (3 RCT؛ n = 1063؛ RR: 0.49؛ 95% CI؛ 0.33 تا 0.74) ایجاد کرد. این دارو با افزایش کلسترول کمتری نسبت به اولانزاپین، کوئتیاپین و ریسپریدون همراه بود. در مقابل، تاثیرات و عوارض جانبی خارج هرمی (extrapyramidal) ناشی از زیپراسیدون اندکی بیشتر از اولانزاپین بود (4 RCT؛ n = 1732؛ RR: 1.43؛ 95% CI؛ 1.03 تا 1.99؛ NNH قابل تخمین نیست) و افزایش پرولاکتین بیشتری را نسبت به کوئتیاپین ایجاد کرد (2 RCT؛ n = 754؛ MD: 4.77؛ 95% CI؛ 1.37 تا 8.16)، اما اختلالات حرکتی کمتر (2 RCT؛ n = 822؛ RR: 0.70؛ 95% CI؛ 0.51 تا 0.97؛ NNT قابل تخمین نیست) و افزایش پرولاکتین کمتری (2 RCT؛ n = 767؛ MD: -21.97؛ 95% CI؛ 27.34- تا 16.60-) را نسبت به ریسپریدون ایجاد کرد.

نکته: ارزیابی 254 استناد موجود در بخش در انتظار طبقه‌بندی این مرور، ممکن است نتیجه‌گیری‌های نویسندگان این مرور را که یک‌بار بررسی شده‌اند، تغییر دهند.