نوزادانی که زودهنگام و با وزن کم هنگام تولد به دنیا میآیند، در معرض خطر قابل توجهی برای ابتلا به سپسیس قرار دارند. این امر تا حدودی به دلیل عدم بلوغ سیستم دفاعی ایمنی، از جمله سطح پائین ایمونوگلوبولینها، است. محققان تلاش کردند تا با ارائه آنتیبادیهای اختصاصی صناعی برای غلبه بر رایجترین باکتریهای عامل چنین عفونتهایی، سیستم ایمنی را تقویت کنند. سه مطالعهای که در اینجا بررسی شدند (که دو مورد از آنها مطالعات پایلوت (pilot) هستند) هیچ فایده یا خطری را در ارتباط با استفاده پیشگیرانه از آنتیبادیهای خاص برای عفونتهای باکتریایی شایع نشان ندادند.
مطالعه چکیده کامل
عفونت بیمارستانی (nosocomial infection) یک مشکل عمده است که بر پیامد سلامت فوری و طولانیمدت نوزادان نارس و با وزن بسیار کم هنگام تولد تاثیر میگذارد. بیشاز نیمی از این عفونتها توسط استافیلوکوکها ایجاد میشوند. آنتیبادیهای اختصاصی مختلفی توسعه یافتهاند که نشانگرهای آنتیژنی مختلف استافیلوکوک را هدف قرار میدهند و در مطالعات حیوانی امیدبخش بودهاند.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و بیخطری (safety) ایمونوگلوبولینهای ضداستافیلوکوک در پیشگیری از بروز عفونت استافیلوکوکی در نوزادان با وزن بسیار کم هنگام تولد.
روشهای جستوجو
Medline؛ Embase؛ CINAHL، و پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (کتابخانه کاکرین) از زمان تاسیس تا فوریه 2009 جستوجو شدند. علاوهبر این، چکیدههای مقالات جلسات علمی مهم اطفال در هفت سال گذشته بررسی شدند.
معیارهای انتخاب
مطالعات تصادفیسازیشده و شبه-تصادفیسازیشده با موضوع استفاده از ایمونوگلوبولینهای ضداستافیلوکوک برای پیشگیری از بروز عفونتهای استافیلوکوکی در نوزادان نارس یا با وزن بسیار کم هنگام تولد، توسط هر دو نویسنده از نظر واجد شرایط بودن برای ورود به مطالعه بررسی شدند. مطالعات با هر دوز و/یا روش تجویز وارد شدند. کیفیت مطالعات با استفاده از معیارهای پنهانسازی تصادفیسازی (masking of randomization)، پنهانسازی مداخله، کامل بودن دوره پیگیری و پنهانسازی ارزیابی پیامد توسط هر دو نویسنده مرور ارزیابی شد.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
در مواردی که دادههای منتشرشده، اطلاعات کافی را برای مرور ارائه ندادند یا در مواردی که دادههای مرتبط قابل استخراج نبودند، دادهها از نویسنده اصلی درخواست شدند. دادهها توسط دو نویسنده مرور، بهطور جداگانه استخراج شدند. روشهای آماری شامل محاسبه نسبت خطر (relative risk)، تفاوت خطر (risk difference)، تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (numbers needed to treat; NNT) و تفاوت میانگین وزندهیشده (WMD)، در صورت لزوم، بودند. نود و پنج درصد فواصل اطمینان (CI) برای محاسبه این تخمینهای تاثیرات درمان استفاده شد. مدل اثر ثابت (fixed effect model) برای متاآنالیزها استفاده شد.
نتایج اصلی
سه مطالعه واجد شرایط (دو مطالعه از INH A-21 و یک مطالعه از Altastaph شامل مجموعا 2701 نوزاد) وارد شدند. سه گزارش از پاگیباکسیماب (Pagibaximab) بهصورت چکیده منتشر شدند و پساز کسب اطلاعات بیشتر، برای گنجاندن در مطالعه در نظر گرفته خواهند شد. هیچ تفاوت معنیداری در خطر بروز عفونت استافیلوکوکی میان INH A-21 در مقابل دارونما (placebo) (RR تیپیکال: 1.07؛ 95% CI؛ 0.94، 1.22) یا Altastaph در مقابل دارونما (RR: 0.86؛ 95% CI؛ 0.32، 2.28)؛ خطر بروز دیگر عفونتهای باکتریایی بین INH A-21 در مقابل دارونما (RR تیپیکال: 0.87؛ 95% CI؛ 0.72، 1.06) یا Altastaph در مقابل دارونما (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.53، 1.64)؛ یا خطر بروز هرگونه عفونت بین INH A-21 در مقابل دارونما (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.91، 1.09) یا Altastaph در مقابل دارونما (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.54، 1.62) مشاهده نشد. تفاوت معنیداری در بروز پیامدهای ثانویه مرتبط (بیماری مزمن ریه در 28 روزگی، مجرای شریانی باز (patent ductus arteriosus)، انتروکولیت نکروزان (necrotizing enterocolitis)، خونریزی داخل بطنی، رتینوپاتی پرهماچوریتی یا طول دوره مصرف آنتیبیوتیک و ونکومایسین) وجود نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
تزریق ایمونوگلوبولینهای ضداستافیلوکوک (INH A-21 و Altastaph) برای پیشگیری از بروز عفونتهای استافیلوکوکی در نوزادان نارس یا VLBW توصیه نمیشوند. برای بررسی اثربخشی دیگر محصولات مانند پاگیباکسیماب، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
