علاقه فزایندهای به اطلاعات مربوط به اثربخشی مداخلات آموزش شناختی برای بهبود حافظه در بزرگسالان مسنتر (60 سال و بالاتر) مبتلا به اختلال شناختی خفیف و طبیعی وجود دارد. ما تمام مداخلات شناختی را بین سالهای 1970 و 2007 برای تعیین اثربخشی آنها آنالیز کردیم. نتایج نشان میدهند که مداخلات شناختی منجر به بهبودی در عملکرد بیمار شده و میزان این تاثیرات برای انواع مختلف مهارتهای حافظه در بزرگسالان مسن سالم و افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف متفاوت است. بهطور خاص، یادآوری کلامی فوری و تاخیری از طریق آموزش در مقایسه با شرایط کنترل بدون درمان بهطور قابل توجهی بهبود یافت، اما پیشرفتهای مشاهدهشده از بهبودی در شرایط کنترل فعال فراتر نرفت.
مطالعه چکیده کامل
شواهد حاصل از برخی، اما نه همه مطالعات تصادفیسازینشده، این احتمال را نشان میدهد که آموزش شناختی ممکن است بر عملکرد شناختی در افراد مسن تاثیر بگذارد. با توجه به تفاوتهای موجود میان مداخلات آموزش شناختی گزارششده در منابع علمی، ارائه یک بررسی اجمالی کلی از مقالات فعلی همچنان دشوار است.
اهداف
مرور سیستماتیک منابع علمی و خلاصه کردن تاثیر مداخلات آموزش شناختی بر حوزههای مختلف عملکرد شناختی (یعنی حافظه، عملکرد اجرایی، توجه و سرعت) در افراد مسن سالم و افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف (mild cognitive impairment).
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت تخصصی CDCIG در تاریخ 30 سپتامبر 2007 برای تمام سالها تا دسامبر 2005 جستوجو شد. کتابخانه کاکرین ، MEDLINE؛ EMBASE؛ PsycINFO و CINAHL بهطور جداگانه در 30 سپتامبر 2007 برای یافتن کارآزماییهایی با مشارکت افراد سالم جستوجو شدند. این نتایج با جستوجوهایی از ژانویه 1970 تا سپتامبر 2007 در PsychInfo/Psyndex؛ ISI Web of Knowledge و PubMed تکمیل شدند.
معیارهای انتخاب
RCTهای مربوط به مداخلاتی که اثربخشی آموزش شناختی را برای افراد مسن سالم و افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف از سال 1970 تا 2007 ارزیابی کرده و معیارهای ورود را داشتند، انتخاب شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم دادهها را استخراج کرده و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کردند. در صورت لزوم، متاآنالیز انجام شد.
نتایج اصلی
فقط دادههای مربوط به آموزش حافظه توانستند برای آنالیز ترکیب شوند. در این حوزه، مداخلات آموزشی براساس چندین متغیر پیامد گروهبندی شدند. نتایج نشان دادند که برای افراد مسن سالم ، یادآوری کلامی فوری و تاخیری از طریق آموزش در مقایسه با گروه کنترل که درمان نشدند، بهطور قابل توجهی بهبود یافت. ما هیچ تاثیر خاصی را از آموزش حافظه پیدا نکردیم، زیرا بهبودیهای مشاهدهشده از بهبودی در شرایط کنترل فعال فراتر نرفتند. برای افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف ، آنالیزهای ما الگوی مشابهی را نشان میدهند. بنابراین، در حال حاضر شواهد کمی در مورد اثربخشی و اختصاصی بودن مداخلات حافظه برای بزرگسالان مسن سالم و افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف وجود دارد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهدی وجود دارد که مداخلات شناختی منجر به بهبودی در عملکرد بیمار میشوند، اما هیچیک از تاثیرات مشاهدهشده را نمیتوان بهطور خاص به آموزش شناختی نسبت داد، زیرا بهبودیهای مشاهدهشده از بهبودی در شرایط کنترل فعال فراتر نرفتند. این یافته بدان معنا نیست که مداخلات طولانیتر، شدیدتر یا متفاوت ممکن است موثر نباشند، بلکه به این معنی است که مداخلاتی که تاکنون گزارش شدهاند، فقط تاثیر محدودی داشتهاند. بنابراین، ما پروتکلهای استانداردتر مطالعه را پیشنهاد میکنیم تا قابلیت مقایسه مطالعات و امکان تجمیع دادهها - حتی در دیگر حوزههای شناختی غیر از حافظه - به حداکثر برسد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
