شکستگیهای استخوان بازو (humerus) معمولا بدون جراحی درمان میشوند. اندیکاسیونهای انجام جراحی کاملا مشخص نیستند، اما اغلب شامل شکستگیهای باز (شکستگیهایی که از طریق پوست در معرض آلودگی قرار دارند) یا شکستگیهای ناپایدار مانند شکستگیهای قطعهای (که در آن دو یا چند شکستگی در یک استخوان با یک قطعه آزاد میان آنها وجود دارد) میشوند.
وقتی نیاز به انجام جراحی باشد، معمولا انتخاب میان استفاده از صفحات یا گذاشتن میله داخل کانال استخوان (intramedullary nail) صورت میگیرد. استفاده از صفحات، با نمایان کردن محل شکستگی، ثابت کردن یک صفحه به استخوان و محکم کردن آن با پیچ انجام میشود. میلهگذاری داخل استخوانی از طریق برشهای کوچک در پوست انجام میشود. میلهها از طریق یک سوراخ که با دقت آماده میشود، معمولا در انتهای بالایی استخوان بازو، در حفره مرکزی استخوان قرار میگیرد. برای تثبیت بیشتر میله، میتوان از پیچهای قفلکننده در هر دو انتها استفاده کرد.
پنج کارآزمایی با کیفیت پائین در این مرور وارد شدند. این مطالعات شامل مجموعا 260 شرکتکننده بودند که به صورت تصادفی برای تثبیت شکستگی استخوان بازو با صفحه یا میله انتخاب شدند. میزان جوشخوردگی شکستگی هم با قرار دادن میله و هم با استفاده از صفحات، مشابه بود. گذاشتن میله در مقایسه با استفاده از صفحات، با افزایش خطر گیرافتادگی شانه که شامل درد شانه و محدودیت در دامنه حرکتی شانه میشود، همراه بود. میلهها معمولا به دلیل گیرافتادگی، باید بیشتر از صفحات برداشته میشدند. شواهد محدود موجود، تفاوتهای مهمی را میان دو روش جراحی در دیگر پیامدهای گزارششده توسط یک یا چند کارآزمایی نشان نداد. این پیامدها شامل آسیب عصبی، عفونت، زمان بهبودی، طول دوره جراحی، میزان هدررفت خون، و بازگشت به شغل پیشاز آسیب بودند.
مطالعه چکیده کامل
تثبیت جراحی شکستگیهای تنه استخوان بازو (shaft of the humerus) معمولا شامل استفاده از صفحات (plating) یا گذاشتن میله (nailing) است. مشخص نیست کدام روش موثرتر از دیگری است.
اهداف
مقایسه صفحات فشاری (compression plating) و میلهگذاری داخل استخوانی قفلشده (locked intramedullary nailing) برای تثبیت اولیه جراحی (تثبیت جراحی شکستگی حاد یا تثبیت زودهنگام پساز شکست درمان محافظهکارانه) در شکستگیهای تنه استخوان بازو در بزرگسالان.
روشهای جستوجو
برای یافتن کارآزماییهای در حال انجام، در پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین (فوریه 2011)، کتابخانه کاکرین 2011، شماره 1، MEDLINE و EMBASE (هر دو تا فوریه 2011) و پایگاههای ثبت کارآزمایی جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و شبه-تصادفیسازی و کنترلشده که به مقایسه صفحات فشاری و تثبیت قفلشده با میله داخل استخوانی برای مدیریت بالینی شکستگیهای تنه استخوان بازو در بزرگسالان پرداختند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم روششناسی (methodology) کارآزمایی را ارزیابی کرده و دادهها را استخراج کردند. اختلافنظر از طریق بحث یا داوری شخص ثالث حلوفصل شد. تاثیرات درمان با استفاده از خطر نسبی (RR) برای دادههای دوحالتی (dichotomous data) و تفاوت میانگین (MD) برای دادههای پیوسته (continuous data)، هر دو با 95% فاصله اطمینان (CI)، بررسی شدند. در صورت لزوم، دادهها با استفاده از مدل اثر ثابت (fixed-effect model) تجمیع شدند.
نتایج اصلی
پنج کارآزمایی کوچک که صفحات فشردهسازی دینامیک را با میلههای داخل استخوانی قفلشده مقایسه کردند، در این مرور وارد شدند. این موارد شامل مجموعا 260 شرکتکننده بودند که به دلیل شکستگیهای حاد یا پساز شکست زودهنگام درمان محافظهکارانه، تحت جراحی قرار گرفتند. هر پنج کارآزمایی دارای نواقص روششناسی بودند، مانند عدم کورسازی (blinding) محقق، که میتوانست بر یافتههای آنها تاثیر بگذارد. تفاوت معنیداری در جوش خوردن شکستگی میان استفاده از صفحات و گذاشتن میله وجود نداشت (پنج کارآزمایی، RR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.97 تا 1.13). افزایش آماری معنیداری در گیرافتادگی شانه پساز گذاشتن میله در مقایسه با استفاده از صفحات وجود داشت (پنج کارآزمایی، RR: 0.12؛ 95% CI؛ 0.04 تا 0.38). میلههای داخل استخوانی بهطور قابلتوجهی بیشتر از صفحات برداشته شدند (سه کارآزمایی، RR: 0.17؛ 95% CI: 0.04 تا 0.76). هیچ تفاوت آماری معنیداری میان استفاده از صفحات و گذاشتن میله از نظر طول مدت جراحی، میزان خونریزی حین جراحی، آسیب عصب رادیال ناشی از جراحی، بازگشت به شغل پیشاز آسیب تا شش ماه یا نمرات جراحان شانه و آرنج آمریکا (American Shoulder and Elbow Surgeons; ASES) وجود نداشت.
دو کارآزمایی کوچک دیگر در انتظار طبقهبندی هستند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد موجود نشان میدهد که استفاده از میلههای داخل استخوانی با افزایش خطر گیرافتادگی شانه، افزایش محدودیت حرکت شانه و نیاز به برداشتن قطعات فلزی همراه است. برای تعیین اینکه تفاوتهای مهم دیگری، از جمله در پیامد عملکرد بیمار، میان استفاده از صفحات فشاری دینامیک و میلهگذاری داخل استخوانی قفلشده برای شکستگیهای تنه استخوان بازو وجود دارد یا خیر، شواهد کافی به دست نیامد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
