این خلاصه از یک مرور کاکرین، آنچه را که ما از تحقیقات در مورد تاثیر تزریق کورتیکواستروئید برای انگشت ماشهای (trigger finger) میدانیم، ارائه میدهد.
درد و نشانههای افراد مبتلا به انگشت ماشهای ممکن است با تزریق کورتیکواستروئید بهبود یابند.
انگشت ماشهای و تزریق کورتیکواستروئید چیست؟
انگشت ماشهای یک بیماری مربوط به تاندونهای انگشت است، که باعث میشود انگشت به سختی صاف شود. این وضعیت باعث میشود انگشت آسیبدیده هنگام خم کردن یا کشیده شدن، صدا بدهد یا قفل شود. گاهی میتواند باعث دردناک شدن دست نیز شود.
تزریق کورتیکواستروئید، تزریقهایی هستند که با سوزن به داخل مفصل (مانند انگشت) یا تاندون انجام میشوند. کورتیکواستروئیدها با کاهش التهاب انگشت عمل میکنند. خود تزریق نیز ممکن است به کاهش فشار روی تاندون کمک کند.
بهترین تخمین از آنچه پساز تزریق کورتیکواستروئید رخ میدهد:
37 مورد از هر 100 نفر از تزریق کورتیکواستروئید همراه با مسکّن بهرهمند شدند؛ در مقایسه با 17 مورد از هر 100 نفری که پساز تزریق فقط مسکّن، از این مزیت بهرهمند شدند.
مطالعه چکیده کامل
انگشت ماشهای (trigger finger) یک بیماری تاندونهای دست است که منجر به قفل شدن انگشتان آسیبدیده، اختلال عملکرد و درد میشود. درمانهای موجود شامل تزریق موضعی کورتیکواستروئیدها، جراحی، یا بستن آتل هستند.
اهداف
جمعبندی شواهد مربوط به اثربخشی و بیخطری (safety) تزریق کورتیکواستروئید برای انگشت ماشهای در بزرگسالان با استفاده از نقاط پایانی (endpoint) زیر: موفقیت درمان، فراوانی ماشهای شدن یا قفل شدن، وضعیت عملکردی انگشتان آسیبدیده، و شدت درد انگشتان.
روشهای جستوجو
بانکهای اطلاعاتی CENTRAL؛ DARE؛ MEDLINE (1966 تا نوامبر 2007)، EMBASE (1956 تا نوامبر 2007)، CINAHL (1982 تا نوامبر 2007)، AMED (1985 تا نوامبر 2007) و PEDro (یک بانک اطلاعاتی شواهد فیزیوتراپی) جستوجو شدند.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی و کنترلشدهای را انتخاب کردیم که اثربخشی و بیخطری تزریق کورتیکواستروئید را برای انگشت ماشهای در بزرگسالان ارزیابی کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
بانکهای اطلاعاتی برای یافتن عناوین مطالعات واجد شرایط جستوجو شدند. پساز غربالگری چکیده مطالعات، متن کامل مقالات مطالعاتی که معیارهای انتخاب را داشتند، به دست آمد. دادهها با استفاده از یک فرم الکترونیکی از پیش تعریفشده استخراج شدند. کیفیت روششناسی (methodology) کارآزماییهای واردشده با استفاده از موارد موجود در چکلیست تهیهشده توسط فهرست Jadad و Delphi ارزیابی شد. ما قصد داشتیم دادههای مربوط به اطلاعات معیارهای پیامد اولیه: موفقیت درمان، فراوانی ماشهای شدن یا قفل شدن، و اختلال عملکردی انگشتان، شدت انگشت ماشهای؛ و معیارهای پیامد ثانویه: نسبت بیماران دچار عوارض جانبی، انواع عوارض جانبی و رضایت بیمار از تزریق، را به دست آوریم.
نتایج اصلی
دو مطالعه تصادفیسازی و کنترلشده با 63 شرکتکننده شناسایی شدند: 34 نفر در گروه کورتیکواستروئیدها و لیدوکائین و 29 نفر در گروه لیدوکائین بهتنهایی اختصاص یافتند. تزریق کورتیکواستروئید بههمراه لیدوکائین در موفقیت درمان در چهار هفته، موثرتر از لیدوکائین بهتنهایی بود (نسبت خطر (relative risk): 3.15؛ 95% CI؛ 1.34 تا 7.40). تعداد افراد مورد نیاز برای درمان تا حصول یک مزیت (NNTB) برابر با 3 بود. وقوع هیچ موردی از عوارض جانبی گزارش نشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
اثربخشی تزریق موضعی کورتیکواستروئید فقط در دو کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده کوچک با کیفیت روششناسی ضعیف بررسی شد. هر دو مطالعه تاثیرات کوتاهمدت بهتری را از تزریق کورتیکواستروئید همراه با لیدوکائین در مقایسه با لیدوکائین بهتنهایی بر پیامد موفقیت درمان نشان دادند. در یک مطالعه، تاثیرات تزریق کورتیکواستروئید تا چهار ماه ادامه یافتند. بروز هیچ موردی از عوارض جانبی گزارش نشد. شواهد موجود برای اثربخشی تزریق کورتیکواستروئید داخل غلاف تاندونی برای انگشت ماشهای را میتوان به عنوان شواهد سطح نقرهای برای برتری تزریق کورتیکواستروئید همراه با لیدوکائین نسبت به تزریق با لیدوکائین بهتنهایی درجهبندی کرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
