آنتیترومبین (antithrombin; AT) مادهای است که توسط کبد تولید شده و نقش مهمی را در کنترل لختهشدن خون و تجزیه بعدی لخته ایفا میکند. نوزادان بسیار بدحال، مانند نوزادان نارس که با ریههای نارس متولد شده و منجر به دیسترس تنفسی (سندرم زجر تنفسی؛ RDS) میشوند، غلظت پائینی را از AT در خون دارند. مطالعاتی برای بررسی این موضوع انجام شده که نوزادان نارس مبتلا به RDS از تجویز AT سود میبرند یا خیر. در این مرور سیستماتیک، ما دریافتیم که نوزادان نارس مبتلا به RDS از درمان با AT سودی نمیبرند و ممکن است آسیب ببینند.
مطالعه چکیده کامل
کمبود اکتسابی آنتیترومبین (antithrombin; AT) یک یافته شایع و مهم از نظر پیشآگهی در نوزادان نارس بیمار مبتلا به سندرم زجر تنفسی (respiratory distress syndrome; RDS) است. فرضیهای مطرح شده که مصرف کنسانتره AT ممکن است پیامدهای بالینی را در نوزادان نارس مبتلا به RDS بهبود بخشد.
اهداف
تعیین تاثیر تجویز کنسانتره AT در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان بر مرگومیر در نوزادان نارس مبتلا به RDS.
روشهای جستوجو
جستوجوی الکترونیکی متون علمی در CENTRAL؛ MEDLINE و EMBASE در آگوست 2006 انجام شد. منابع مطالعات شناساییشده برای یافتن مطالعات احتمالی بیشتر، بررسی مجدد شدند. برای دریافت دادههای منتشرنشده با متخصصان این حوزه و شرکتهای داروسازی تماس گرفته شد. چکیدههای جلسات انجمن تحقیقات کودکان آمریکا و انجمن تحقیقات کودکان اروپا (1983 تا 2005) جستوجو شدند و برای کسب اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعات مرتبط تماس گرفته شد. جستوجوی الکترونیکی در دسامبر 2009 بهروز شد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که هر دوز و طول دوره درمان با AT را با دارونما یا عدم درمان در نوزادان نارس مبتلا به RDS مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم دادهها را از مطالعات واردشده استخراج کردند. دادههای مربوط به پیامدهای مشابه، در صورت لزوم، با استفاده از یک مدل اثر ثابت (fixed-effect model) در RevMan 4، ترکیب شدند.
نتایج اصلی
دو کارآزمایی شامل 182 نوزاد نارس، معیارهای ورود را داشتند. میانگین سن بارداری بیماران مورد بررسی 28 هفته بود. در یک کارآزمایی، بیماران برای واجد شرایط بودن ورود به مطالعه، باید برای RDS، لولهگذاری و ونتیله میشدند. در کارآزمایی دیگر، RDS به عنوان معیار ورود ذکر نشد؛ بااینحال، اکثریت قریب به اتفاق نوزادان در این مطالعه سورفاکتانت دریافت کردند. هیچ کارآزمایی مجزایی، تفاوت معنیداری را در میزان مرگومیر نشان نداد. یکی از کارآزماییها به دلیل افزایش مرگومیر در گروه AT، زودتر از موعد متوقف شد. آنالیز تجمعی برای مرگومیر در هفته اول زندگی، نسبت خطر معمول 2.67 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 9.83) را به نفع گروه کنترل نشان داد. فقط کارآزمایی که زودتر از موعد متوقف شد، نوزادان را به اندازه کافی پیگیری کرد تا مرگومیر نوزادان را گزارش کند. این کارآزمایی 7 مورد مرگ (11.5%) را در گروه AT و دو مورد مرگ (3.3%) را در گروه دارونما طی 28 روز پساز تولد گزارش کرد. پیامدهای ثانویه شامل تعداد روزهای نیاز به دریافت تهویه مکانیکی و اکسیژن کمکی بود که فقط در 1 کارآزمایی گزارش شدند. هر دو پیامد به نفع گروه کنترل و از نظر آماری معنیدار بودند (p < 0.05).
نتیجهگیریهای نویسندگان
بعید است که نوزادان نارس مبتلا به RDS از درمان AT سود ببرند و ممکن است آسیب ببینند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
