مداخلات روانشناختی اغلب در مدیریت بالینی اضطراب استفاده میشوند و انواع خاصی از درمانهای روانشناختی، مانند درمان شناختی رفتاری، بهخوبی با نیازهای افراد مبتلا به آسیب مغزی ناشی از تروما (TBI) سازگار هستند. مزیت این مداخلات آن است که، با توجه به محتوای بسیار ساختاریافته آنها، سازگاری تخصصی را با اختلالات حافظه، توجه و حل مسئله دارند، که منعکسکننده مشکلاتی است که افراد مبتلا به TBI اغلب دچار آنها میشوند. این مرور سه کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده را در حوزه درمانهای روانشناختی برای مدیریت بالینی اضطراب پس از TBI شناسایی کرد. برخی شواهد برای اثربخشی مداخلات زیر یافت شد: درمان شناختی رفتاری (CBT) برای درمان اختلال استرس حاد به دنبال TBI خفیف، و ترکیبی از CBT و بازتوانی عصبی برای درمان نشانههای اضطراب عمومی در افراد مبتلا به TBI خفیف تا متوسط. به دلیل تعداد کم کارآزماییهای موجود برای ادغام دادهها، بهویژه کارآزماییهایی با شرایط و شرکتکنندگان مشابه، امکان نتیجهگیری قوی وجود نداشت.
مطالعه چکیده کامل
درمانهای روانشناختی معمولا در مدیریت اضطراب استفاده میشوند. انواع خاصی از درمانهای روانشناختی برای نیازهای افراد مبتلا به آسیب مغزی ناشی از تروما (traumatic brain injury; TBI) مناسب هستند. ما بهطور سیستماتیک مطالعاتی را بررسی کردهایم که اثربخشی این رویکردها را برای TBI بررسی کردند.
اهداف
ارزیابی تاثیرات درمانهای روانشناختی در مدیریت بالینی اضطراب در افراد مبتلا به TBI.
روشهای جستوجو
بانکهای اطلاعاتی زیر را تا مارچ 2006 جستوجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه صدمات در کاکرین، پایگاه ثبت تخصصی گروه افسردگی، اضطراب و اختلال روانی در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین، MEDLINE؛ PsycINFO؛ EMBASE؛ CINAHL؛ AMED؛ ERIC، و PsycBITE TM . بهعلاوه، مجلات کلیدی بهصورت دستی جستوجو شده و فهرست منابع کارآزماییهای واردشده برای شناسایی مطالعات بیشتر مطابق با معیارهای ورود بررسی شدند.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده از درمانهای روانشناختی برای مدیریت بالینی اضطراب، با یا بدون درمان دارویی، برای افراد مبتلا به TBI در این مرور وارد شدند. اگر فقط درمانهای دارویی برای مدیریت بالینی اضطراب استفاده شدند (بدون مداخله روانشناختی)، حذف شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم کیفیت روششناسی (methodology) کارآزماییهای واردشده را ارزیابی کرده و دادهها را استخراج کردند.
نتایج اصلی
سه کارآزمایی در این مرور مطابق با معیارهای ورود شناسایی شدند. نتایج هر سه کارآزمایی مورد ارزیابی قرار گرفت، بااینحال، یکی از این موارد کیفیت روششناسی مناسبی نداشت، و بنابراین تمرکز روی دو کارآزمایی دیگر قرار گرفت. دادهها به دلیل ناهمگونی (heterogeneity) میان کارآزماییها ادغام نشدند. نخستین کارآزمایی (24 نفر) مزایای درمان شناختی رفتاری (CBT) را در افراد مبتلا به TBI خفیف و اختلال استرس حاد نشان داد. افراد کمتری که در گروه CBT قرار گرفتند، در مقایسه با گروه کنترل مشاوره حمایتی، تشخیص اختلال استرس پس از تروما (post-traumatic stress disorder; PTSD) را پساز درمان دریافت کردند، با حفظ دستاوردهای درمان در پیگیری شش ماهه. کارآزمایی دوم (20 نفر) نشان داد که نشانههای اضطراب پساز درمان در افراد مبتلا به TBI خفیف تا متوسط در گروه ترکیبی از CBT و بازتوانی عصبی در مقایسه با گروه کنترل عدم انجام مداخله کمتر بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مرور، شواهدی را برای اثربخشی CBT در درمان اختلال استرس حاد به دنبال TBI خفیف و CBT را همراه با بازتوانی عصبی برای هدف قرار دادن نشانههای اضطراب عمومی در افراد مبتلا به TBI خفیف تا متوسط ارائه میکند. این یافتهها باید با توجه به تعداد کم، حجم نمونه کوچک و ناهمگونی میان کارآزماییهای منتشرشده در این زمینه مورد بررسی قرار گیرند. انجام کارآزماییهای بیشتری با تمرکز بر مداخلات روانشناختی قابل مقایسه، شدت آسیب شرکتکنندگان و تشخیص اختلال(های) اضطرابی مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
