کراتین کیناز آنزیمی است که ATP سلولی را بازسازی میکند، که برای فرایندهای نیازمند انرژی استفاده میشود. این مرور، استراتژیهای درمانی موجود را ارزیابی کرد که سیستم کراتین کیناز را در بیماریهای قلبیعروقی هدف قرار میدهند. کارآزماییهای موجود نشاندهنده بهبودی در ریتم غیرطبیعی قلب و تنگی نفس در بیماریهای قلبی هستند. تاثیر مداخله بر مرگومیر و اندازه انفارکتوس میوکارد و عملکرد قلب نامشخص بود. با توجه به حجمنمونه کوچک کارآزماییهای مورد بحث و ناهمگونی (heterogeneity) در جمعیت مورد بررسی در این گزارشها، انجام مطالعات بالینی بزرگتری برای تائید این مشاهدات مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
سیستم کراتین کیناز، که همان سیستم تنظیمی مرکزی متابولیسم انرژی سلولی است، ATP را در محل ATP-aseهای دخیل در انتقال یون و انقباض عضلات فراهم میکند. علاوهبر این، سیستم آنزیمی محافظت نسبی را در برابر ایسکمی بافتی و اسیدوز ایجاد میکند. بنابراین، این سیستم میتواند هدفی برای مداخله دارویی باشد.
اهداف
ارزیابی سیستماتیک شواهد مربوط به اثربخشی مداخلاتی که مستقیما سیستم کراتین کیناز را هدف قرار میدهند، در مقایسه با گروه کنترل دارونما (placebo) در بیماران بزرگسال مبتلا به هیپرتانسیون اساسی (essential hypertension) یا بیماری قلبیعروقی.
روشهای جستوجو
بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی زیر جستوجو شدند: Medline (1950 - فوریه 2011)، Embase (تا فوریه 2011)، پایگاه ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (شماره 3، آگوست 2009)، بانک اطلاعاتی آمریکای لاتین/کارائیب Lilacs؛ منابع از کتابهای مرجع و مقالات مروری؛ تماس با متخصصان و شرکتهای داروسازی؛ و جستوجو در اینترنت. هیچگونه محدودیتی به لحاظ زبان نگارش اعمال نشد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که کراتین، کراتین فسفات یا سیکلوکراتین (با هر روش، دوز یا مدت زمان درمان) را با دارونما، در بیماران بزرگسال مبتلا به هیپرتانسیون اساسی، نارسایی قلبی یا انفارکتوس میوکارد، مقایسه کردند. ما مقالات مربوط به استفاده کوتاهمدت از کراتین را در طول جراحی قلب وارد نکردیم.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
پیامدهای ارزیابیشده شامل مرگومیر، انفارکتوس میوکارد کامل (کشنده یا غیرکشنده)، بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی احتقانی قلب، تغییر در کسر تخلیه، و تغییرات در فشار خون دیاستولیک و سیستولیک بر حسب میلیمتر جیوه یا درصد تغییر بودند.
نتایج اصلی
گزارشهای کامل یا چکیدههای 1164 مقاله بررسی شدند که منجر به یافتن 11 کارآزمایی شد که درمان با کراتین یا آنالوگهای کراتین را در 1474 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی، بیماری ایسکمیک قلب یا انفارکتوس میوکارد بررسی کردند. هیچ کارآزماییای در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون شناسایی نشد. یازده کارآزمایی (1474 بیمار، 35 سال یا بالاتر) شناسایی شدند که درمان کمکی مبتنی بر کراتین را در درمان استاندارد با کنترل دارونما در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی (6 کارآزمایی در 1226/1474 بیمار)، یا انفارکتوس حاد میوکارد (4 کارآزمایی در 220/1474 بیمار) یا 1 مورد در بیماری ایسکمیک قلب (28/1474 بیمار) مقایسه کردند. داروهای مورد استفاده شامل کراتین، کراتین فسفات (خوراکی، داخل وریدی یا عضلانی) یا فسفوکراتینین بودند. در کارآزماییهای مربوط به نارسایی قلبی، هر سه ترکیب مختلف بررسی شدند؛ کراتین خوراکی (Gordon 1995؛ Kuethe 2006)، کراتین فسفات از طریق تزریق داخل وریدی (Ferraro 1996؛ Grazioli 1992) و فسفوکراتینین خوراکی (Carmenini 1994؛ Maggi 1990). در مقابل، کارآزماییهای انفارکتوس حاد میوکارد فقط کراتین فسفات داخل وریدی را بررسی کردند. در کارآزمایی بیماری ایسکمیک قلب (Pedone 1984)، کراتین فسفات دو بار در روز از طریق تزریق عضلانی به بیماران سرپایی و از طریق تزریق داخل وریدی به بیماران بستری داده شد. طول دوره مداخله برای بیماران حاد کوتاهتر بود، از تزریق داخل وریدی کراتین فسفات طی دو ساعت در انفارکتوس حاد میوکارد (Ruda 1988؛ Samarenko 1987) تا شش ماه در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی که تحت درمان با فسفوکراتینین خوراکی بودند (Carmenini 1994). در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد، دوره پیگیری از دوره درمان حاد (Ruda 1988) تا 28 روز پساز شروع نشانهها (Samarenko 1987) یا تا پایان دوره بستری (Zochowski 1994) متغیر بود. در کارآزماییهای دیگر، به جز Gordon 1995 که بیماران را تا چهار روز پساز توقف مداخله پیگیری کرد، هیچ پیگیری پساز قطع درمان انجام نشد.
فقط دو مورد از چهار کارآزمایی در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد، پیامدهای مرگومیر را گزارش کردند، بدون هیچ تاثیر قابل توجهی از کراتین یا آنالوگهای کراتین (RR: 0.73؛ 95% CI: 0.22 تا 2.45). علاوهبر این، هیچ تاثیر معنیداری بر پیشرفت انفارکتوس میوکارد یا بهبود کسر تخلیه قلب وجود نداشت. به نظر میرسد تاثیر اصلی مداخلات، بهبود دیسریتمی (dysrhythmia) باشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مرور شواهد بینتیجهای را برای تصمیمگیری در مورد استفاده از آنالوگهای کراتین در شیوه بالینی یافت. بهطور خاص، مشخص نیست که تاثیری بر مرگومیر، پیشرفت انفارکتوس میوکارد و کسر تخلیه قلب دارد یا خیر، درحالیکه شواهد نشان میدهد دیسریتمی و تنگی نفس ممکن است بهبود یابند. بااینحال، مشخص نیست که کدام آنالوگ، دوز، روش مصرف و مدت زمان درمان، بیشترین اثربخشی را دارد. علاوهبر این، با توجه به حجمنمونه کوچک کارآزماییهای مورد بحث و ناهمگونی (heterogeneity) در جمعیت موجود در این گزارشها، انجام مطالعات بالینی بزرگتری برای تائید این مشاهدات مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
