این خلاصه از مرور کاکرین، آنچه را که از پژوهشها در مورد تاثیر آناکینرا (anakinra) بر درمان آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis; RA) میدانیم، ارائه میدهد.
این مرور نشان میدهد که در افراد مبتلا به RA،
مصرف آناکینرا به مدت 6 ماه ممکن است نشانههای RA را مانند درد، عملکرد و سفتی، بهبود بخشد.
RA و آناکینرا چه هستند؟
هنگامی که شما مبتلا به آرتریت روماتوئید هستید، سیستم ایمنی بدن شما، که بهطور طبیعی با عفونتها مبارزه میکند، به پوشش داخلی مفاصل حمله میکند. این مساله باعث میشود مفاصل شما متورم، سفت و دردناک شوند. مفاصل کوچک دست و پا معمولا اولین مناطقی هستند که درگیر میشوند. در حال حاضر هیچ درمانی برای RA وجود ندارد، بنابراین هدف از درمان، تسکین درد و سفتی، و بهبود توانایی حرکتی شما است.
آناکینرا یک آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-1 است، دارویی که پروتئین التهابی اینترلوکین-1 را مسدود میکند. این دارو برای کاهش سرعت پیشرفت RA فعال متوسط تا شدید در بیماران بالای 18 سال که به یک یا چند داروی ضدروماتیسمی اصلاحکننده بیماری (disease-modifying anti-rheumatic drugs; DMARD) پاسخ ندادهاند، استفاده میشود. آناکینرا را میتوان در کنار دیگر داروهای RA استفاده کرد.
بهترین تخمین از آنچه برای افراد مبتلا به RA که آناکینرا مصرف میکنند، رخ میدهد:
23 نفر از هر 100 نفر، هنگام مصرف دارونما (placebo)، بهبودی در نشانههای RA را مانند درد، عملکرد و سفتی نشان دادند
38 نفر از هر 100 نفر، هنگام مصرف آناکینرا، بهبودی در نشانههای RA را مانند درد، عملکرد و سفتی، نشان دادند
15 نفر بیشتر از هر 100 نفر، پساز مصرف آناکینرا به مدت 6 ماه در مقایسه با مصرف دارونما، بهبودی در نشانههای RA را نشان دادند.
مطالعه چکیده کامل
طی دهه گذشته، دسته جدیدی از درمانها که علیه سیتوکینهای خاص دخیل در فرایند بیماری آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis; RA) عمل میکنند، بهنام «بیولوژیکها (Biologics)»، درمان RA را تا حد زیادی بهبود بخشیده و گسترش دادهاند. آناکینرا (anakinra) یک آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-1 است که در حال حاضر توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان RA متوسط تا شدید که به درمان اولیه داروهای ضدروماتیسمی اصلاحکننده بیماری (disease-modifying anti-rheumatic drugs; DMARD) پاسخ نداده است، تائید شده است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی بالینی و بیخطری (safety) آناکینرا در بیماران بزرگسال مبتلا به آرتریت روماتوئید.
روشهای جستوجو
بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی زیر را جستوجو کردیم: پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین ؛ شماره 1، سال 2008)؛ MEDLINE (1950 تا هفته 4 سال 2008)؛ EMBASE (1980 تا هفته 5 سال 2008)؛ CINAHL (1982 تا نوامبر 2007) و فهرست منابع مقالات.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که تاثیر مصرف آناکینرا را بهتنهایی یا در ترکیب با DMARDها یا داروهای بیولوژیک، با دارونما (placebo) یا دیگر DMARDها یا داروهای بیولوژیک در بیماران بالای 18 سال مبتلا به آرتریت روماتوئید مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کرده و دادهها را استخراج کردند. برای کسب اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
نتایج اصلی
پنج کارآزمایی شامل 2876 بیمار، که 781 نفر برای دریافت دارونما و 2065 نفر برای دریافت آناکینرا تصادفیسازی شدند، وارد این مرور شدند. بهبودی قابل توجهی در تعدادی از شرکتکنندگان مشاهده شد که پساز 24 هفته درمان با آناکینرا در دوزهای 50 تا 150 میلیگرم در روز در مقایسه با دریافتکنندگان دارونما، به ACR20 دست یافتند (38% در مقایسه با 23%). این 15% افزایش در تعداد بیمارانی که با آناکینرا در مقایسه با دارونما به ACR20 دست یافتند، یک پیامد مهم از نظر بالینی، هرچند نسبتا کم، تلقی میشود. دیگر دادههای کارآمدی درمان - از جمله ACR50 (%18 در مقایسه با 7%)، ACR70 (%7 در مقایسه با 2%)، HAQ، نمره آنالوگ بصری (visual analog score; VAS)، نمرات رادیوگرافیکی لارسن (Larsen radiographic scores) و تغییر در میزان رسوب گلبولهای قرمز (erythrocyte sedimentation rate; ESR) - همگی بهبودی قابل توجهی را با آناکینرا در دوزهای 50 تا 150 میلیگرم در روز در مقایسه با دارونما نشان دادند. هیچ تفاوتی با اهمیت آماری در اکثر پیامدهای بیخطری درمان با آناکینرا در مقایسه با دارونما مشاهده نشد - از جمله تعداد موارد انصراف از درمان، مرگومیرها، عوارض جانبی (کلی و جدی) و عفونتها (کلی و جدی). واکنشهای محل تزریق بهطور قابل توجهی افزایش یافتند و به ترتیب در 1235/1729 (71%) در مقایسه با 204/729 (28%) از بیماران تحت درمان با آناکینرا در مقایسه با بیماران تحت درمان با دارونما رخ دادند. بروز عفونتهای جدی از نظر بالینی در گروه مورد مطالعه بالاتر بود، اما از نظر آماری تفاوتی نداشت، در گروه آناکینرا (25/1366 بیمار، 1.8%) در مقایسه با گروه دارونما (3/534 بیمار، 0.6%).
نتیجهگیریهای نویسندگان
آناکینرا یک درمان بیولوژیک تقریبا بیخطر و با اثربخشی نسبتا کم برای درمان آرتریت روماتوئید است. اگرچه کارآزماییهای مقایسهای پایاپای (head to head) انجام نشدهاند، میزان بهبودی در مقایسه با مطالعاتی که از دیگر درمانهای بیولوژیکی استفاده کردند، بهطور قابل توجهی کمتر است. برای ارزیابی بیخطری و کارآمدی مداخله، بهویژه در مقایسه با دیگر درمانها، انجام مطالعات بیشتری مورد نیاز است، و دادههای مربوط به عوارض جانبی برای استفاده طولانیمدت از آناکینرا هنوز ارزیابی نشدهاند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
