دیابت نوع 1 ناشی از نقص در ترشح انسولین است، که منجر به افزایش سطح قند یا گلوکز پلاسما و اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین میشود. عوارض ممکن است بر چشمها، کلیهها، اعصاب و سیستم قلبیعروقی تاثیر بگذارد. دیابت نوع 1 ممکن است در هر سنی رخ دهد و یکی از شایعترین بیماریهای مزمن دوران کودکی و نوجوانی است. دیابت نوع 1 به شدت بر سبک زندگی فرد بیمار و همچنین خانواده او تاثیر میگذارد. از آنجاییکه هیچ درمان یا پیشگیری برای دیابت نوع 1 وجود ندارد، جایگزینی انسولین در طول عمر و نظارت بر سطح گلوکز خون ضروری است. بسیار مهم است که رژیمهای درمانی موثر با انسولین برای مدیریت مطلوب و به حداقل رساندن نوسانات قند خون (که به عنوان سطح قند خون خیلی پائین یا خیلی بالا - هیپوگلیسمی یا هیپرگلیسمی شناخته میشود) در دسترس باشند.
انسولین درمانی ممکن است به شکل درمان «مرسوم» شامل تزریقهای متعدد (معمولا چهار) در روز یا تزریق مداوم زیرجلدی انسولین باشد. تزریق مداوم زیرجلدی انسولین شامل اتصال (از طریق کاتتر خارج از بدن) به یک پمپ انسولین است که برای رساندن انسولین متناسب با نیازهای فرد برنامهریزی شده است و دوزهای آن توسط فرد برای پوشش وعدههای غذایی و اصلاح نوسانات قند خون فعال میشوند. در اینجا بررسی میکنیم که تزریق مداوم زیرجلدی انسولین برای مدیریت خوب دیابت نوع 1 بهتر از سه یا چند تزریق انسولین در روز است یا خیر.
بیست و سه مطالعه، 976 شرکتکننده مبتلا به دیابت نوع 1 را به صورت تصادفی به دو گروه تزریق مداوم انسولین زیرجلدی یا تزریقهای متعدد تقسیم کردند. هفت مورد از 23 مطالعه با مشارکت شرکتکنندگان زیر 18 سال و مابقی روی بزرگسالان انجام شدند. طول دوره مطالعه از شش روز تا چهار سال متغیر بود. مجموعه شواهد نشان میدهد که تزریق مداوم زیرجلدی انسولین برای کنترل سطح قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 ممکن است بهتر از تزریقهای متعدد باشد؛ به نظر میرسد تزریق مداوم زیرجلدی انسولین هیچ فایدهای برای کاهش وقایع هیپوگلیسمی غیرشدید ندارد. مطالعات آینده باید عوارض جانبی کوتاهمدت و طولانیمدت، مرگومیر، عوارض و هزینههای این مداخلات را در نظر بگیرند.
مطالعه چکیده کامل
دیابت نوع 1 یک اختلال متابولیکی است که در اثر نقص در ترشح انسولین ایجاد میشود. دیابت نوع 1 میتواند در هر سنی رخ دهد و یکی از شایعترین بیماریهای مزمن در دوران کودکی و نوجوانی است. از آنجاییکه هیچ مداخلهای برای پیشگیری از شروع آن شناخته نشده است، بسیار مهم است که رژیمهای درمانی موثر در دسترس باشند. کنترل سطح قند خون با جایگزینی انسولین حفظ میشود و ممکن است به شکل درمان با انسولین «متداول» (تزریقهای متعدد در روز) یا تزریق مداوم زیرجلدی انسولین (continuous subcutaneous insulin infusion; CSII) باشد.
اهداف
ارزیابی تاثیرات CSII در مقایسه با تزریقهای متعدد انسولین (multiple insulin injections; MI) در افراد مبتلا به دیابت نوع 1.
روشهای جستوجو
مطالعات از جستوجوهای الکترونیکی در کتابخانه کاکرین، MEDLINE؛ EMBASE و CINAHL به دست آمدند.
معیارهای انتخاب
مطالعاتی وارد مرور شدند که کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده بودند و CSII را با سه یا چند تزریق انسولین در روز (MI) در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده و دادههای مطالعات واردشده را استخراج کردند. برای بهدست آوردن اطلاعات ازدسترفته با محققان مطالعه تماس گرفته شد. متاآنالیز واریانس معکوس ژنریک (generic inverse variance) با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) انجام شد.
نتایج اصلی
بیست و سه مطالعه، 976 شرکتکننده مبتلا به دیابت نوع 1 را به صورت تصادفی به هر دو مداخله اختصاص دادند. تفاوت آماری معنیداری در هموگلوبین گلیکوزیله A1c؛ (HbA1c) به نفع CSII دیده شد (تفاوت میانگین وزندهیشده: 0.3-%؛ 95% فاصله اطمینان: 0.1- تا 0.4-). هیچ تفاوت آشکاری میان مداخلات برای هیپوگلیسمی غیرشدید وجود نداشت، اما به نظر میرسید هیپوگلیسمی شدید در افرادی که از CSII استفاده کردند، کاهش یافت. معیارهای کیفیت زندگی نشان میدهند که CSII بر MI ارجحیت دارد. هیچ تفاوت معنیداری برای وزن مشاهده نشد. عوارض جانبی بهخوبی گزارش نشدند، هیچ اطلاعاتی در مورد مرگومیر، عوارض و هزینهها در دسترس نیست.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهدی وجود دارد که نشان میدهد CSII ممکن است بهتر از MI برای کنترل سطح قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 باشد. به نظر نمیرسد که وقایع هیپوگلیسمی غیرشدید با CSII کاهش یابند. شواهد کافی در مورد عوارض جانبی، مرگومیر، عوارض و هزینهها وجود ندارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
