دژنراسیون ماکولار وابسته به سن (age-related macular degeneration; AMD) نئوواسکولار با از دست دادن سریع بینایی به دلیل رشد غیرطبیعی عروق خونی در ماکولا همراه است. کورتیکواستروئیدهایی که رشد عروق خونی را کاهش می‌دهند، برای درمان این نوع کاهش بینایی بررسی شده‌اند. این مرور شامل سه کارآزمایی بود که دو نوع مختلف استروئیدها، تریامسینولون استوناید (triamcinolone acetonide) و انکورتاو استات (anecortave acetate)، را برای درمان AMD نئوواسکولار ارزیابی کردند. یافته‌های این سه کارآزمایی، که در مجموع شامل 809 شرکت‌کننده بودند، با هیچ شواهدی دال بر مزیت استروئیدهای آنتیآنژیوژنیک (antiangiogenic)، از نظر پیشگیری از کاهش بینایی، در مقایسه با دارونما (placebo) یا درمان فتودینامیک (photodynamic)، هم‌سو و سازگار نبودند. بر اساس شواهد موجود، استروئیدها با ویژگی‌های آنتیآنژیوژنیک در درمان دژنراسیون ماکولار وابسته به سن نئوواسکولار، مزیت کمی دارند.
Read the full abstract
دژنراسیون ماکولار وابسته به سن (age-related macular degeneration; AMD) نئوواسکولار با از دست دادن سریع بینایی به دلیل نئوواسکولاریزاسیون مشیمیه (choroidal neovascularization; CNV)، نشت، و ایجاد اسکار همراه است. استروئیدها به‌دلیل دارا بودن ویژگی‌های آنتیآنژیوژنیک (antiangiogenic) و ضدالتهابی، در نقش خود برای درمان AMD نئوواسکولار مورد توجه قرار گرفته‌اند.
اهداف
هدف این مرور، بررسی تاثیرات استروئیدها با ویژگی‌های آنتیآنژیوژنیک در درمان AMD نئوواسکولار است.
روش‌های جست‌وجو
در بانک‌های اطلاعاتی CENTRAL (شامل پایگاه ثبت کارآزمایی گروه چشم و بینایی در کاکرین) ( کتابخانه کاکرین ، سال 2012، شماره 11)؛ Ovid MEDLINE؛ استنادات در حال انجام و دیگر استنادات نمایه‌نشده در Ovid MEDLINE؛ Ovid MEDLINE Daily؛ Ovid OLDMEDLINE (ژانویه 1946 تا نوامبر 2012)؛ EMBASE (ژانویه 1980 تا نوامبر 2012)؛ منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (LILACS) (ژانویه 1982 تا نوامبر 2012)؛ متا رجیستر کارآزمایی‌های کنترل‌شده ( m RCT) ( www.contrelled-trials.com )؛ ClinicalTrials.gov ( www.clinicaltrials.gov ) و پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت ( www.who.int/ictrp/search/en ) به جست‌وجو پرداختیم. در جست‌وجوهای الکترونیکی برای یافتن کارآزمایی‌ها، از هیچ محدودیتی برای زمان انتشار یا زبان نگارش مقاله استفاده نکردیم. آخرین جست‌وجو را در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی در 21 نوامبر 2012 انجام دادیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را از تزریق استروئیدهای آنتیآنژیوژنیک داخل و اطراف چشم در افراد مبتلا به AMD نئوواسکولار وارد این مرور کردیم.
گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم چکیده و متن کامل مقالات را غربال کرده، خطر سوگیری (bias) را در کارآزمایی‌های واردشده ارزیابی کرده، و داده‌ها را استخراج کردند. ما متاآنالیز را انجام ندادیم.
نتایج اصلی
پس‌از غربالگری 1503 چکیده و 21 مقاله با متن کامل، سه کارآزمایی را وارد کردیم. سه کارآزمایی در کل 809 شرکت‌کننده را وارد کردند. یک کارآزمایی دوزهای مختلف استوناید انکورتاو استات (acetonide anecortave acetate) را با دارونما (placebo) مقایسه کرد، کارآزمایی دوم تریامسینولون استوناید (triamcinolone acetonide) را در مقایسه با دارونما بررسی کرد، و کارآزمایی سوم انکورتاو استات را در مقابل درمان فتودینامیک (photodynamic therapy; PDT) مقایسه کرد. به دلیل وجود ناهمگونی میان مداخلات و مقایسه‌ها، متاآنالیز را انجام ندادیم. خطر نسبی برای از دست دادن 3 خط یا بیشتر از حدت بینایی در 12 ماه پیگیری، با 3 میلی‌گرم انکورتاو استات معادل 0.8 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.45 تا 1.45)، با 15 میلی‌گرم انکورتاو استات معادل 0.45؛ (95% CI؛ 0.21 تا 0.97)، با 30 میلی‌گرم انکورتاو استات معادل 0.91 (0.52 تا 1.58)، با تریامسینولون استوناید معادل 0.97 (95% CI؛ 0.74 تا 1.26)، همگی در مقایسه با دارونما، و با انکورتاو استات در مقایسه با PDT معادل 1.08 (95% CI؛ 0.91 تا 1.29) بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
بر اساس نتایج کارآزمایی‌های واردشده، هیچ شواهدی را نیافتیم مبنی بر اینکه استروئیدهای آنتیآنژیوژنیک از کاهش بینایی در بیماران مبتلا به AMD نئوواسکولار پیشگیری می‌کنند. با ظهور روش‌های ضدفاکتور رشد اندوتلیال عروقی (anti-vascular endothelial growth factor; anti-VEGF)، بر اساس شواهد خلاصه‌شده در این مرور، مشخص نیست که استروئیدها چه نقشی در درمان بیماران مبتلا به AMD نئوواسکولار دارند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
