زایمان سزارین هم بهصورت پروسیجرهای انتخابی و هم بهصورت پروسیجرهای اورژانسی انجام میشوند و نرخ آنها رو به افزایش است. عوارض اصلی آن عبارتند از آسیب به اندامها حین جراحی، عوارض ناشی از بیهوشی، خونریزی، عفونت و ترومبوآمبولی (thromboembolism). تکنیکهای مورد استفاده بهطور قابل توجهی متفاوت هستند. شواهد موجود از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده نشان میدهد که تکنیکهای مبتنی بر روش Joel-Cohen؛ (Joel-Cohen, Misgav-Ladach) در کوتاهمدت مزایایی نسبت به روشهای Pfannenstiel (11 کارآزمایی) و روشهای سنتی برش خط میانی تحتانی (دو کارآزمایی) دارند. میزان هدررفت خون، مدت زمان جراحی، زمان سپریشده از برش پوست تا تولد نوزاد، استفاده از داروهای مسکّن، زمان سپریشده تا شروع تغذیه خوراکی و عملکرد روده یا تحرک و تب، همگی کاهش مییابند.
استفاده از روشهای مبتنی بر Joel-Cohen میتواند منجر به بهبود پیامدهای کوتاهمدت و صرفهجویی در هزینههای نظام سلامت شود، اما دستیابی به دادههای قوی در مورد پیامدهای طولانیمدت (درد، باروری، جفت چسبیده غیرطبیعی و پارگی رحم) پساز تکنیکهای مختلف (از جمله بستن رحم با دو-لایه بخیه در مقایسه با بستن رحم با یک-لایه بخیه) مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
نرخ زایمان سزارین (caesarean section; CS) در سطح جهانی رو به افزایش بوده است. استفاده از موثرترین و بیخطرترین روش، بسیار مهم است.
اهداف
مقایسه تاثیرات روشهای کامل زایمان سزارین؛ و خلاصه کردن یافتههای مرورها در خصوص جنبههای فردی تکنیک زایمان سزارین.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بارداری و زایمان در کاکرین (آگوست 2007)؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین ( کتابخانه کاکرین ، سال 2007، شماره 3) و فهرست منابع مقالات شناساییشده را جستوجو کردیم. این جستوجو را در 15 فوریه 2012 بهروز کرده و نتایج را به بخش در انتظار طبقهبندی افزودیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده در مورد قصد انجام زایمان سزارین با استفاده از تکنیکهای مختلف.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم مطالعات را ارزیابی کرده و دادهها را استخراج کردند.
نتایج اصلی
انجام CS «مبتنی بر Joel-Cohen» در مقایسه با روش Pfannenstiel با موارد زیر همراه بود:
کاهش میزان هدررفت خون (پنج کارآزمایی، 481 زن؛ تفاوت میانگین وزندهیشده (WMD): 64.45- میلیلیتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 91.34- تا 37.56- میلیلیتر)؛
زمان کوتاهتر جراحی (پنج کارآزمایی، 581 زن؛ WMD: -18.65؛ 95% CI؛ 24.84- تا 12.45- دقیقه)؛
در دوره پساز جراحی، کاهش زمان سپریشده تا شروع تغذیه خوراکی (پنج کارآزمایی، 481 زن؛ WMD: -3.92؛ 95% CI؛ 7.13- تا 0.71- ساعت)؛
تب کمتر (هشت کارآزمایی، 1412 زن؛ نسبت خطر (relative risk; RR): 0.47؛ 95% CI؛ 0.28 تا 0.81)؛
دوره کوتاهتر درد پساز جراحی (دو مقایسه از یک کارآزمایی، 172 زن؛ WMD؛ 14.18- ساعت؛ 95% CI؛ 18.31- تا 10.04- ساعت)؛
تزریق کمتر داروهای مسکّن (دو کارآزمایی، 151 زن؛ WMD: -0.92؛ 95% CI؛ 1.20- تا 0.63-)؛ و
سپریشدن زمان کوتاهتر از برش پوست تا تولد نوزاد (پنج کارآزمایی، 575 زن؛ WMD؛ 3.84- دقیقه؛ 95% CI؛ 5.41- تا 2.27- دقیقه).
تعداد موارد عوارض جدی و تزریق خون برای آنالیز بسیار کم بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
روشهای «مبتنی بر Joel-Cohen» در مقایسه با روشهای Pfannenstiel و تکنیکهای سنتی CS (برش خط میانی تحتانی) مزایایی دارند که میتوانند منجر به صرفهجویی در نظام سلامت شوند. بااینحال، این کارآزماییها اطلاعاتی را در مورد مورتالیتی و موربیدیتی جدی یا طولانیمدت، مانند جفت چسبیده غیرطبیعی و پارگی اسکار ارائه نمیدهند.
[نکته: ارزیابی 19 استناد موجود در بخش در انتظار طبقهبندی این مرور ممکن است نتیجهگیریها را تغییر دهند.]
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
