زنانی که از بیماریهای روانپریشی یا سایکوتیک رنج میبرند و باردار میشوند، معمولا با داروهای آنتیسایکوتیک درمان میشوند. خطرات آسیب به فرزندان مرتبط با قرار گرفتن در معرض این داروها، چه در رحم و چه از طریق شیردهی، ناشناخته هستند. هدف ما یافتن شواهدی با کیفیت خوب از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده در مورد خطرات و مزایای مصرف داروهای آنتیسایکوتیک در دوران بارداری و شیردهی برای زن و جنین/نوزاد بود. ما هیچکدام را پیدا نکردیم. محدودیتهای اخلاقی مربوط به تصادفیسازی درمان برای زنان باردار و شیرده، تدارکات چنین مطالعهای و فقدان انگیزه از سوی صنعت داروسازی در این زمینه ممکن است کمبود تحقیقات را توضیح دهند. بااینحال، ادامه مصرف داروهای آنتیسایکوتیک در این زنان در دوران بارداری و شیردهی بدون شواهد معتبر، نگرانیهای جدی بالینی و اخلاقی را ایجاد میکنند.
مطالعه چکیده کامل
داروهای آنتیسایکوتیک معمولا برای زنانی تجویز میشوند که در دوران بارداری و پساز زایمان از بیماریهای سایکوتیک رنج میبرند. عواقب بالقوه نامطلوب این گزینههای مختلف، متعدد و پیچیده بوده و بر جنین، نوزاد، شیرخوار و رشد و تکامل اولیه کودک و همچنین خود مادر تاثیر میگذارند.
اهداف
تعیین اینکه مزایای مصرف داروهای آنتیسایکوتیک برای زنان باردار یا پساز زایمان بیشتر از خطرات آن است یا خیر.
روشهای جستوجو
برای شناسایی تمام کارآزماییهای منتشرشده در مورد زنان در دوران بارداری یا پساز زایمان، پایگاه ثبت گروه اسکیزوفرنی در کاکرین (ژانویه 2003) جستوجو شد. ما همه منابع تمام مطالعات شناساییشده را بررسی کردیم. اگر مطالعاتی یافت میشد، با نویسندگان اول هر مطالعه واردشده تماس گرفته میشد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled clinical trials; RCTs) که تاثیرات هر نوع داروی آنتیسایکوتیک را در مقایسه با هر گزینه درمانی دیگر (از جمله مراقبتهای روانی-اجتماعی استاندارد، هر داروی آنتیسایکوتیک دیگر، یا یک درمان جایگزین مانند درمان با تشنج الکتریکی (electro-convulsive therapy) یا درمان شناختی رفتاری) بررسی کرده و شامل زنان باردار و/یا زنانی بودند که در دوره پساز زایمان مبتلا به اختلال سایکوتیک غیرعاطفی (non-affective psychotic disorder) تشخیص داده شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
استنادات و، در صورت امکان، چکیدههای مقالات توسط حداقل دو نویسنده بهطور مستقل از هم بررسی شده، مقالات سفارش داده شده، بررسی مجدد شده و کیفیت آنها ارزیابی شدند. دادهها توسط حداقل دو محقق بهطور مستقل از هم استخراج شدند. پیامدهای دوحالتی (binary) با استفاده از نسبت خطر (relative risk) و 95% فواصل اطمینان (CI) آنها آنالیز شدند.
نتایج اصلی
ما هیچ کارآزمایی را نیافتیم که معیارهای ورود گسترده را داشته باشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
دستورالعملهای بالینی فعلی و شیوههای بالینی برای استفاده از داروهای آنتیسایکوتیک در زنان مبتلا به اختلالات غیرعاطفی در دوران بارداری و پساز زایمان، مبتنی بر شواهد حاصل از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده نیستند. اگرچه تاکنون نگرانیهای اخلاقی مانع از استفاده از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده برای پرداختن به این موضوع تحقیقاتی شده است، ادامه مصرف داروهای آنتیسایکوتیک در این گروه از زنان بهخودیخود مشکلات بالینی و اخلاقی قابل توجهی را ایجاد میکند. شواهد حاصل از کارآزماییهای عملی بزرگ که منعکسکننده شیوههای بالینی معمول باشند، طیف وسیعی از پیامدها را بررسی کنند و خطرات و مزایای آن را برای مادران و فرزندانشان به طور دقیق کمّیسازی کنند، مورد نیاز است تا بتوان بین گزینههای درمانی مختلف مقایسه را انجام داد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
