ترکیب رواندرمانی و داروهای ضدافسردگی با هریک از دو درمان جداگانه بهتنهایی برای مدیریت بالینی اختلال پانیک مقایسه شدند. در پایان درمان فاز حاد، ترکیب درمانها نسبت به رواندرمانی یا درمان با داروهای ضدافسردگی بهتنهایی، برتری داشت. پساز پایان درمان فعال، ترکیب درمانها نسبت به داروهای ضدافسردگی بهتنهایی برتری داشت و به اندازه رواندرمانی بهتنهایی موثر ظاهر شد. بسته به ترجیح بیمار، میتوان از ترکیب درمانها یا رواندرمانی بهتنهایی به عنوان درمان خط اول برای مدیریت بالینی اختلال پانیک با یا بدون آگورافوبیا استفاده کرد.
مطالعه چکیده کامل
اختلال پانیک (panic disorder) را میتوان با دارودرمانی، رواندرمانی یا ترکیبی از آنها درمان کرد، اما مزایای نسبی ترکیب درمانها به خوبی مشخص نشده است.
اهداف
مرور شواهد مربوط به مزایا و معایب کوتاهمدت و طولانیمدت ترکیب رواندرمانی و داروهای ضدافسردگی در مدیریت بالینی اختلال پانیک با یا بدون آگورافوبیا (agoraphobia)، در مقایسه با هر یک از درمانها بهتنهایی.
روشهای جستوجو
در تاریخ 11/10/2005، پایگاههای ثبت کارآزماییهای کنترلشده گروه افسردگی، اضطراب و اختلال روانی در سازمان همکاری کاکرین (CCDANCTR-Studies و CCDANCTR-References) به همراه یک جستوجوی تکمیلی در پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین و MEDLINE، با استفاده از کلمات کلیدی ضدافسردگی و پانیک، جستوجو شدند. جستوجو در منابع، SciSearch و تماس شخصی با متخصصان انجام شدند.
معیارهای انتخاب
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای را شناسایی کردند که ترکیب درمانها را در مقابل هریک از تکدرمانیها (monotherapy) میان بیماران بزرگسال مبتلا به اختلال پانیک با یا بدون آگورافوبیا مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم، دادهها را با استفاده از قالبهای از پیش تعریفشده اطلاعات، از جمله شاخصهای کیفیت مطالعه، استخراج کردند. پیامد اولیه، نسبت خطر (relative risk) «پاسخ به درمان» بود، یعنی بهبودی کلی قابل توجه بیماران نسبت به ابتدای مطالعه، همانطور که توسط محققان اصلی تعریف شد. پیامدهای ثانویه شامل تفاوت میانگین وزندهیشده استاندارد در شدت کلی، فراوانی حمله پانیک، اجتناب فوبیک (phobic avoidance)، اضطراب عمومی، افسردگی و عملکرد اجتماعی و نسبت خطر خروج از مطالعه و خروج از مطالعه به دلیل عوارض جانبی بودند.
نتایج اصلی
ما 23 مقایسه تصادفیسازیشده (شامل 21 کارآزمایی، 1709 بیمار) را شناسایی کردیم که 21 مورد از آنها شامل درمانهای رفتاری یا شناختی-رفتاری بودند. در درمان فاز حاد، ترکیب درمانها نسبت به دارودرمانی ضدافسردگی (RR: 1.2495% فاصله اطمینان (CI): 1.02 تا 1.52) یا رواندرمانی (RR: 1.17؛ 95% CI؛ 1.05 تا 1.31) برتری داشت. ترکیب درمانها نسبت به رواندرمانی، باعث خروج بیشتر بیماران از مطالعه به دلیل عوارض جانبی شد (تعداد افراد مورد نیاز برای درمان تا بروز یک آسیب (NNH) حدود 26). پساز درمان فاز حاد، تا زمانی که مصرف دارو ادامه داشت، برتری این ترکیب درمانی نسبت به هر یک از مونوتراپیها همچنان پابرجا باقی ماند. پساز پایان فاز حاد و ادامه درمان، ترکیب درمانها موثرتر از دارودرمانی بهتنهایی ظاهر شد (RR: 1.61؛ 95% CI؛ 1.23 تا 2.11) و به اندازه رواندرمانی موثر بود (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.79 تا 1.16).
نتیجهگیریهای نویسندگان
بسته به ترجیح بیمار، میتوان از ترکیب درمانها یا رواندرمانی بهتنهایی به عنوان درمان خط اول برای مدیریت بالینی اختلال پانیک با یا بدون آگورافوبیا استفاده کرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
