عفونتهای قارچی مهاجم - عفونتهای جریان خون و اندامهای بدن (مانند مننژیت، ذاتالریه، پریتونیت) - از علل مهم مرگومیر و عوارض در گیرندگان پیوند کبد، پانکراس، قلب، کلیه و ریه (یعنی عضو توپُر (solid organ)) هستند. این مرور نشان داد که فلوکونازول (fluconazole)، که بهعنوان یک داروی پیشگیرانه استفاده میشود، تعداد عفونتهای قارچی تهاجمی را در بیماران تحت پیوند کبد بهطور قابل توجهی کاهش میدهد. انجام مطالعات بیشتری برای تعیین میزان اثربخشی داروهای ضدقارچ برای بیماران تحت پیوند پانکراس، قلب، کلیه و ریه مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
عفونتهای قارچی تهاجمی (invasive fungal infections; IFIs) از علل مهم موربیدیتی و مورتالیتی در گیرندگان پیوند عضو توپُر (solid) بهشمار میآیند.
اهداف
هدف این مطالعه، شناسایی و خلاصهسازی تاثیرات پروفیلاکسی با عوامل ضدقارچ بهصورت سیستماتیک در گیرندگان پیوند عضو توپُر است.
روشهای جستوجو
پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین، MEDLINE (از سال 1966) و EMBASE (از سال 1980) جستوجو شدند. فهرست منابع، مجموعه مقالات کنفرانسها و جلسات علمی (2003-1998) بهصورت دستی جستوجو شدند. با نویسندگان مطالعات واردشده و تولیدکنندگان دارو تماس گرفته شد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) به همه زبانها که استفاده پیشگیرانه از هر عامل یا رژیم درمانی ضدقارچ را با دارونما (placebo)، عدم استفاده از عامل ضدقارچ، یا هر رژیم ضدقارچ دیگر مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم معیارهای انتخاب را اعمال کرده، ارزیابی کیفیت را انجام داده، و دادهها را با استفاده از رویکرد قصد درمان (intention-to-treat; ITT) استخراج کردند. اختلافنظرات با بحث و تبادل نظر، حلوفصل شدند. دادهها با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random effects) ترکیب شدند و بهصورت نسبت خطر (relative risk) با 95% فاصله اطمینان (95% CI) بیان شدند.
نتایج اصلی
چهارده کارآزمایی جداگانه با 1497 شرکتکننده تصادفیسازیشده، وارد شدند. پروفیلاکسی با عوامل ضدقارچ، مورتالیتی را کاهش نداد (RR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.57 تا 1.44). در گیرندگان پیوند کبد، کاهش قابل توجهی در IFIها با مصرف فلوکونازول (fluconazole) نشان داده شد (RR: 0.28؛ 95% CI؛ 0.13 تا 0.57). اگرچه دادههای کمتری برای ایتراکونازول (itraconazole) و آمفوتریسین B لیپوزومی (liposomal amphotericin B) در دسترس بودند، مقایسههای غیرمستقیم و یک کارآزمایی با مقایسه مستقیم، اثربخشی مشابهی را نشان دادند. پروفیلاکسی با فلوکونازول، عفونتهای تهاجمی یا کلونیزاسیون با قارچهای مقاوم به فلوکونازول را بهطور قابل توجهی افزایش نداد. در گیرندگان پیوند کلیه و قلب، نه کتوکونازول و نه کلوتریمازول، بروز عفونتهای تهاجمی را بهطور قابل توجهی کاهش ندادند. بهطور کلی، قدرت و دقت (precision) مقایسهها به دلیل کمبود دادهها محدود بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
برای دریافتکنندگان پیوند کبد، پروفیلاکسی ضدقارچی با فلوکونازول بروز IFIها را بدون داشتن هیچ مزیت قطعی در کاهش مورتالیتی، بهطور قابل توجهی کاهش میدهد. با توجه به بروز 10% در IFI، تعداد 14 فرد گیرنده پیوند کبد به پروفیلاکسی با فلوکونازول نیاز خواهند داشت تا از بروز یک مورد عفونت پیشگیری شود. در مراکز پیوند که بروز IFIها بالا است، یا در شرایطی که خطر فردی زیاد است، باید پروفیلاکسی با عوامل ضدقارچ در نظر گرفته شود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
