مدیریت مطلوب زنان باردار با فرزند قبلی دچار ترومبوسیتوپنی آلوایمیون جنینی-مادری، هنوز مشخص نیست.
تفاوت میان پلاکتهای نوزاد متولد نشده و مادر، به دلیل آلوآنتیژن پلاکت جنینی که از پدر به ارث رسیده و توسط مادر به اشتراک گذاشته نشده است، میتواند منجر به ایجاد آنتیبادی در مادر شود. آنها به پلاکتهای نوزاد حمله کرده و میتوانند منجر به عوارض خونریزی در نوزاد شوند. این حالت ترومبوسیتوپنی آلوایمیون جنینی-مادری (fetomaternal alloimmune thrombocytopenia) نامیده میشود، به این معنی که تعداد پلاکتهای خون نوزاد به دلیل تخریب آنها توسط آنتیبادیهای مادر، کاهش مییابد. نوزاد در معرض خطر خونریزی مغزی قبل یا کمی پساز تولد بوده و ممکن است جان خود را از دست دهد یا دچار مشکلات طولانیمدتی شود. ترومبوسیتوپنی آلوایمیون جنینی-مادری اغلب در اولین بارداری رخ میدهد و معمولا فقط پساز تولد نوزادی با تعداد پلاکت پائین تشخیص داده میشود. مدیریت فعال در دوران بارداری برای پیشگیری از ترومبوسیتوپنی شدید محدود به زنانی است که قبلا نوزادی مبتلا به این بیماری داشتهاند.
نمونهگیری خون جنین از ورید نافی برای نظارت بر تعداد پلاکتهای جنین استفاده میشود، اما خطر از دست دادن جنین را به همراه دارد. تزریق پلاکت داخل رحمی نیز با خطر از دست دادن جنین همراه است و اکنون فقط بهعنوان درمانی برای زنانی استفاده میشود که به درمان دارویی پاسخ نمیدهند. درمان دارویی شامل ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG) با یا بدون سرکوب سیستم ایمنی به همراه کورتیکواستروئیدها است. چهار کارآزمایی کوچک (n = 206) شواهد کافی را برای تعیین بهترین درمان ترومبوسیتوپنی آلوایمیون جنینی-مادری ارائه نمیدهند.
مطالعه چکیده کامل
ترومبوسیتوپنی آلوایمیون جنینی-مادری (fetomaternal alloimmune thrombocytopenia) ناشی از تشکیل آنتیبادیهایی توسط مادر است که علیه آلوآنتیژن پلاکتی جنینی که از پدر به ارث رسیده است، هدایت میشوند. ترومبوسیتوپنی (کاهش تعداد پلاکتها) جنینی ناشی از این عارضه ممکن است باعث خونریزی، بهویژه در مغز، قبل یا کمی پساز تولد شود. درمان پیشاز تولد ترومبوسیتوپنی آلوایمیون جنینی-مادری شامل تجویز ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG) و/یا کورتیکواستروئیدها به مادر برای پیشگیری از بروز ترومبوسیتوپنی شدید در جنین است. IVIG و کورتیکواستروئیدها هر دو عوارض جانبی کوتاهمدت و احتمالا طولانیمدت دارند. IVIG همچنین پُرهزینه بوده و لازم است رژیمهای درمانی مطلوب شناسایی شوند.
اهداف
تعیین درمان مطلوب ترومبوسیتوپنی آلوایمیون جنینی-مادری پیشاز تولد برای پیشگیری از وقوع خونریزی و مرگ جنین و نوزاد.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بارداری و زایمان در کاکرین (28 فوریه 2011) و کتابشناختیهای (bibliography) مقالات و مرورهای مرتبط را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
مطالعات تصادفیسازی و کنترلشدهای که هر مداخلهای را با عدم درمان، یا هر دو مداخله را با هم مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم به ارزیابی واجد شرایط بودن، و کیفیت کارآزمایی پرداخته، و دادهها را استخراج کردند.
نتایج اصلی
چهار کارآزمایی را شامل 206 شرکتکننده وارد کردیم. یک کارآزمایی شامل 39 نفر، یک کورتیکواستروئید (پردنیزون) را در مقابل IVIG بهتنهایی مقایسه کرد. در این کارآزمایی، که در آن دادههای قابل آنالیز در دسترس بودند، هیچ تفاوت آماری معنیداری میان بازوهای درمانی برای پیامدهای از پیش تعریفشده وجود نداشت. سه کارآزمایی شامل 167 نفر، IVIG را به همراه یک کورتیکواستروئید (پردنیزون در دو کارآزمایی و دگزامتازون در یک کارآزمایی) در مقابل IVIG بهتنهایی مقایسه کردند. در این کارآزماییها، هیچ تفاوت آماری معنیداری در یافتهها میان بازوهای درمانی برای پیامدهای از پیش تعریفشده (خونریزی داخل جمجمه؛ تعداد پلاکتها هنگام تولد و زایمان نارس) وجود نداشت. فقدان مجموعه دادههای کامل و تفاوتهای مهم در مداخلات، مانع از تجمیع دادههای این کارآزماییها شدند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
مدیریت مطلوب ترومبوسیتوپنی آلوایمیون جنینی-مادری هنوز مشخص نیست. فقدان مجموعه دادههای کامل برای دو کارآزمایی و وجود تفاوت در مداخلات، مانع از تجمیع دادهها از این کارآزماییها شد که ممکن است امکان آنالیز پیشرفتهتری را از یافتههای کارآزمایی فراهم کند. برای تعیین درمان مطلوب (داروی خاص و دوز و برنامه آن) به انجام کارآزماییهای بیشتری نیاز است. چنین مطالعاتی باید شامل پیگیری طولانیمدت همه کودکان و مادران باشند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
