گاهی به رانندگان متخلف که به دلیل رانندگی در حالت مستی محکوم شدهاند، پیشنهاد میشود که یا مجازات استاندارد را بپذیرند یا برای مدت مشخصی دستگاه ignition interlock سنجش الکل را روی خودروی خود نصب کنند. برای رانندگی با وسیله نقلیه مجهز به interlock، راننده ابتدا باید نمونه تنفسی ارائه دهد. اگر غلظت الکل موجود در نمونه تنفس خیلی زیاد باشد، وسیله نقلیه روشن نمیشود. مطالعاتی در این زمینه انجام شدهاند تا مشخص شود که نصب interlock مانع از تخلف مجدد رانندگان مست میشود یا خیر. بیشتر این مطالعات از کیفیت بالایی برخوردار نبودهاند. به نظر میرسد که دستگاه interlock فقط تا زمانی که همچنان روی وسیله نقلیه نصب باشد، احتمال تکرار جرم را کاهش میدهد اما پساز برداشتن آن، هیچ مزیت طولانیمدتی ندارد. بااینحال، برای تائید این یافتهها، انجام مطالعات بیشتر و با کیفیت خوب ضروری است. همچنین درصد پائین مجرمانی که تصمیم به نصب interlock میگیرند، دستیابی به نتیجهگیریهای قطعی را در مورد اثربخشی آن دشوار میسازد.
مطالعه چکیده کامل
دستگاه ignition interlock یا تنفسسنج خودرو بخشی از یک برنامه چندبعدی است که با هدف کاهش تکرار جرم در رانندگانی انجام میشود که قبلا به دلیل مصرف مشروبات الکلی محکوم شدهاند. برای رانندگی با وسیله نقلیه مجهز به دستگاه ignition interlock، راننده ابتدا باید نمونه تنفسی را ارائه دهد. اگر غلظت الکل موجود در نمونه تنفس از سطح از پیش تعیینشده بیشتر شود، وسیله نقلیه روشن نخواهد شد. انجام تستهای تصادفی مجدد، بهعنوان معیاری برای کاهش احتمال دور زدن دستگاه (یعنی اینکه شخص دیگری به دهانه آن بدمد)، حین روشن بودن وسیله نقلیه لازم است. دیگر بخشهای برنامه رانندگی در حالت مستی شامل برگزاری سمینارهای آموزشی و اطلاعاتی برای راننده و دانلود دادهها از بخش ثبتکننده داده دستگاه است که تمام تلاشهای تست را ثبت کرده و تمام قبولیها، هشدارها و شکستها را ثبت میکند.
اهداف
ارزیابی سیستماتیک اثربخشی برنامههای ignition interlock بر میزان تکرار جرم رانندگان مست، با بررسی میزان تکرار جرم حین نصب دستگاه ignition interlock در وسیله نقلیه و پساز برداشتن دستگاه.
روشهای جستوجو
به جستوجو در پایگاه ثبت تخصصی گروه صدمات در کاکرین (سپتامبر 2002)؛ MEDLINE (از 1966 تا آگوست 2002)؛ PubMed (تا آگوست 2002)؛ EMBASE (1980 تا سپتامبر 2002)؛ TRANSPORT (1988 تا 2002؛ شماره 06)؛ CENTRAL (
کتابخانه کاکرین
، سال 2002، شماره 3)؛ The Science Citation Index (1980 تا سپتامبر 2002)،
و پایگاه ثبت ملی پژوهش (National Research Register) (2002، شماره 3) پرداختیم. همچنین با استفاده از موتورهای جستوجوی مختلف به جستوجو در اینترنت پرداختیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای کنترلشدهای که در آنها مجرمان، به رانندگی در حالت مستی متهم شده و به شرکت در برنامه ignition interlock یا مجازات معمول (تعلیق گواهینامه یا نوعی برنامه درمانی) محکوم شدهاند. این مطالعه از نظر زبان نگارش یا وضعیت انتشار محدود نشد.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) و ده کارآزمایی کنترلشده، همچنین سه کارآزمایی در حال انجام شناسایی شدند. دادههای مربوط به تکرار جرم حین نصب این دستگاه در خودرو؛ پساز برداشتن دستگاه از خودرو، و کل تکرار جرم در طول مطالعه، استخراج شده و با استفاده از نرمافزار RevMan وارد آنالیزها شدند.
نتایج اصلی
این RCT نشان داد که برنامه interlock تا زمانی که دستگاه در وسیله نقلیه نصب بود، موثر بود (نسبت خطر (relative risk): 0.36؛ 95% فاصله اطمینان: 0.21 تا 0.63). کارآزماییهای کنترلشده این نتیجهگیری را تائید میکنند، یک روند کلی - هم در مجرمان بار اول و هم در مجرمان سابقهدار - به سمت نرخهای کمتر تکرار جرم در صورت نصب دستگاه interlock وجود دارد. نه این RCT و نه کارآزماییهای کنترلشده، هیچکدام شواهدی را دال بر اثربخشی برنامههایی که پساز برداشتن دستگاه ادامه مییابند، ارائه نمیدهند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
برای از بین بردن سوگیری انتخاب (selection bias) احتمالی، باید RCTهای بیشتری در این زمینه صورت گیرند تا اثربخشی، همچنین کارآمدی این دستگاه مشخص شود. به نظر میرسد برنامه interlock، تا زمانی موثر است که دستگاه در وسیله نقلیه مجرم نصب باشد. مطالعات باید به روشهای بهبود نرخ تکرار جرم در طولانیمدت بپردازند، زیرا چالشهای اصلی، نرخ مشارکت، پایبندی و دوام نتایج هستند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
