شواهد کافی از کارآزمایی‌ها در مورد استفاده از آدرنالین (اپی‌نفرین (epinephrine)) برای نوزادان نارس با ضربان قلب و گردش خون ضعیف وجود ندارد. جریان خون ضعیف پایدار در نوزادان نارس می‌تواند منجر به عوارضی از جمله اختلال در رشد شود. داروهای اینوتروپ (inotrope)، به‌ویژه دوپامین (dopamine) و دوبوتامین (dobutamine)، معمولا برای افزایش ضربان قلب و فشار خون در نوزادان نارس با گردش خون ضعیف استفاده می‌شوند. آدرنالین (اپی‌نفرین) یکی دیگر از داروهای اینوتروپ است که می‌توان از آن استفاده کرد. این مرور نشان داد که شواهد کافی از کارآزمایی‌ها برای نشان دادن تاثیرات آدرنالین بر نوزادان نارس با گردش خون ضعیف وجود ندارد و انجام پژوهش‌های بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
Read the full abstract
اینوتروپ‌ها (inotropes) به‌طور گسترده‌ای در نوزادان نارس برای درمان اختلالات قلبی‌عروقی استفاده می‌شوند، که ممکن است ناشی از مشکلات سازگاری اولیه گردش خون انتقالی، آسفیکسی (asphyxia) پری‌ناتال یا سپسیس (sepsis) باشد. هیپوتانسیون پایدار و جریان خون ضعیف اندام‌ها با آسیب مغزی از جمله خون‌ریزی اطراف/داخل بطنی و پیامدهای ضعیف تکامل سیستم عصبی متعاقب آن مرتبط است. اینفیوژن آدرنالین (اپی‌نفرین (epinephrine)) در نوزادان نارس مبتلا به نارسایی قلبی‌عروقی بالینی استفاده می‌شود.
اهداف
تعیین اثربخشی و بی‌خطری (safety) مصرف آدرنالین در مقایسه با عدم درمان یا دیگر اینوتروپ‌ها در کاهش مورتالیتی و موربیدیتی در نوزادان نارس مبتلا به نارسایی قلبی‌عروقی.
روش‌های جست‌وجو
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از طریق جست‌وجو در پایگاه‌های MEDLINE (1966 تا آگوست 2003)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL، کتابخانه کاکرین، شماره 3، سال 2003) و EMBASE (1980 تا 2003) شناسایی شدند، و با جست‌وجو در فهرست منابع کارآزمایی‌های منتشرشده و چکیده‌های خلاصه‌مقالات کنفرانس‌ها تکمیل شد.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با مشارکت نوزادان نارس تازه متولدشده که آدرنالین را با عدم درمان یا دیگر عوامل اینوتروپیک (از جمله دوپامین (dopamine)، دوبوتامین (dobutamine)، نورآدرنالین (noradrenaline) یا ایزوپرنالین (isoprenaline)) مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها
داده‌ها توسط دو محقق، به‌طور جداگانه استخراج و آنالیز شدند. تاثیرات درمان بر پیامدهای زیر باید تعیین می‌شدند: مورتالیتی در دوره نوزادی، پیامدهای تکامل سیستم عصبی طولانی‌مدت، شواهد رادیولوژیکی از آسیب مغزی، تغییرات همودینامیک کوتاه‌مدت، تاثیرات جانبی دارو و پیامدهای کوتاه‌مدت نوزادی. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفته شد. مطالعات از نظر کیفیت روش‌شناسی (methodology) با استفاده از معیارهای گروه مرور نوزادان در کاکرین آنالیز شدند.
نتایج اصلی
یک مطالعه در حال انجام (Pellicer 2003) شناسایی شد. یک مطالعه که آدرنالین را با تزریق دوپامین مقایسه کرد، وارد این مرور شد، اما فقط در قالب چکیده منتشر شده بود (Phillipos 1996). این مطالعه، نوزادان هیپوتنسیو، عمدتا نوزادان نارس، را در 24 ساعت نخست وارد کرد. فقط نوزادان با وزن بالای 1750 گرم در این مرور وارد شدند (گزارش مربوط به نوزادان با وزن <= 1750 گرم ناقص به نظر می‌رسد). گزارش شده که این مطالعه، تصادفی‌سازی شده و دوسو کور (double blind) بوده است، اما روش‌های انجام آن گزارش نشدند. آدرنالین و دوپامین، هر دو، به‌طور قابل توجهی ضربان قلب و میانگین BP (فشار خون) را افزایش دادند، بدون اینکه تاثیری با اهمیت آماری بر برون‌ده بطن چپ یا راست داشته باشند. هیچ پیامد بالینی دیگری گزارش نشد. هیچ مطالعه‌ای شناسایی نشد که آدرنالین را با دیگر اینوتروپ‌ها، دارونما (placebo) یا عدم درمان مقایسه کرده باشد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
داده‌های کافی در مورد استفاده از تزریق آدرنالین در نوزادان نارس مبتلا به نارسایی قلبی‌عروقی وجود ندارد تا بتوان توصیه‌هایی را برای عمل ارائه داد. برای تعیین اینکه آدرنالین در کاهش موربیدیتی و مورتالیتی در نوزادان نارس مبتلا به نارسایی قلبی‌عروقی موثر است یا خیر، نیاز به انجام کارآزمایی‌های بزرگ‌تری وجود دارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
