طراحی مطالعه: متاآنالیز از هفت کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده شامل 1943 بیمار.
شرکتکنندگان: بیماران تحت درمان با R-chemo نسبت به بیماران تحت درمان با شیمیدرمانی بهتنهایی، بقای کلی، پاسخ کلی، پاسخ کامل و کنترل بیماری بهتری داشتند، اما لکوسیتوپنی و تب بیشتر رخ دادند. R-chemo موجب بهبود بقای کلی در بیماران مبتلا به لنفوم فولیکولار شد. پیامدها: درمان همزمان با ریتوکسیماب و رژیمهای شیمیدرمانی استاندارد باید بهعنوان استاندارد مراقبت برای بیماران مبتلا به لنفومهایی با رشد آهسته و لنفوم سلول منتل که نیاز به درمان دارند و همچنین برای بیماران مبتلا به لنفوم فولیکولار در نظر گرفته شود.
محدودیتها: ناهمگونی (heterogeneity) بین کارآزماییهای آنالیزشده لنفوم سلول منتل، مانع از ارزیابی قابل اعتماد اثربخشی R-chemo از نظر بقای کلی شد. تنوع در رژیمهای درمانی میان کارآزماییها، مانع از تعیین بهترین رژیم شیمیدرمانی برای ترکیب با ریتوکسیماب یا تعیین تعداد مطلوب سیکلهای مورد نیاز برای درمان بیماران مبتلا به لنفوم با رشد آهسته شد.
جهتگیریهای آینده: از دیدگاه ما، مطالعات آینده باید بر نکات زیر تمرکز کنند:
1. کدام رژیم شیمیدرمانی استاندارد باید همراه با ریتوکسیماب استفاده شود
2. تاثیر نشانگرهای بالینی و بیولوژیک پیشآگهی پساز R-chemo. شباهتها و تفاوتها چه هستند
3. درک اثربخشی و مقاومت به ریتوکسیماب
4. نقش ریتوکسیماب در درمان بیماری پیشرونده
5. مکانیسم ریتوکسیماب در ترکیب با شیمیدرمانی
6. نقش فارماکوکینتیک، فارماکوژنتیک در درمان با R-chemo
7. نقش درمان بعدی با ریتوکسیماب پساز R-chemo
مطالعه چکیده کامل
در بیماران مبتلا به لنفوم سلول منتل (mantle cell lymphoma; MCL) و لنفوم با رشد آهسته (indolent lymphoma) مشخص شده که ریتوکسیماب (rituximab; R) در صورت اضافه شدن به شیمیدرمانی، موجب بهبود نرخهای پاسخدهی و بقای بدون پیشرفت بیماری (progression free-survival; PFS) میشود. بااینحال، اثر R بر بقای کلی (overall survival; OS) هنگام تجویز در ترکیب با شیمیدرمانی (R-chemo)، تاکنون نامشخص مانده است.
اهداف
بنابراین ما یک مرور سیستماتیک جامع را در این گروه از بیماران انجام دادیم تا R-chemo را از نظر OS با فقط شیمیدرمانی مقایسه کنیم. نقاط پایانی (endpoint) دیگر شامل نرخ پاسخ کلی (overall response rate; ORR)، سمیّت و کنترل بیماری بودند که با معیارهایی نظیر مدت زمان سپریشده تا شکست درمان (time to treatment failure; TTF)، بقای بدون عارضه (event free-survival; EFS)، PFS و زمان لازم تا پیشرفت بیماری (time to progression; TTP) ارزیابی شدند.
روشهای جستوجو
پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین)، MEDLINE؛ EMBASE و مجموعه مقالات کنفرانسها را از سال 1990 تا 2005 جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
فقط کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) وارد شدند که R-chemo را با شیمیدرمانی بهتنهایی در بیماران مبتلا به لنفوم با رشد آهسته و MCL تازه تشخیص داده شده یا عود کرده، مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور، دادهها را استخراج کرده و کیفیت مطالعات را ارزیابی کردند. تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (numbers needed to treat; NNT) برای تسهیل تفسیر محاسبه شد.
نتایج اصلی
هفت کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده شامل 1943 بیمار مبتلا به لنفوم فولیکولار، MCL یا لنفومهای با رشد آهسته دیگر در این متاآنالیز وارد شدند. پنج مطالعه بهصورت مقاله کامل و دو مطالعه بهصورت چکیده منتشر شدند. بیمارانی که با R-chemo درمان شدند در مقایسه با بیمارانی که فقط تحت شیمیدرمانی قرار گرفتند، OS (نسبت خطر [HR] برای مورتالیتی: 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.54 تا 0.78)، پاسخ کلی ( نسبت خطر (relative risk) پاسخ تومور به درمان: 1.21؛ 95% CI؛ 1.16 تا 1.27) و کنترل بیماری (HR برای عارضه بیماری: 0.62؛ 95% CI؛ 0.55 تا 0.71) بهتری داشتند. R-chemo توانست بقای کلی را در بیماران مبتلا به لنفوم فولیکولار (HR برای مورتالیتی: 0.63؛ 95% CI؛ 0.51 تا 0.79) و بیماران مبتلا به MCL (HR برای مورتالیتی: 0.60؛ 95% CI؛ 0.37 تا 0.98) بهبود بخشد. بااینحال، در مورد اخیر، ناهمگونی (heterogeneity) بین کارآزماییها وجود داشت (P 0.07)، که باعث میشود مزیت بقا کمتر قابل اعتماد باشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مرور سیستماتیک نشان داد که OS در بیماران مبتلا به لنفوم با رشد آهسته، بهویژه در زیرگروههای لنفوم فولیکولار و MCL، هنگام درمان با R-chemo در مقایسه با فقط شیمیدرمانی بهبود یافت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است
