عفونت زخم و استخوان از عوارض شایع پساز وقوع شکستگیهای باز اندامها هستند. بیشاز 20 سال است که در کشورهای توسعهیافته، استفاده از آنتیبیوتیکها بخشی از یک پروتکل استاندارد مدیریت بالینی بوده، که شامل شستوشوی زخم (irrigation)، تمیز کردن زخم و شکستگی (دبریدمان جراحی)، و تثبیت شکستگی، در صورت لزوم، نیز میشود. این مرور که شامل دادههایی از 1106 شرکتکننده در هشت کارآزمایی بود، نشان داد مصرف آنتیبیوتیکها در کاهش بروز عفونتهای زخم، در مقایسه با عدم مصرف آنتیبیوتیک یا دارونما (placebo)، موثر هستند. هیچ مطالعهای شناسایی نشد که عفونت استخوان یا عوارض را گزارش کرده باشد.
مطالعه چکیده کامل
عفونتهای زخم و استخوان اغلب با شکستگیهای باز اندامها همراه بوده و میتوانند به میزان قابل توجهی به عوارض ناشی از آن بیافزایند. تجویز آنتیبیوتیکها بهطور معمول در کشورهای توسعهیافته بهعنوان مکمل یک پروتکل جامع مدیریت بالینی انجام میشود که شامل شستوشو، دبریدمان جراحی و تثبیت جراحی در صورت لزوم نیز شده، و تصور میشود که فراوانی عفونتها را کاهش میدهد.
اهداف
مرور شواهد مربوط به اثربخشی تجویز آنتیبیوتیکها در درمان اولیه شکستگیهای باز اندامها.
روشهای جستوجو
ما در پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین (26 جولای 2009)، کارآزماییهای بالینی ( کتابخانه کاکرین، 2009، شماره 3)، MEDLINE (1950 تا جولای 2009)، EMBASE (1980 تا هفته 30 سال 2009)، LILACS (1992 تا جولای 2009)، خلاصه مقالات دارویی بینالمللی (International Pharmaceutical Abstracts) (1970 تا جولای 2009) و فهرست منابع مقالات، جستوجو کردیم. مجموعه مقالات آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا (1980 تا 2001)، انجمن ترومای ارتوپدی (1990 تا 2001) و انجمن بینالمللی جراحی ارتوپدی و تروماتولوژی (1980 تا 2001) را بهصورت دستی جستوجو کردیم. ما همچنین با محققان مطالعات منتشرشده در این زمینه تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی یا شبه-تصادفیسازی و کنترلشده شامل: شرکتکنندگان - افراد در هر سنی با شکستگیهای باز اندامها؛ مداخله - تجویز آنتیبیوتیک پیشاز یا در زمان درمان اولیه شکستگی باز در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم تجویز آنتیبیوتیک؛ معیارهای پیامد - عفونت زودهنگام زخم، درناژ مزمن، استئومیلیت حاد یا مزمن، جوشخوردن با تاخیر یا جوشنخوردگی شکستگی، قطع عضو و مرگومیر.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم مقالات را برای ورود غربالگری کردند، کیفیت کارآزمایی را با استفاده از یک مقیاس هشت موردی ارزیابی کرده، و دادهها را استخراج کردند. اطلاعات تکمیلی از سه نفر از محققان کارآزمایی درخواست شد. دادههای تجمیعشده بهصورت گرافیکی نمایش داده میشوند.
نتایج اصلی
دادههای مربوط به 1106 شرکتکننده در هشت مطالعه آنالیز شدند. استفاده از آنتیبیوتیکها در مقایسه با عدم مصرف آنتیبیوتیک یا دارونما، تاثیر محافظتی در برابر بروز عفونت زودهنگام داشت (خطر نسبی (RR): 0.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29 تا 0.65؛ کاهش خطر مطلق: 0.07؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.10). دادههای کافی در مطالعات واردشده برای ارزیابی پیامدهای دیگر وجود نداشتند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
آنتیبیوتیکها، بروز عفونتهای اولیه را در شکستگیهای باز اندامها کاهش میدهند. بعید است که انجام بیشتر کارآزماییهای تصادفیسازیشده و کنترلشده با دارونما در کشورهایی با درآمد متوسط و بالا، بهجز در مورد شکستگیهای باز انگشتان، توجیهپذیر باشند. برای تعیین بار قابل اجتناب عوارض در کشورهایی که آنتیبیوتیکها بهطور معمول در مدیریت بالینی شکستگیهای باز استفاده نمیشوند، انجام تحقیقات بیشتر ضروری است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
