فیلاریازیس (filariasis) یک عفونت انگلی کرمهای نخیشکل (threadlike worms) است که حدود 120 میلیون نفر را در بیشاز 83 کشور تحت تاثیر قرار میدهد. این عفونت توسط پشهها منتقل میشود. شکلهای لاروی تا یک سال طول میکشند به کرمهای بالغ تبدیل شوند که در طول زندگی خود هزاران میکروفیلاریا (microfilariae; mf) را جفتگیری کرده و داخل خون آزاد میکنند. mfها توسط پشهها از خون فرد آلوده بلعیده شده، و چرخه را تکمیل میکنند. این عفونت ممکن است منجر به بروز ناتوانی شدید به شکل ادم لنفاوی (lymphoedema) و در نهایت فیلی شدن (elephantiasis) اندامها و هیدروسل شود. اگرچه بیشتر افراد آلوده بدون علامت باقی میمانند، عروق لنفاوی اغلب آسیب میبینند. دارویی به نام دیاتیلکاربامازین (diethylcarbamazine; DEC) نشان داده که mf را از بین میبرد، اما پیشاز کشتن یا عقیمسازی کرمهای بالغ، تجویز مکرر دوزهای دارو مورد نیاز است. این مرور به بررسی اثربخشی مصرف نمک دارویی DEC در سطح جامعه پرداخت. مرور مطالعات، شواهدی را یافت که اگر DEC با دوز پائین در طول یک دوره چند ماهه یا چند ساله تجویز شود، در کاهش شیوع فیلاریازیس در جوامع موثر است و هیچ عارضه جانبی شناختهشدهای ندارد.
مطالعه چکیده کامل
درمان دسته جمعی با نمک دارویی دیاتیلکاربامازین (diethylcarbamazine; DEC) در تعدادی از مناطق به عنوان یک اقدام کنترلی برای فیلاریازیس لنفاوی (lymphatic filariasis) استفاده شده است. ما به دنبال شواهد قابل اعتمادی در مورد تاثیر آن بر انتقال فیلاریازیس لنفاوی بودیم.
اهداف
ارزیابی تاثیرات استفاده از نمک دارویی DEC بر عفونت با نماتدهای لنفاوی در مطالعات انجامشده روی افراد و جوامع.
روشهای جستوجو
در آگوست 2006، پایگاه ثبت تخصصی گروه بیماریهای عفونی در کاکرین، CENTRAL ( کتابخانه کاکرین ، 2006، شماره 3)؛ MEDLINE؛ EMBASE و LILACS را جستوجو کردیم. فهرست منابع را نیز بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
مطالعات مربوط به استفاده از نمک دارویی DEC در جمعیتهای بومی یا افراد میکروفیلارمیک که میزان عفونت انسانی را پیشاز و پساز مداخله گزارش کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده، واجد شرایط بودن مطالعه و کیفیت روششناسی (methodology) آن را ارزیابی کردند. ما درصد تغییر در شیوع و تراکم میکروفیلاریا، شیوع کرم بالغ، میزان بیماری، و عفونت و عفونتزایی ناقل را محاسبه کردیم. برای بررسی تنوع در درصد کاهش شیوع میکروفیلاریا میان مطالعات، متا-رگرسیون را انجام دادیم.
نتایج اصلی
بیست و یک مطالعه وارد شدند؛ دو مطالعه نمک دارویی DEC را با دیگر اشکال DEC مقایسه کردند، پنج مطالعه دارای گروه کنترل بودند و 14 مورد، مطالعات قبل-و-بعد (before-and-after) بودند. پنج مورد، مطالعات اثربخشی و ایمنی روی افرادی بودند که در ابتدا همگی میکروفیلارمیک بودند؛ مابقی، جوامع بومی را مطالعه کردند.
درصد کاهش شیوع میکروفیلاریا زیاد بوده (43% تا 100%) و در اکثر مطالعات با سطوح بالای پوشش، ثابت بود. کاهش زیادی در تراکم میکروفیلاریا نیز مشاهده شد، اگرچه اکثر مطالعات تغییرات را در تراکم میکروفیلاریا فقط برای افرادی گزارش کردند که در ابتدا میکروفیلاریمی داشتند. آلودگی و عفونتزایی ناقل نیز کاهش یافت، اما حجمنمونهها معمولا اندک بودند. تغییرات در شیوع بیماری بینتیجه بود زیرا اکثر مطالعات برای این پیامد دارای قدرت کافی نبودند. عوارض جانبی خفیف به نظر میرسیدند.
فقط دو مطالعه نمک دارویی DEC را با دیگر اشکال DEC (مانند دوز سالانه یا استاندارد 12 روزه) مقایسه کردند، اما در هر دو مطالعه، عملکرد نمک دارویی DEC بهتر گزارش شد.
چند مطالعه شامل دوره پیگیری طولانیمدتتر (دو تا 19 سال) بودند. کاهش شیوع، تراکم و عفونتزایی میکروفیلاریاها در طول زمان حفظ شد. غلظت DEC در نمک و طول دوره مداخله، عوامل مهمی بودند که بر درصد کاهش شیوع میکروفیلاریا در این مطالعات تاثیر گذاشتند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
زمانیکه نمک دارویی DEC با سطوح پوشش حداقل 90% به مدت حداقل شش ماه حفظ شود، یک مداخله موثر است. برای ارزیابی تاثیرات مداوم دوز پائین نمک دارویی DEC بر کرمهای بالغ، شیوع بیماری و ایجاد مقاومت دارویی، انجام مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
