مهارکنندههای آلفا-گلوکوزیداز ممکن است برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 استفاده شوند. آنها جذب کربوهیدراتها («شکل پیچیده قند») را در روده به تاخیر میاندازند. در این مرور، دادههایی را از متاآنالیزها ارائه میدهیم که کاهش در هموگلوبین گلیکوزیله، قند خون ناشتا و پساز مصرف قند و انسولین پساز مصرف قند (از جمله موارد دیگر) را نشان میدهند. اما ما هیچ شواهدی را بر تاثیر مداخله بر مرگومیر یا عوارض نیافتیم. ما سرنخهایی را یافتیم که با دوزهای بالاتر، تاثیر آن بر هموگلوبین گلیکوزیله، برخلاف قند خون پساز مصرف قند، یکسان باقی میماند. این ممکن است به دلیل کاهش پذیرش به دلیل افزایش عوارض جانبی باشد.
مطالعه چکیده کامل
مهارکنندههای آلفا-گلوکوزیداز مانند آکاربوز یا میگلیتول، پتانسیل بهبود کنترل قند خون را در دیابت نوع 2 دارند. ارزش واقعی این عوامل دارویی، بهویژه در رابطه با مرگومیر و عوارض مرتبط با دیابت، هرگز در یک مرور سیستماتیک متون علمی و متاآنالیز بررسی نشده است.
اهداف
ارزیابی تاثیرات مهارکنندههای آلفا-گلوکوزیداز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2.
روشهای جستوجو
ما کتابخانه کاکرین ، MEDLINE؛ EMBASE؛ Current Contents؛ LILACS، بانکهای اطلاعاتی کارآزماییهای در حال انجام، فهرست منابع مرورها را با موضوع مهارکنندههای آلفا-گلوکوزیداز جستوجو کرده و برای یافتن کارآزماییهای بیشتر با متخصصان و تولیدکنندگان تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده با حداقل مدت 12 هفته که تکدرمانی (monotherapy) با مهارکننده آلفا-گلوکوزیداز را در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با هر مداخله دیگری مقایسه کرده و حداقل یکی از پیامدهای زیر را وارد کردند: مرگومیر، عوارض، کیفیت زندگی، کنترل قند خون، چربیها، سطح انسولین، وزن بدن، عوارض جانبی.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم تمام چکیدهها را خواندند، کیفیت را ارزیابی کرده و دادهها را استخراج کردند. اختلافنظرات با اجماع یا با قضاوت یک محقق سوم، حلوفصل شدند. یک متخصص آمار، تمام دادههای استخراجشده و ورودی آنها را در بانک اطلاعاتی بررسی کرد. ما تلاش کردیم برای شفافسازی دادهها با همه نویسندگان تماس بگیریم.
نتایج اصلی
ما 41 کارآزمایی (8130 شرکتکننده) را وارد کردیم، که 30 مورد آکاربوز (acarbose)، هفت مورد میگلیتول (miglitol)، یک کارآزمایی ووگلیبوز (voglibose) و سه کارآزمایی مهارکنندههای مختلف آلفا-گلوکوزیداز را مقایسه کردند. طول دوره مطالعه در بیشتر موارد 24 هفته بوده و فقط دو مطالعه بیشاز یک سال طول کشیدند. ما فقط دادههای کمی را در مورد مرگومیر، عوارض و کیفیت زندگی یافتیم. آکاربوز در مقایسه با دارونما (placebo) تاثیر واضحی بر کنترل قند خون داشت: هموگلوبین گلیکوزیله: 0.8%- (95% فاصله اطمینان: 0.9- تا 0.7-)، قند خون ناشتا: 1.1- میلیمول/لیتر (95% فاصله اطمینان: 1.4- تا 0.9-)، قند خون پساز مصرف قند: 2.3- میلیمول/لیتر (95% فاصله اطمینان: 2.7- تا 1.9-). تاثیر آکاربوز بر هموگلوبین گلیکوزیله وابسته به دوز نبود. ما تاثیر کاهنده را بر انسولین پساز مصرف قند یافتیم و هیچ تاثیر بالینی مرتبطی بر لیپیدها یا وزن بدن دیده نشد. عوارض جانبی عمدتا منشاء گوارشی داشته و وابسته به دوز بودند. آکاربوز در مقایسه با سولفونیلاوره (sulphonylurea)، سطح انسولین ناشتا و پساز مصرف قند را به ترتیب 24.8- پیکومول/لیتر (95% فاصله اطمینان: 43.3- تا 6.3-) و 133.2- پیکومول/لیتر (95% فاصله اطمینان: 184.5- تا 81.8-) کاهش داد و آکاربوز عوارض جانبی بیشتری را ایجاد کرد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هنوز مشخص نیست که مهارکنندههای آلفا-گلوکوزیداز بر مرگومیر یا عوارض در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تاثیر میگذارند یا خیر. برعکس، آنها تاثیر قابل توجهی بر کنترل قند و سطح انسولین دارند، اما هیچ تاثیر آماری معنیداری را بر لیپیدها و وزن بدن برجای نمیگذارند. زمانیکه مهارکنندههای آلفا-گلوکوزیداز برای مدت طولانیتری استفاده شوند، این تاثیرات کمتر قطعی هستند. دوزهای بالاتر از 50 میلیگرم سهبار در روز از آکاربوز هیچ تاثیر بیشتری بر هموگلوبین گلیکوزیله ندارند، اما در عوض عوارض جانبی بیشتری را ایجاد میکنند. مهارکنندههای آلفا-گلوکوزیداز در مقایسه با سولفونیلاوره، سطح انسولین ناشتا و پساز مصرف قند را کاهش داده و از نظر کنترل قند خون و عوارض جانبی، پروفایل ضعیفتری دارند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
