دوپامین برای بهبود پیامدها در نوزادان تازه متولدشده با کمبود مشکوک اکسیژن در هنگام تولد. کمبود اکسیژن در حوالی زمان تولد (آسفیکسی پریناتال (perinatal asphyxia)) میتواند باعث مرگومیر و بیماریهای طولانیمدت در نوزادان تازه متولدشده شود. این وضعیت با نمره آپگار پائین پنج دقیقه پساز تولد و خون بند ناف اسیدی (اسیدوز) مشخص میشود. نوزادی که دچار آسفیکسی میشود، ممکن است به احیا فوری، اکسیژن و تنفس کمکی (ونتیلاسیون کمکی) نیاز داشته باشد. اغلب آنها فشار خون پائین و عملکرد ضعیف قلب دارند. داروی دوپامین قلب را تحریک میکند و برای بهبود جریان خون به مغز و دیگر اندامها، به منظور کاهش آسیب مغز و اندامهای دیگر، استفاده میشود. عوارض جانبی احتمالی ناشی از تجویز چنین عاملی شامل آسیب به کاتتر ورید نافی و بینظمیهای قلبی (آریتمی) است. نویسندگان مرور، منابع علمی پزشکی را جستوجو کرده و فقط توانستند یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده کوچک را بیابند. تعداد 14 نوزادی که در این کارآزمایی شرکت داشتند، وزن هنگام تولد بیشاز 2000 گرم داشتند و با میانگین سنی 10 ساعت وارد مطالعه شدند. آنها پساز تولد، حمایت تنفسی و مایع داخل عروقی دریافت کردند. نوزادانی که با دوز پائین دوپامین (2.5 میکروگرم/کیلوگرم/دقیقه) درمان شدند، از نظر تعداد فوتشدگان پیشاز ترخیص از بیمارستان، تفاوتی با نوزادانی که دارونما (آب دکستروز) دریافت کردند، نداشتند. اختلال در تکامل سیستم عصبی در هر دو گروه، در تمام نوزادان تصادفیسازی شده و در بازماندگان، مشابه بود. زمانبندی ارزیابیها متغیر بود. این یافتهها فقط به یک مطالعه کوچک محدود میشوند که در آن سه نفر از 12 بازمانده، در دوره پیگیری قابل دستیابی نبودند.
مطالعه چکیده کامل
آسفیکسی پریناتال (perinatal asphyxia) همچنان یک عارضه مهم با مرگومیر قابل توجه و عوارض طولانیمدت است. درگیری چند-سیستمی از جمله هیپوتانسیون و برونده قلبی پائین در نوزادان مبتلا به آسفیکسی پریناتال شایع است. دوپامین معمولا برای نوزادان مبتلا به هیپوتانسیون به هر علتی، با هدف بهبود برونده قلبی و پیشگیری از بروز عواقب مضر آن، استفاده میشود.
اهداف
تعیین اینکه دوپامین، در مقایسه با دارونما (placebo)، عدم درمان، حجم یا اینوتروپ دیگر، عوارض و مرگومیر را در نوزادان ترم تازه متولدشده مبتلا به آسفیکسی مشکوک پریناتال کاهش میدهد یا خیر.
روشهای جستوجو
از روشهای جستوجوی استاندارد گروه مروری نوزادان استفاده شد. جستوجوها در بانک اطلاعاتی کارآزماییهای پریناتال آکسفورد، پایگاه ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (کتابخانه کاکرین، شماره 1، 2002)، MEDLINE (1966 تا مارچ 2002)، مرورهای قبلی شامل ارجاعات متقابل، چکیدهها و مجموعه مقالات کنفرانس (انجمن پریناتال استرالیا و نیوزیلند 1998-2002 و جلسات انجمنهای دانشگاهی اطفال 1998-2001) انجام شدند.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که دوپامین را با دارونما، عدم درمان، دیگر داروهای اینوتروپیک یا حجم در نوزادان با سن بارداری بیشتر از 36 هفته مقایسه کردند. براساس pH خون بند ناف < 7.0، افزایش باز خون بند ناف < 16- mEq/L یا نمره آپگار دقیقه 5 < 6، میتوان به آسفیکسی پریناتال مشکوک شد.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
روشهای استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین با استفاده از نسبت خطر (relative risk)، تفاوت خطر (risk difference) و تفاوت میانگین وزندهیشده (WMD). مدل اثرات ثابت (fixed effects) با استفاده از RevMan 4.1 برای متاآنالیز استفاده شد. دادههای حاصل از مطالعات انفرادی فقط در صورتی واجد شرایط ورود به مطالعه بودند که حداقل 75% از شرکتکنندگان پیگیری شده بودند.
نتایج اصلی
فقط یک مطالعه (DiSessa 1981) واجد شرایط بود. این مطالعه دوپامین را با دوز پائین 2.5 میکروگرم/کیلوگرم/دقیقه با دارونما (placebo) (دکستروز در آب) مقایسه کرد. این مطالعه 14 نوزاد ترم را با آپگار دقیقه 5 <6 و فشار خون سیستولیک >=50 میلیمتر جیوه با میانگین سن 10 ساعت وارد کرد. فقط هفت نوزاد به صورت تصادفی برای درمان با دوپامین و هفت نوزاد دیگر برای دریافت دارونما انتخاب شدند. هیچ تفاوت معنیداری میان این دو گروه از نظر مرگومیر یا پیامد تکامل سیستم عصبی در طولانیمدت مشاهده نشد. طول مدت بستری در بیمارستان میان دو گروه تفاوت معنیداری نداشت. هیچ مطالعهای یافت نشد که تاثیر دوپامین را در نوزادانی با شواهدی از نارسایی قلبیعروقی بررسی کرده باشد، و هیچ مطالعهای نیز شناسایی نشد که در آن دوپامین با دیگر عوامل اینوتروپیک برای نوزادان ترم مبتلا به آسفیکسی مشکوک مقایسه شده باشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر شواهد کافی از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده وجود ندارد که نشان دهد استفاده از دوپامین در نوزادان ترم مبتلا به آسفیکسی مشکوک پریناتال، مرگومیر یا پیامد تکامل سیستم عصبی را در طولانیمدت بهبود میبخشد. این سوال که دوپامین، پیامد نوزادان ترم را با آسفیکسی مشکوک پریناتال بهبود میبخشد یا خیر، هنوز پاسخ داده نشده است. انجام تحقیقات بیشتر مورد نیاز است تا تعیین شود استفاده از دوپامین، مرگومیر و عوارض طولانیمدت را برای این نوزادان بهبود میبخشد یا خیر، و اگر چنین است، مسائلی مانند اینکه کدام نوزادان، با چه دوزی و با چه مداخلات همزمان باید مورد توجه قرار گیرند، بررسی شوند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
