لوودوپا به عنوان موثرترین درمان برای بیماری پارکینسون در نظر گرفته میشود، اما در بسیاری از بیماران باعث حرکات غیرطبیعی و غیرارادی میشود که به عنوان دیسکینزی (dyskinesias) یا حرکتپریشی شناخته میشود. تصور میشود که میتوان آمانتادین (amantadine) را به لوودوپا اضافه کرد تا دیسکینزی را در بیماران مبتلا به پارکینسون کاهش دهد، بدون اینکه علائم پارکینسون را بدتر کند. این مرور نشان داد که شواهد کافی از کارآزماییها درباره تاثیرات آمانتادین در افراد مبتلا به دیسکینزی در بیماری پارکینسون وجود ندارد. عوارض جانبی در کارآزماییهای انجامشده تاکنون شامل گیجی، بدتر شدن توهم، ظهور مجدد تپش قلب، حالت تهوع، خشکی دهان، تورم پاها و یبوست بودهاند.
مطالعه چکیده کامل
حرکات غیرارادی و غیرطبیعی که به عنوان دیسکینزی (dyskinesias) یا حرکتپریشی شناخته میشوند، از جمله ناتوانکنندهترین عوارض جانبی درمان با لوودوپا (levodopa) هستند. تصور میشود که آمانتادین (amantadine)، یک آنتاگونیست گیرنده NMDA، ممکن است دیسکینزی را در بیماران مبتلا به پارکینسون، بدون شواهدی از بدتر شدن نشانههای پارکینسون، کاهش دهد.
اهداف
مقایسه کارآمدی و بیخطری (safety) درمان کمکی با آمانتادین در برابر دارونما (placebo) در درمان دیسکینزی در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون، که قبلا لوودوپا مصرف کرده و دچار عوارض حرکتی شدند.
روشهای جستوجو
جستوجوهای الکترونیکی در بانکهای اطلاعاتی زیر انجام شدند: پایگاه ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (کتابخانه کاکرین، شماره 3، 2001)، MEDLINE (1966-2001)؛ EMBASE (1974-2001)؛ SCISEARCH (1974-2001)؛ BIOSIS (1993-2001)؛ GEROLIT (1979-2001)؛ OLDMEDLINE (1957-1965)؛ LILACS (1982-2001)؛ MedCarib (قرن 17 - 2001)؛ PASCAL (1973-2001)؛ JICST-EPLUS (1985-2001)؛ RUSSMED1973-2001)؛ DISSERTATION ABSTRACTS (2000-2001)؛ SIGLE (1980-2001)؛ ISI-ISTP (1990-2001)؛ Aslib Index to Theses (2001)؛ Clinicaltrials.gov (2001)؛ metaRegister of Controlled Trials (2001)؛ NIDRR (2001) و NRR (2001). منابع علمی خاکستری (grey literature) بهصورت دستی جستوجو شده و فهرست منابع مطالعات و مرورهای شناساییشده بررسی شدند. با تولیدکنندگان آمانتادین تماس گرفته شد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که آمانتادین را با دارونما در درمان دیسکینزی در بیماران دارای تشخیص بالینی بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دادهها توسط دو پژوهشگر NC و KD بهطور مستقل از هم در فرمهای استاندارد، خلاصه شده و اختلافنظرها با بحث، حلوفصل شدند.
نتایج اصلی
سه کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده یافت شدند که آمانتادین را با دارونما در درمان دیسکینزی در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک مقایسه کردند. سه کارآزمایی به این دلیل که گروه کنترل نداشتند، کنار گذاشته شدند و سه کارآزمایی دیگر بیان نکردند که درمان دریافتی شرکتکنندگان را تصادفیسازی کردند یا خیر. کارآزماییهای واردشده، مطالعات متقاطع (cross-over) دوسو کور (double-blind) بودند که در مجموع 53 بیمار را وارد کردند. هر سه مطالعه دادههای مربوط به بازوی اول را ارائه نکردند، در عوض، نتایج را به صورت دادههای ترکیبی از هر دو بازوی درمان و هر دو بازوی دارونما ارائه دادند. دو کارآزمایی دوره پاکشدگی (wash-out period) میان دورههای درمان نداشتند. با توجه به خطر انتقال تاثیر درمان به بازوی دوم، نتایج این کارآزماییها آنالیز نشدند. کارآزمایی نهایی یک هفته دوره پاکشدگی داشت، اما فقط 11 شرکتکننده را بررسی کرد. یک مطالعه، عوارض جانبی آمانتادین را در 8 نفر از 18 شرکتکننده، از جمله گیجی و بدتر شدن توهم، گزارش کرد. یکی دیگر از مطالعات، ادم برگشتپذیر هر دو پا را در یکی از یازده شرکتکننده گزارش کرد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
به دلیل کمبود شواهد، نمیتوان گفت آمانتادین یک روش درمانی بیخطر و موثر برای دیسکینزی ناشی از لوودوپا در بیماران مبتلا به پارکینسون است یا خیر.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است
