از آنجایی که استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری فقط حاوی پروژستین در سراسر جهان رو به افزایش است، مشکل خونریزی نامنظم از واژن ناشی از این روشها بهطور فزایندهای به اهمیت سلامت عمومی تبدیل میشود، چراکه این عارضه جانبی، مقبولیت روش را محدود میکند، و منجر به از دست دادن پایبندی به آن میشود. برخی از زنان ممکن است تا حدی از برخی مداخلات آزمایششده بهرهمند شوند. بااینحال، شواهد بررسیشده به اندازه کافی قوی نیستند تا استفاده روتین را از هریک از رژیمهای دارویی موجود در کارآزماییها، بهویژه برای تاثیرات طولانیمدت، توصیه کند. نتایج مثبت باید در کارآزماییهای بزرگتر تکرار شوند.
مطالعه چکیده کامل
با وجود اثربخشی بالای داروهای ضدبارداری حاوی فقط پروژستین، توسط بسیاری از زنانی که هنگام استفاده از آنها دچار خونریزی نامنظم واژن میشوند، ایدهآل تلقی نمیشوند. درمانهای فعلی برای کنترل این مشکلات خونریزی بهاندازه کافی موثر نیستند.
اهداف
ما رویکردهای پیشگیرانه و درمانی را برای عادیسازی بینظمیهای خونریزی مرتبط با استفاده از داروهای ضدبارداری حاوی فقط پروژستین ارزیابی کردیم.
روشهای جستوجو
متون علمی از طریق جستوجو در بانک اطلاعاتی، فهرست منابع، سازمانها و افراد، که دوره زمانی تا ماه می-جون 2012 را پوشش داد، شناسایی شدند.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهایی با تخصیص (allocation) تصادفی یا سیستماتیک واجد شرایط بودند، که مداخلات را برای پیشگیری یا درمان خونریزیهای نامنظم مرتبط با استفاده از داروهای ضدبارداری حاوی فقط پروژستین بررسی کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
نتایج بهصورت نسبت خطر (relative risk) با 95% فاصله اطمینان (CI) برای دادههای رتبهای (categorical data) و بهصورت تفاوت میانگین وزندهیشده (WMD) با 95% CI برای دادههای پیوسته (continuous data) بیان میشوند. وقتی با ناهمگونی (heterogeneity) (بصری یا آماری) مواجه شدیم، از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) (کمّی) استفاده کردیم یا برآورد جمعبندی شده را ارائه ندادیم (کیفی).
نتایج اصلی
سی و سه کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده با 3677 شرکتکننده وارد مطالعه شدند. دو-سوم از کارآزماییها، خطر سوگیری (bias) پائین تا متوسط را نشان دادند.
درمانهای استروژنی تعداد روزهای خونریزی مداوم را در مصرفکنندگان DMPA و نورپلانت (Norplant) کاهش دادند. بااینحال، درمان اغلب منجر به قطع مصرف بیشتر به دلیل ناراحتی گوارشی شد.
ترکیبات اتینیل استرادیول (ethinyl estradiol) خوراکی و لوونورژسترول (levonorgestrel) الگوهای خونریزی را در مصرفکنندگان نورپلانت بهبود بخشید، اما میزان قطع درمان بدون تغییر باقی ماند. یک کارآزمایی، استفاده موفقیتآمیز از قرصهای ضدبارداری خوراکی ترکیبی را در درمان آمنوره میان مصرفکنندگان DMPA گزارش کرد.
مصرفکنندگان نورپلانت، اما نه کاربران ایمپلانون (Implanon)، که ضدپروژستین میفپریستون (mifepristone) را دریافت کردند، نسبت به افرادی که دارونما (placebo) استفاده کردند، روزهای کمتر خونریزی را در طول درمان گزارش کردند. مصرف ماهانه میفپریستون توسط پذیرندگان جدید نورپلانت، در مقایسه با دارونما، خونریزی را کاهش داد.
انواع مختلفی از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) از نظر توانایی در درمان خونریزی غیرطبیعی ارزیابی شدهاند، که نتایج متفاوتی داشتند.
مصرفکنندگان نورپلانت که SERM (تاموکسیفن) دریافت کردند، نسبت به دارونما، خونریزی کمتر غیرقابل قبول پساز درمان داشتند و احتمال بیشتری داشت که به استفاده از نورپلانت ادامه دهند.
بر اساس نتایج سه مطالعه کوچک، ترانکسامیک اسید، میفپریستون همراه با استروژن و داکسیسایکلین در پایان دادن به یک اپیزود خونریزی در زنانی که از قرصهای ضدبارداری حاوی فقط پروژستین استفاده میکنند، نسبت به دارونما موثرتر بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
برخی از زنان ممکن است از مداخلات توصیفشده، بهویژه با قطع خونریزی فعلی، بهرهمند شوند. چندین رژیم درمانی، نویدبخش تنظیم خونریزی هستند، اما یافتهها باید در کارآزماییهای بزرگتر تکرار شوند. نتایج این مرور، استفاده بالینی روتین را از هیچیک از رژیمهای دارویی موجود در کارآزماییها، بهویژه برای تاثیر طولانیمدت، تائید نمیکنند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
