عود بیماری در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی شایع است و در بسیاری از موارد میتوان آن را به عدم رعایت دقیق مصرف داروهای آنتیسایکوتیک (ضدروانپریشی) نسبت داد. انطباقدرمانی (compliance therapy) بهطور خاص برای پرداختن به عدم تبعیت از مصرف داروهای آنتیسایکوتیک ایجاد شد. ما فقط یک کارآزمایی نسبتا خوب اما کوچک را پیدا کردیم. این مطالعه نشان نداد که انطباقدرمانی واقعا بر پایبندی به مصرف دارو، نشانههای روانپریشی یا کیفیت زندگی تاثیر میگذارد، اما همیشه برای نشان دادن قطعی این موضوع، بسیار کوچک بود. بااینحال، این مطالعه نشان داد که انطباقدرمانی در مقایسه با مراقبتهای استاندارد ممکن است به افراد کمک کند تا مدت زمان کوتاهتری را در بیمارستان در یک دوره دو ساله سپری کنند. نیاز به انجام مطالعات بیشتری وجود دارد و ما طرحی را پیشنهاد کردهایم که میتواند در محدوده مراقبتهای معمول برای پیامدهای مورد نظر همه افراد ذینفع، انجام شود.
مطالعه چکیده کامل
اسکیزوفرنی یک بیماری روانی شدید است که با هذیان و توهم مشخص میشود. داروهای آنتیسایکوتیک این نشانهها را کاهش میدهند، اما حداقل نیمی از افرادی که این داروها را دریافت میکنند، رژیم درمانی تجویزشده را رعایت نمیکنند.
اهداف
ارزیابی تاثیرات انطباقدرمانی (compliance therapy) بر پایبندی به مصرف داروهای آنتیسایکوتیک در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه اسکیزوفرنی در کاکرین (جون 2005).
معیارهای انتخاب
ما تمام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده مربوط به «انطباقدرمانی» را برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات روانی شدید مرتبط با آن وارد کردیم.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دادهها را جداگانه استخراج کرده و، برای دادههای دوحالتی (dichotomous data)، نسبت خطر (relative risk; RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) آن را براساس قصد درمان (intention to treat) محاسبه کردیم. دادههای پیوسته (continuous data) را با استفاده از آماره تفاوت میانگین وزندهیشده ارائه میدهیم.
نتایج اصلی
یک کارآزمایی را با دادههای مرتبط و موجود (n=56، طول دوره: 2 سال) وارد کردیم که به مقایسه انطباقدرمانی با مشاوره غیراختصاصی پرداخت. هیچ تفاوت معنیداری میان انطباقدرمانی و مشاوره غیراختصاصی برای پیامد اولیه «عدم پایبندی به درمان» دیده نشد (n=56؛ RR: 1.23؛ 95% CI؛ 0.74 تا 2.05). انطباقدرمانی، تاثیر قابل توجهی بر نگرش بیمار نسبت به درمان نداشت (n=50؛ WMD امتیاز DAI؛ 2.10-؛ 95% CI؛ 6.11- تا 1.91). تعداد بسیار کمی از افراد (حدود 10%) تا یک سال مطالعه را ترک کردند (n=56؛ RR: 0.5؛ 95% CI؛ 0.1 تا 2.51). به نظر میرسید که وضعیت روانی (n=50؛ WMD نمره PANSS؛ 6.1؛ 95% CI؛ 4.54- تا 16.74)، بینش (n=50؛ WMD نمره SAI؛ 0.5-؛ 95% CI؛ 2.43- تا 1.43)، عملکرد کلی (n=50؛ WMD نمره GAF؛ 4.20-؛ 95% CI؛ 16.42- تا 8.02) و کیفیت زندگی (n=50؛ WMD نمره QLS؛ 3.40-؛ 95% CI؛ 16.25- تا 9.45) تحت تاثیر درمان قرار نگرفتند. هم در یک سال و هم در دو سال، میانگین تعداد روزهای بستری در بیمارستان برای افرادی که به انطباقدرمانی اختصاص یافتند، کاهش غیرمعنیداری داشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچ شواهد بارزی وجود ندارد که نشان دهد انطباقدرمانی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و سندرمهای مرتبط مفید است، اما انجام مطالعات تصادفیسازیشده بیشتری برای بررسی کامل این مداخله ضروری و الزامی است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
