لرزش یکی از نشانههای اصلی بیماری پارکینسون است و میتواند ناراحتکننده بوده و فعالیتهای روزانه را محدود کند. داروهایی که اغلب برای مدیریت بیماری پارکینسون استفاده میشوند، در درمان دیگر نشانههای بیماری (مانند سفتی یا کُندی حرکت) موثرتر هستند. داروهای مسدودکننده بتا (beta-blocker) برای تسکین لرزش ناشی از دیگر بیماریها استفاده میشوند. بااینحال، این مرور نشان داد برای نشان دادن اینکه مصرف داروهای مسدودکننده بتا برای درمان لرزش در بیماری پارکینسون بیخطر و موثر هستند یا خیر، شواهد کافی از کارآزماییها وجود ندارد. تاثیر بتابلاکرها در کاهش فشار خون ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون و فشار خون طبیعی مشکلساز باشد.
مطالعه چکیده کامل
لرزش ناشی از بیماری پارکینسون (Parkinson's disease; PD) میتواند ناتوانی قابل توجهی را برای فرد مبتلا ایجاد کند. درمانهای مرسوم ضدپارکینسون مانند لوودوپا (levodopa) فقط تاثیر جزئی بر لرزش دارند. برای کاهش دیگر انواع لرزش مانند لرزش اساسی (Essential Tremor) یا لرزش مرتبط با اضطراب، از بتابلاکرها (beta-blocker) استفاده میشود. تصور میشود که بتابلاکرها ممکن است در کنترل لرزش ناشی از بیماری پارکینسون مفید باشند.
اهداف
مقایسه اثربخشی و بیخطری (safety) درمان کمکی با بتابلاکر در برابر دارونما (placebo) برای درمان لرزش در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون.
روشهای جستوجو
جستوجوهای الکترونیکی در MEDLINE؛ EMBASE؛ SCISEARCH؛ BIOSIS؛ GEROLIT؛ OLDMEDLINE؛ LILACS؛ MedCarib؛ PASCAL؛ JICST-EPLUS؛ RUSSMED؛ DISSERTATION ABSTRACTS؛ SIGLE؛ ISI-ISTP؛ Aslib Index to Theses؛ The Cochrane Controlled Trials Register؛ Clinicaltrials.gov؛ metaRegister of Controlled Trials؛ NIDRR؛ NRR و CENTRAL انجام شدند. منابع علمی خاکستری (grey literature) بهصورت دستی جستوجو شده و فهرست منابع مطالعات و مرورهای شناساییشده بررسی شدند. با تولیدکنندگان بتابلاکرها تماس گرفته شد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) که درمان کمکی با بتابلاکرها را با دارونما در درمان بیمارانی با تشخیص بالینی بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دادهها توسط دو نفر از نویسندگان بهطور مستقل از هم در فرمهای استاندارد خلاصه شده و اختلافنظرها با بحث و تبادلنظر حلوفصل شدند.
نتایج اصلی
چهار کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده یافت شدند که درمان با بتابلاکر را با دارونما در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک مقایسه کردند. آنها مطالعات متقاطع (cross-over) دوسو کور (double-blind) بودند که در مجموع 72 بیمار را وارد کردند. سه مطالعه دادههای مربوط به بازوی اول را ارائه نکردند، در عوض، نتایج را بهصورت دادههای ترکیبی از هر دو بازوی درمان و هر دو بازوی دارونما ارائه دادند. خطر تاثیر انتقال (carry-over effect) به بازوی دوم به این معنی بود که نتایج قابل آنالیز نبودند. مطالعه چهارم دادههای مربوط به هر بازو را ارائه کرد. این به شکل میانگین نمره کل برای لرزش در هر گروه بود. جزئیات نمرات پایه، تعداد بیماران در هر گروه و انحراف معیار (standard deviation; SD) ارائه نشدند، به این معنی که بزرگی و اهمیت هرگونه تغییر ناشی از درمان قابل محاسبه نبود. یک مطالعه کاهش قابل توجه ضربان قلب را در 14 نفر از 22 بیمار گزارش کرد، و یک بیمار پساز کاهش ضربان قلب به 56 ضربه در دقیقه، از ادامه درمان انصراف داد (ضربان قلب پایه گزارش نشد).
نتیجهگیریهای نویسندگان
با توجه به این فقدان شواهد، تعیین اینکه درمان با بتابلاکر برای درمان لرزش در بیماری پارکینسون موثر و بیخطر است یا خیر، ممکن نیست. فراوانی بالای برادیکاردی در یک کارآزمایی ، نگرانیهایی را در مورد تجویز بتابلاکرها برای بیماران مسن با فشار خون طبیعی ایجاد میکند، اما این مطالعه برای محاسبه میزان واقعی خطر، بسیار کوچک بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
