عوارض جانبی قرصهای ضدبارداری ممکن است مانع از استفادهی منظم زنان از آنها شوند. تلاشها برای کاهش عوارض جانبی، منجر به تولید قرصهای سهفازی در دهه 1980 شد. قرصهای دارای فاز، مقادیر متفاوتی از هورمونها را در طول سه هفته ارائه میدهند. مشخص نیست قرصهای سهفازی منجر به بارداری کمتری نسبت به قرصهای دوفازی میشوند یا خیر. همچنین مشخص نیست که این قرصها کنترل چرخه قاعدگی را بهتر میکنند یا عوارض جانبی کمتری دارند. این مرور بررسی کرد که قرصهای دوفازی بهخوبی قرصهای سهفازی عمل کردند یا خیر. ما همچنین بررسی کردیم که زنان با این قرصها عوارض جانبی کمتری داشتند یا خیر.
یک جستوجوی کامپیوتری را برای یافتن مطالعات مربوط به قرصهای ضدبارداری با دوفاز در مقایسه با قرصهایی با سهفاز انجام دادیم. ما همچنین برای یافتن کارآزماییهای دیگر به پژوهشگران و تولیدکنندگان نامه نوشتیم. کارآزماییهای تصادفیسازیشده را به هر زبانی وارد کردیم.
ما فقط دو کارآزمایی را پیدا کردیم که قرصهای ضدبارداری دوفازی را در مقایسه با سهفازی بررسی کردند. این مطالعات روشهای انجام خوبی نداشتند و نویسندگان تمام روشهای خود را گزارش نکردند. بسیاری از زنان از مطالعات خارج شدند، که این امر بر آنچه میتوان در مورد نتایج گفت، تاثیر میگذارد. یک مطالعه دو نوع قرص دوفازی را با یک قرص سهفازی مقایسه کرد. این قرصها از هیچ نظر عمدهای، از جمله تعداد زنانی که به دلیل مشکلات سلامت مصرف قرصها را متوقف کردند، تفاوت چندانی نداشتند. کارآزمایی دیگر یک قرص دوفازی را با دو قرص سهفازی مختلف مقایسه کرد. قرص دوفازی الگوهای خونریزی بدتری نسبت به قرص سهفازی با هورمون متفاوت (لوونورژسترول) داشت. در مقابل، خونریزی با قرص دوفازی مانند قرص سهفازی با همان هورمون (نوراتیندرون) بود. نوع هورمون ممکن است از فازهای آن برای کنترل چرخه مهمتر باشد.
این کارآزماییها شواهد کافی را برای بیان اینکه قرصهای سهفازی برای پیشگیری از بارداری، الگوهای خونریزی یا ادامه مصرف قرص بهتر از انواع دوفازی عمل میکنند یا خیر، ارائه ندادند. انجام پژوهش بیشتری لازم است تا نشان دهد قرصهای سهفازی بهتر از قرصهای دوفازی بودند یا خیر. بااینحال، قرصهای دوفازی به اندازه کافی استفاده نمیشوند تا انجام پژوهش بیشتر را توجیه کنند.
مطالعه چکیده کامل
عوارض جانبی ناشی از مصرف قرصهای ضدبارداری خوراکی، مانع از رعایت و ادامه مصرف آنها میشوند. یکی از معایب قرصهای ضدبارداری خوراکی (oral contraceptive; OC) دوفازی در مقایسه با قرصهای ضدبارداری خوراکی سهفازی، افزایش خونریزی در فواصل قاعدگی است. ما این مرور سیستماتیک را برای بررسی این نقطه ضعف بالقوه انجام دادیم.
اهداف
مقایسه قرصهای ضدبارداری خوراکی دوفازی با سهفازی از نظر اثربخشی، کنترل چرخه، و قطع مصرف دارو به دلیل عوارض جانبی.
روشهای جستوجو
ما MEDLINE؛ POPLINE؛ LILACS و CENTRAL و همچنین بانکهای اطلاعاتی کارآزماییهای بالینی (ClinicalTrials.gov و ICTRP) را جستوجو کردیم. فهرست منابع مقالات مرتبط و فصلهای کتابها را جستوجو کردیم. با نویسندگان مطالعات مرتبط و شرکتهای داروسازی نیز تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای را وارد کردیم که هرگونه OC دوفازی را با هرنوعی از OC سهفازی، زمانیکه برای پیشگیری از بارداری استفاده شدند، مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
مطالعات یافتشده در طول جستوجوها را برای ورود بررسی کرده و کیفیت روششناسی (methodology) آنها را ارزیابی کردیم. با نویسندگان مطالعات واردشده و مطالعات احتمالا تصادفیسازیشده برای کسب اطلاعات در مورد روشها و پیامدها تماس گرفتیم. دادهها را در RevMan وارد کردیم. نسبت شانس پتو (Peto odds ratios) را برای بروز قطع مصرف به دلایل پزشکی، خونریزی بین قاعدگی، و عدم وجود خونریزی ناشی از قطع مصرف محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
فقط دو کارآزمایی با کیفیت محدود، معیارهای ورود را داشتند. یک مطالعه، دو قرص دوفازی و یک قرص سهفازی را که هر کدام حاوی لوونورژسترول (levonorgestrel) و اتینیل استرادیول (ethinyl estradiol) بودند، مقایسه کرد. هیچ تفاوت مهمی مشاهده نشد و فراوانی قطع مصرف به دلیل مشکلات پزشکی در هر سه قرص مشابه بود. کارآزمایی دیگر، یک قرص دوفازی حاوی نوراتیندرون (norethindrone) (Ortho 10/11) را با یک قرص سهفازی حاوی لوونورژسترول (Triphasil) و با یک قرص سهفازی دیگر حاوی نوراتیندرون (Ortho 7/7/7) مقایسه کرد. قرص دوفازی در مقایسه با قرص سهفازی لوونورژسترول، کنترل چرخه ضعیفتری داشت. نسبت شانس سیکلهای با خونریزی بین قاعدگی برای قرص لوونورژسترول دوفازی در مقایسه با قرص لوونورژسترول سهفازی، 1.70 (95% فاصله اطمینان (CI): 1.29 تا 2.24) بود. نسبت شانس سیکلهای بدون خونریزی ناشی از قطع مصرف، 6.48 (95% CI؛ 3.13 تا 13.39) بود. در مقابل، کنترل چرخه با قرص دوفازی با قرص سهفازی حاوی همان پروژستین (نوراتیندرون) مشابه بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد موجود محدود است و اعتبار درونی (internal validity) این کارآزماییها جای سوال دارد. با توجه به میزان بالای از دست دادن بیماران در دوره پیگیری، این گزارشها حتی ممکن است مشاهدهای تلقی شوند. با توجه به این نکته، قرص دوفازی حاوی نوراتیندرون در مقایسه با قرص سهفازی حاوی لوونورژسترول با کنترل چرخه ضعیفتری همراه بود. انتخاب پروژستین ممکن است در تعیین الگوهای خونریزی از رژیم فازیک مهمتر باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
