بودزوناید (budesonide) یک کورتیکواستروئید استنشاقی است که برای درمان التهاب مجاری هوایی که در آسم رخ میدهد، استفاده میشود. این مرور، تاثیرات دوزهای مختلف بودزوناید را برای افراد مبتلا به درجات مختلف آسم ارائه میدهد. در بیماران مبتلا به آسم خفیف تا متوسط، هیچ تفاوت مهمی میان کمترین دوز (200 میکروگرم/روز) و بالاترین دوز (1600 میکروگرم/روز) از نظر میزان باز شدن راه هوایی و علائم مشاهده نشد. بااینحال، بیماران مبتلا به آسم شدیدتر، در صورت استفاده منظم از دوز بالاتر (1600 میکروگرم/روز) در مقایسه با دوز پائینتر (200 میکروگرم/روز)، کمتر احتمال دارد که دچار بدتر شدن حاد کنترل آسم خود شوند. تحقیقات آینده باید نتایج را جامعتر گزارش کرده و از پرسشنامههای کیفیت زندگی استفاده کنند.
مطالعه چکیده کامل
بودزوناید استنشاقی (BUD) در دوزهای مختلف برای درمان آسم مزمن موجود است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و بیخطری (safety) دوزهای مختلف بودزوناید به منظور تعیین اینکه یک پروفایل بالینی قابل توجه پاسخ به دوز وجود دارد یا خیر.
روشهای جستوجو
جستوجو برای یافتن کارآزماییهای بالینی کنترلشده با استفاده از پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه راههای هوایی در کاکرین انجام شد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازیشده در کودکان و بزرگسالان که یک دوز بودزوناید را با دوز دوم در درمان آسم مزمن مقایسه کردند. دو محقق بهطور مستقل از هم مقالات را از نظر ورود و کیفیت روششناسی (methodology) ارزیابی کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
یک محقق، دادهها را استخراج کرد؛ برای بهدست آوردن اطلاعات ازدسترفته با نویسندگان تماس گرفته شد. آنالیزهای کمّی با استفاده از Review Manager 4.0.4 با MetaView 3.1 انجام شدند.
نتایج اصلی
تعداد 24 مطالعه شرایط لازم را برای ورود به این مرور داشتند (3907 شرکتکننده). در آسم خفیف تا نسبتا شدید که تحت درمان با استروئید خوراکی نبودند، هیچ تفاوت بالینی ارزشمندی در FEV1؛ PEFR صبحگاهی، نمرات نشانه، یا استفاده از آگونیست بتا2 نجاتبخش در محدوده دوز 200 تا 1600 میکروگرم/روز از بودزوناید مشاهده نشد. بااینحال، در آسم متوسط تا شدید، کاهش قابل توجهی در احتمال خروج از کارآزمایی به دلیل تشدید آسم، هنگام درمان بیماران با BUD با دوز 800 میکروگرم/روز در مقایسه با 200 میکروگرم/روز مشاهده شد: نسبت خطر (relative risk): 3.93 (95% فاصله اطمینان: 1.4 تا 10.9). این یافته تا حد زیادی توسط یک RCT واحد، بزرگ و با کیفیت بالا تائید شد. در آسم شدید، بهبودی قابل توجهی به نفع دوز بالای BUD (1600 میکروگرم/روز) نسبت به دوز پائین (200 میکروگرم/روز) برای FEV1 مشاهده شد اما برای PEFR صبحگاهی اینگونه نبود. این یافته براساس دو RCT بزرگ با کیفیت خوب به دست آمد. در بیماران مبتلا به آسم و تحت درمان با استروئید خوراکی، هیچ تاثیر وابسته به دوزی در کاهش مصرف استروئید خوراکی برای BUD با دوز 1600 میکروگرم/روز در مقایسه با دوز 800 یا 400 میکروگرم/روز مشاهده نشد. سرکوب وابسته به دوز در دفع کورتیزول آزاد ادرار در 24 ساعت و کورتیزول سرم پساز تزریق ACTH مصنوعی در محدوده دوز 800 تا 3200 میکروگرم/روز آشکار بود که اهمیت آماری داشت، اما اهمیت بالینی این یافتهها مشخص نیست.
نتیجهگیریهای نویسندگان
بودزوناید تاثیر وابسته به دوز قابل توجهی را میان دوز پائین و بالا برای بهبودی در FEV1 در آسم شدید و کاهش تشدید حملات در آسم متوسط تا شدید نشان میدهد. هیچ بهبودی وابسته به دوز قابل توجهی در FEV1؛ PEFR یا نشانهها در بیماران مبتلا به آسم و تحت درمان غیرخوراکی با استروئید با بیماری خفیف تا متوسط مشاهده نمیشود. تغییرات وابسته به دوز در معیارهای حساس عملکرد هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال مشهود بود، اما اهمیت بالینی این تغییرات مشخص نیست.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
