نشان داده نشده که دوپامین از ایجاد عوارض جانبی ایندومتاسین بر کلیههای نوزادان نارس پیشگیری میکند. ایندومتاسین (indomethacin) دارویی است که در نوزادان نارس برای پیشگیری از خونریزی مغزی یا کمک به بستن PDA (مجرای شریانی باز - زمانی که کانالی بین ریهها و قلب پساز تولد آنطور که باید بسته نمیشود) استفاده میشود. ایندومتاسین اغلب باعث احتباس مایعات و کاهش جریان ادرار میشود، که گاهی میتواند باعث اختلال در عملکرد کلیه شود. داروی دوپامین گاهی همراه با ایندومتاسین برای پیشگیری از تاثیر منفی آن بر کلیهها استفاده میشود. این مرور نشان داد که شواهد کافی از کارآزماییها برای نشان دادن ارزش تجویز دوپامین در نوزادانی که با ایندومتاسین درمان میشوند، وجود ندارد.
مطالعه چکیده کامل
درمان با ایندومتاسین (indomethacin) برای بستن مجرای شریانی باز (patent ductus arteriosus; PDA) اغلب باعث اولیگوری و گاهی اختلال جدیتر عملکرد کلیه میشود. دوپامین (dopamine) با دوز پائین بهعنوان وسیلهای برای پیشگیری از بروز این عارضه جانبی پیشنهاد شده است.
اهداف
تعیین اینکه درمان با دوپامین از وخامت عملکرد کلیه ناشی از مصرف ایندومتاسین در نوزادان نارس بدون عوارض جانبی جدی پیشگیری میکند یا خیر. انجام آنالیزهای زیرگروه برای ارزیابی تاثیرات دوپامین بر بیمارانی که ایندومتاسین را به عنوان پروفیلاکسی از خونریزی داخل بطنی، و بیمارانی که ایندومتاسین را به عنوان درمان PDA دریافت کردند، برنامهریزی شد.
روشهای جستوجو
از روشهای استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین (CNRG) استفاده شد. پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین ، شماره 3؛ 2009)؛ MEDLINE (1966 تا 2009)، EMBASE (1974 تا 2009) و CINAHL (2001 تا 2009) را جستوجو کردیم. علاوهبر این، در صورت لزوم برای کسب اطلاعات مورد نیاز، با محققان اصلی تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
مطالعات تصادفیسازیشده یا شبهتصادفیسازیشده در مورد تاثیرات دوپامین بر میزان خروجی ادرار، میزان فیلتراسیون گلومرولی، تعادل مایعات یا بروز نارسایی کلیه، در نوزادان نارس متولدشده که ایندومتاسین دریافت میکنند. گروه مقایسه نمیبایست دوپامین دریافت میکرد.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
ما از روشهای استاندارد سازمان همکاری کاکرین (Cochrane Collaboration) و CNRG استفاده کردیم. برای پیامدهای رتبهای (categorical outcome)، تخمین تیپیکال تاثیر مداخله را برای نسبت خطر (relative risk) و تفاوت خطر (risk difference) محاسبه کردیم. برای پیامدهای پیوسته (continuous outcome)، تفاوت میانگین وزندهیشده محاسبه شد. مدلهای اثر ثابت (fixed effect) برای متاآنالیز در نظر گرفته شدند.
نتایج اصلی
سه مطالعه (تعداد کل بیماران تصادفیسازیشده: 75) یافت شدند که معیارهای ورود به این مرور را داشتند. همه کارآزماییها، تکمرکزی بودند که بیماران NICU را که به دلیل PDA علامتدار ایندومتاسین دریافت کردند، وارد کردند. هیچ (یا فقط نسبی) نتیجهای برای بررسی تاثیرات دوپامین بر چندین مورد از پیامدهای اولیه، از جمله مرگومیر پیشاز ترخیص، خونریزی داخل بطنی جدی، لوکومالاسی کیستیک اطراف بطنی یا نارسایی کلیه، وجود ندارد. در مورد تاثیرات دوپامین بر پرفیوژن مغزی یا برونده قلبی، یا عوارض گوارشی، یا سمیّت اندوکرین، تحقیقات کافی انجام نشده است. دوپامین میزان دفع ادرار را بهبود بخشید (WMD؛ 0.68 میلیلیتر/کیلوگرم/ساعت؛ 95% CI؛ 0.22 تا 1.44)، اما هیچ شواهدی از تاثیر آن بر کراتینین سرم (WMD؛ 2.04 میکرومول/لیتر؛ 95% CI؛ 17.90- تا 21.97) یا بروز اولیگوری (میزان دفع ادرار < 1 میلیلیتر/کیلوگرم/ساعت) (RR: 0.73؛ 95% CI؛ 0.35 تا 1.54) به دست نیامد. هیچ شواهدی مبنی بر تاثیر دوپامین بر تعداد موارد عدم موفقیت در بسته شدن مجرای شریانی وجود نداشت (RR: 1.11؛ 95% CI؛ 0.56 تا 2.19).
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازیشده برای حمایت از استفاده از دوپامین در پیشگیری از ایجاد اختلال عملکرد کلیه در نوزادان نارس تحت درمان با ایندومتاسین وجود ندارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
