درد پساز جراحی ختنه اغلب منجر به گریه، بیقراری و آشفتگی کودک میشود که ممکن است با افزایش بروز خونریزی همراه باشد. بنابراین، درد باید پیشبینی شده و بهطور موثری کنترل شود. بلوک اپیدورال کودال در حالتی انجام میشود که بیمار تا حدودی به پهلو یا به حالت دمر خوابیده است. این یکی از رایجترین تکنیکهای بیحسی موضعی است که در کودکان استفاده میشود. در مقایسه با بلوک آلت تناسلی، نیاز به مسکّن نجات مشابه بود. برای پسرانی که به سن راه رفتن رسیدهاند، بلوک آلت تناسلی (penile block) ممکن است نسبت به بلوک کودال (caudal block) ارجحیت داشته باشد، زیرا بلوک کودال ممکن است باعث ضعف موقت پا شود. هیچ تفاوتی در نیاز به مسکّن نجات در مقایسه بلوک کودال با اوپیوئید تزریقی مشاهده نشد. روشهای دیگر مانند مسکّنهای ساده و بیحسکنندههای موضعی (کرمها و ژلها) به اندازه کافی ارزیابی نشدهاند و نیاز به مقایسه با بلوک کودال دارند.
مطالعه چکیده کامل
تکنیکها برای به حداقل رساندن ناراحتی پساز جراحی آلت تناسلی، مانند ختنه (circumcision)، شامل بلوک کودال (caudal block)؛ بلوک آلت تناسلی (penile block)؛ اپیوئیدهای سیستمیک و کرم، امولسیون یا ژل بیحسکننده موضعی، است.
اهداف
مقایسه تاثیرات بیحسی اپیدورال کودال (caudal epidural analgesia) با دیگر اشکال بیحسی پساز جراحی ختنه در پسران.
روشهای جستوجو
CENTRAL ( کتابخانه کاکرین ، 2008، شماره 1)؛ MEDLINE (تا اپریل 2008)، و EMBASE (تا اپریل 2008) را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازیشده و کارآزماییهای شبه-تصادفیسازیشده در مورد بیحسی پساز جراحی با بلوک اپیدورال کودال در مقایسه با بیحسی غیر از کودال در پسران، بین 28 روز و 16 سال، که تحت جراحی انتخابی برای ختنه قرار میگیرند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم ارزیابی واجد شرایط بودن مطالعه، استخراج دادهها و ارزیابی خطر سوگیری (bias) را در مطالعات واردشده انجام دادند.
نتایج اصلی
تعداد 10 کارآزمایی را با مجموع 721 پسر وارد مرور کردیم. هیچ تفاوتی میان بیحسی کودال و تزریقی در نیاز به مسکّن نجات یا دیگر مسکّنها (نسبت خطر (relative risk): 0.41؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 1.43؛ 4 کارآزمایی، 235 پسر؛ مدل اثرات تصادفی (random-effects model)) یا در بروز حالت تهوع و استفراغ (RR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.36 تا 1.05؛ 4 کارآزمایی، 235 پسر) مشاهده نشد. هیچ تفاوتی در نیاز به دریافت مسکّن نجات یا دیگر مسکّنها برای بلوک کودال در مقایسه با بلوک عصب پشتی آلت تناسلی (dorsal nerve penile block; DNPB) مشاهده نشد (RR: 1.25؛ 95% CI؛ 0.64 تا 2.44؛ 4 کارآزمایی، 336 پسر؛ مدل اثرات تصادفی). هیچ تفاوتی میان بلوک کودال و DNPB در بروز تهوع و استفراغ (RR: 1.88؛ 95% CI؛ 0.70 تا 5.04؛ 4 کارآزمایی، 334 پسر؛ مدل اثرات تصادفی) یا عوارض فردی بهجز بلوک حرکتی (RR: 17.00؛ 95% CI؛ 1.01 تا 286.82؛ 1 کارآزمایی، 100 پسر) و ضعف حرکتی یا پا (RR: 10.67؛ 95% CI؛ 1.32 تا 86.09؛ 2 کارآزمایی، 107 پسر) مشاهده نشد. این موارد در گروههای بلوک کودال بسیار بیشتر از گروههای DNPB رخ دادند. هیچ تفاوتی میان بیحسی کودال و رکتال یا داخل وریدی در نیاز به مسکّن نجات یا هر پیامد دیگری مشاهده نشد (2 کارآزمایی، 162 پسر).
نتیجهگیریهای نویسندگان
تفاوتی در نیاز به مسکّن نجات یا دیگر مسکّنها میان روشهای بلوک کودال، تزریقی و آلت تناسلی دیده نشد. در جراحیهای سرپایی، در کودکانی که به سن راه رفتن رسیدهاند، به دلیل احتمال ضعف موقت پا پساز بلوک کودال، ممکن است بلوک آلت تناسلی نسبت به بلوک کودال ارجحیت داشته باشد. شواهد حاصل از کارآزماییها بهدلیل تعداد کم نمونهها و روششناسی (methodology) ضعیف، محدود است. نیاز به انجام کارآزماییهایی با طراحی مناسب وجود دارد که بلوک اپیدورال کودال را با روشهای دیگر مانند مورفین، بیحسکنندههای ساده و کرمها، امولسیونها یا ژلهای بیحسکننده موضعی مقایسه کنند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
