بیماران مبتلا به سیروز کبدی، پاسخ ایمنی ضعیفی دارند. اغلب، بیماران مبتلا به سیروز کبدی دچار عوارض ناشی از فشار خون بالا در ورید پورت، مانند واریسهای معده و مری، میشوند. این واریسها ممکن است دچار خونریزی شوند، و علیرغم مدیریت مناسب با آندوسکوپی، خطر عفونت و مرگومیر را در مدت زمان کوتاهی افزایش دهند. بیمارانی که در طول مدت بستری به دلیل خونریزی معده-مری، دچار عفونتهای باکتریایی میشوند، در معرض خطر بیشتر مرگ قرار دارند. دوازده کارآزمایی (1241 بیمار) که چندین رژیم آنتیبیوتیکی پیشگیرانه را در مقایسه با عدم انجام مداخله یا دارونما (placebo) ارزیابی کردند، آنالیز شده، و نشان دادند که استفاده پیشگیرانه از آنتیبیوتیک بروز عفونتهای باکتریایی را با موفقیت کاهش میدهد. استفاده پیشگیرانه از آنتیبیوتیک همچنین با کاهش در مرگومیر، مرگومیر ناشی از عفونتهای باکتریایی، نرخ خونریزی مجدد، و تعداد روزهای بستری در بیمارستان همراه بود. درمان پیشگیرانه، عوارض جانبی مهمی را ایجاد نکرد. پنج کارآزمایی (650 بیمار) یک رژیم آنتیبیوتیکی را با رژیم دیگر مقایسه کردند. همه رژیمهای آنتیبیوتیکی مزایای مشابهی داشتند و هیچکدام بر دیگری برتر به نظر نرسیدند. بنابراین، تاکنون هیچ شواهدی برای توصیه یک رژیم آنتیبیوتیکی خاص نسبت به دیگری وجود ندارد. تمام کارآزماییهای آنالیزشده در معرض خطر سوگیری (bias) بودند؛ بنابراین، نتایج باید با دقت تفسیر شوند.
مطالعه چکیده کامل
عفونتهای باکتریایی یک عارضه شایع در بیماران مبتلا به سیروز کبدی و خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی هستند. به نظر میرسد که پروفیلاکسی با آنتیبیوتیک، بروز عفونتهای باکتریایی را کاهش میدهد. آنتیبیوتیکهای خوراکی که علیه باکتریهای رودهای فعال هستند، بهطور معمول به عنوان پروفیلاکسی با آنتیبیوتیک در بیماران مبتلا به سیروز و خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی استفاده شدهاند. این مطالعه یک نسخه بهروز شده از مرور کاکرین است که نخستینبار در سال 2002 منتشر شد.
اهداف
ارزیابی مزایا و معایب پروفیلاکسی با آنتیبیوتیک در بیماران مبتلا به سیروز کبدی با خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی.
روشهای جستوجو
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای کنترلشده گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین ؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین ( CENTRAL ) در کتابخانه کاکرین ، MEDLINE ؛ EMBASE ؛ و Science Citation Index EXPANDED را تا جون 2010 جستوجو کردیم. علاوهبر این، منابع تمام مطالعات شناساییشده را بهصورت دستی جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای بالینی تصادفیسازیشده که انواع مختلف پروفیلاکسی با آنتیبیوتیک را با عدم انجام مداخله، دارونما (placebo)، یا آنتیبیوتیک دیگر برای پیشگیری از بروز عفونتهای باکتریایی در بیماران مبتلا به سیروز کبدی با خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
سه نویسنده بهطور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده، و دادهها را استخراج کردند. برای کسب اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم. معیارهای ارتباط شامل نسبت خطر (relative risk; RR) برای پیامدهای دوحالتی (dichotomous outcome) و تفاوت میانگین (mean difference; MD) برای پیامدهای پیوسته (continuous outcome) بودند.
نتایج اصلی
دوازده کارآزمایی (1241 بیمار) پروفیلاکسی با آنتیبیوتیک را در مقایسه با دارونما یا عدم انجام پروفیلاکسی با آنتیبیوتیک ارزیابی کردند. همه کارآزماییها در معرض خطر سوگیری قرار داشتند. پروفیلاکسی با آنتیبیوتیک در مقایسه با عدم انجام مداخله یا دارونما با تاثیرات مثبتی بر مورتالیتی (RR: 0.79؛ 95% CI؛ 0.63 تا 0.98)، مورتالیتی ناشی از عفونتهای باکتریایی (RR: 0.43؛ 95% CI؛ 0.19 تا 0.97)، عفونتهای باکتریایی (RR: 0.36؛ 95% CI؛ 0.27 تا 0.49)، خونریزی مجدد (RR: 0.53؛ 95% CI؛ 0.38 تا 0.74)، تعداد روزهای بستری در بیمارستان (MD: -1.91؛ 95% CI؛ 3.80- تا 0.02-)، بروز باکتریمی (RR: 0.25؛ 95% CI؛0.15 تا 0.40)، پنومونی (RR: 0.45؛ 95% CI؛ 0.27 تا 0.75)، پریتونیت باکتریایی خودبهخودی (RR: 0.29؛ 95% CI؛ 0.15 تا 0.57)، و عفونتهای مجاری ادراری (RR: 0.23؛ 95% CI؛: 0.12 تا 0.41) همراه بود. بروز هیچ موردی از عوارض جانبی جدی گزارش نشد. کارآزماییها، ناهمگونی (heterogeneity) معنیداری را در تاثیرات مداخله نشان ندادند. پنج کارآزمایی دیگر (650 بیمار) رژیمهای مختلف آنتیبیوتیکی را مقایسه کردند. از آنجاییکه هر کارآزمایی از رژیم آنتیبیوتیکی متفاوتی استفاده کرد، امکان ترکیب دادهها وجود نداشت. هیچیک از رژیمهای آنتیبیوتیکی مورد بررسی، از نظر مورتالیتی یا عفونتهای باکتریایی برتری نسبت به رژیم کنترل نداشتند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
استفاده پیشگیرانه از آنتیبیوتیک در بیماران مبتلا به سیروز کبدی و خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی، عفونتهای باکتریایی را بهطور قابل توجهی کاهش داد، و به نظر میرسد که مورتالیتی به هر علتی (all-cause mortality)، مورتالیتی ناشی از عفونت باکتریایی، خونریزی مجدد، و مدت بستری را نیز کاهش داده باشد. این مزایا مستقل از نوع آنتیبیوتیک مورد استفاده مشاهده شدند؛ بنابراین، نمیتوان آنتیبیوتیک خاصی را ترجیح داد. بنابراین، انتخاب آنتیبیوتیک باید با در نظر گرفتن شرایط منطقهای، مانند پروفایل مقاومت باکتریایی و هزینه درمان، انجام شود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است
