در طول حمله آسم، راههای هوایی باریک شده و باعث بروز مشکلات تنفسی، خسخس سینه و سرفه میشود. کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (inhaled corticosteroids; ICS) جهت کاهش تورم راههای هوایی تجویز میشوند. بکلومتازون دیپروپیونات (beclomethasone dipropionate; BDP) استنشاقی معمولا استفاده میشود. اکنون فرمول جدیدی از این دارو وجود دارد که از یک پیشران (propellant) جدید (HFA-BDP) استفاده میکند. این مرور از کارآزماییها نشان داد که BDP
که با پیشران قدیمی و جدید تجویز میشود،
در کمک به افراد مبتلا به آسم مزمن موثر است. BDP در تمام دوزها، جریان هوا را بهبود میبخشد، نشانههای بیمار و نیاز به برونکودیلاتورهای نجات را کاهش میدهد. این مرور فقط شامل مطالعاتی بود که بیشاز 4 هفته انجام شدند. این دارو بهخوبی تحمل شد و مشخصات بیخطری (safety) آن با دارونما (placebo) مشابه بود. یافتهها هم در مورد کودکان و هم در مورد بزرگسالان صدق میکنند. تاثیرات پیشران جدید نشان میدهد که میتواند موثرتر از نسخه قدیمیتر باشد، اگرچه مرور دیگری به این سوال خاص خواهد پرداخت.
مطالعه چکیده کامل
بکلومتازون دیپروپیونات (beclomethasone dipropionate; BDP) استنشاقی به همراه بودزوناید (budesonide) استنشاقی، سالهاست که بهعنوان درمان اصلی ضدالتهابی برای آسم استفاده میشود. مجموعهای وسیع از درمانهای پیشگیرانه جدید برای آسم در دسترس بوده و BDP با استفاده از یک پیشران هیدروفلوئوروآلکان-134a (به اختصار HFA) که عاری از کلروفلوئوروکربن (chlorofluorocarbon; CFC) است، فرموله شده است.
اهداف
اهداف این مرور عبارت بودند از:
(1) مقایسه کارآمدی BDP با دارونما (placebo) و با هر دو پیشران CFC و HFA در درمان آسم مزمن.
(2) بررسی احتمال وجود رابطه دوز-پاسخ برای BDP در درمان آسم مزمن.
(3) ارائه بهترین تخمین از کارآمدی BDP بهعنوان معیاری برای ارزیابی درمانهای جدیدتر آسم.
روشهای جستوجو
جستوجوهای الکترونیکی تا ژانویه 2003 بهروز بودند.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازیشده با طراحی گروه موازی (parallel group) با حداقل طول دوره چهار هفته، شامل کودکان و بزرگسالان، که CFC-BDP یا HFA-BDP را با دارونما در درمان آسم مزمن مقایسه کردند. دو محقق بهطور مستقل از هم مقالات را از نظر ورود و کیفیت روششناسی (methodology) ارزیابی کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
یک محقق، دادهها را استخراج کرد؛ برای بهدست آوردن اطلاعات ازدسترفته با نویسندگان تماس گرفته شد. دادهها را با نرمافزار RevMan Analyses 1.0.2 آنالیز کردیم.
نتایج اصلی
تعداد 60 مطالعه که 6542 شرکتکننده را وارد کردند، با معیارهای ورود به این مرور مطابقت داشتند. CFC-BDP (57 مطالعه): در بیماران تحت درمان با استروئید غیرخوراکی، CFC-BDP با دوزهای 400 میکروگرم/روز یا کمتر، در مقایسه با دارونما، بهبودی قابل توجهی را نسبت به شروع مطالعه در تعدادی از معیارهای کارآمدی ایجاد کرد، از جمله حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1) به میزان 360 میلیلیتر (95% CI؛ 260 تا 460)؛ FEV1 (درصد (%) پیشبینیشده) WMD برابر با 12.41% (95% CI؛ 8.18 تا 16.64) و حداکثر میزان جریان بازدمی صبحگاهی (am PEF) WMD برابر با 35.95 لیتر/دقیقه (95% CI؛ 27.85 تا 44.04). BDP همچنین منجر به کاهش استفاده از آگونیست بتا-2 نجات در مقایسه با دارونما به میزان 2.32- پاف/روز (95% CI؛ 2.55- تا 2.09-) شد و نسبت خطر (relative risk; RR) خروج از کارآزمایی را به دلیل تشدید آسم، به مقدار 0.25 کاهش داد (95% CI؛ 0.12 تا 0.51). آنالیزهای زیرگروه براساس طول دوره درمان، این پیشنهاد را تائید میکنند که برای دستیابی به تاثیر درمان کاملتر، دوره درمانی بیشاز چهار هفته مورد نیاز است. در بیماران تحت درمان با استروئید خوراکی، BDP منجر به کاهش نسبتا قابل توجهی در مصرف پردنیزولون (prednisolone) خوراکی شد، WMD برابر با 4.91- میلیگرم/روز (95% CI؛ 5.88- تا 3.94- میلیگرم/روز) و احتمال بیشتری برای قطع درمان استروئید خوراکی داشت، RR برابر با 8.02 (95% CI؛ 3.23 تا 19.92). HFA-BDP (3 مطالعه): در بیماران تحت درمان با استروئید غیرخوراکی، HFA-BDP بهطور قابل توجهی در بهبود FEV1؛ PEF صبح و عصر، FEF از 25% تا 75%، کاهش نشانههای آسم و مصرف روزانه آگونیستهای بتا-2 نسبت به دارونما موثرتر بود. تاثیرات قابل توجه برای چنین پیامدهایی پساز شش هفته درمان آشکار شد. در بیماران تحت درمان با استروئید خوراکی، HFA-BDP توانست FEV1 و PEF صبحگاهی را بهطور قابل توجهی بهبود بخشد. برآوردهای جمعبندیشده برای این پیامدها نشاندهنده سطح بالایی از ناهمگونی (heterogeneity) بود، و اهداف متفاوت مطالعات ممکن است در تنوع مشاهدهشده نقش داشته باشد. دادههای محدودی در مورد عوارض جانبی گزارش شدند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مرور، کارآمدی CFC-BDP و HFA-BDP را در درمان آسم مزمن تائید کرد و قویا از استفاده از آن حمایت میکند. دستورالعملهای بالینی فعلی برای درمان آسم، تنظیم دوز را براساس پاسخ هر بیمار توصیه میکنند، اما دادههای منتشرشده، پشتیبانی کمی را از تنظیم دوز بالاتر از 400 میکروگرم/روز در بیماران مبتلا به آسم خفیف تا متوسط ارائه میدهند. دادههای کافی برای نتیجهگیری در مورد رابطه دوز-پاسخ در افراد مبتلا به آسم شدید وجود ندارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
