بیماری پارکینسون یک بیماری ناتوانکننده است که با کندی حرکت، لرزش (رعشه) و سفتی عضلات مشخص میشود. در حال حاضر، بهترین درمان برای بیماری پارکینسون، لوودوپا (levodopa) است. بااینحال، با افزایش تعداد سالهای درمان با لوودوپا، تغییرات ناتوانکننده جدیدی در حرکت رخ میدهند. برای غلبه بر این مشکل، بروموکریپتین (bromocriptine) بهعنوان یک داروی جایگزین مورد آزمایش قرار گرفته است. مرور شش کارآزمایی (850 شرکتکننده) نشان داد که بروموکریپتین ممکن است در به تاخیر انداختن چنین نوساناتی در مشکلات حرکتی در بیماران مبتلا به پارکینسون که میتوانند این دارو را تحمل کنند، مفید باشد.
مطالعه چکیده کامل
داروهایی که دوپامین (dopamine) را تقلید میکنند، مانند بروموکریپتین (bromocriptine; BR)، بهعنوان تکدرمانی (monotherapy) یا در ترکیب با لوودوپا (LD) معرفی شدند، به این امید که این رویکرد از بروز عوارض حرکتی در بیماران مبتلا به پارکینسون (PD) پیشگیری کرده یا آن را به تاخیر اندازد. بااینحال، تاکنون، نقش بروموکریپتین در این موضوع بحثبرانگیز باقی بوده است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و بیخطری (safety) تکدرمانی بروموکریپتین (BR) برای به تاخیر انداختن شروع عوارض حرکتی مرتبط با درمان لوودوپا (LD) در بیماران مبتلا به PD.
روشهای جستوجو
ما در پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه اختلالات حرکتی که شامل MEDLINE و EMBASE است؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین) جستوجو کرده؛ و در مجلات نورولوژی مناسب و فهرست منابع مرورهای یافتشده توسط استراتژی جستوجو، بهصورت دستی جستوجو کردیم. ما همچنین با Sandoz - که اکنون Novartis نام دارد - (تولیدکننده BR) و همکارانی که کارآزماییهای BR را هماهنگ کرده بودند، تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازیشده که اثربخشی تکدرمانی BR را برای به تاخیر انداختن شروع عوارض حرکتی در مقایسه با درمان LD بهتنهایی در بیماران PD ارزیابی کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم کیفیت روششناسی (methodology) کارآزماییهای شناساییشده را ارزیابی کرده و دادهها را از کارآزماییها استخراج کردند.
نتایج اصلی
شش کارآزمایی با 850 شرکتکننده وارد شدند. این کارآزماییها از نظر روششناسی کیفیت پائینی داشتند و ناهمگن بودند، بنابراین نتوانستیم متاآنالیز را انجام دهیم. وقوع حرکتپریشی (dyskinesia) در سه کارآزمایی کوتاهمدت برای نتیجهگیری بسیار اندک بود. نتایج کارآزماییهای طولانیتر نشاندهنده وقوع کمتر حرکتپریشی در رده BR است. در پنج کارآزمایی که دیستونی (dystonia) را ارزیابی کردند، این عارضه حرکتی در سطح BR کمتر رخ داد. بااینحال، برای هر دو عارضه حرکتپریشی و دیستونی، تفاوت آماری معنیداری به نفع BR فقط در بزرگترین کارآزمایی مشاهده شد. روندی برای نوسانات فرسودگی (wearing-off) و روشن-خاموش (on-off) وجود داشت که در گروه BR کمتر رخ دادند. اگرچه همه کارآزماییها، شرکتکنندگان را در سطح اختلال ارزیابی کردند، فقط بزرگترین کارآزمایی، بهبودی بسیار بیشتری را برای رده LD در طول سال اول درمان گزارش کرد. در مورد ناتوانی، که توسط پنج کارآزمایی ارزیابی شد، هیچ تفاوت آماری معنیداری یافت نشد. در مجموع، به دلیل پاسخ درمانی ناکافی یا عوارض جانبی غیرقابل تحمل، تعداد بسیار بیشتری از بیماران در گروه BR از مطالعه خارج شدند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
براساس یک مرور کیفی از دادههای موجود، نتیجه میگیریم که بروموکریپتین در درمان مراحل اولیه بیماری پارکینسون ممکن است در به تاخیر انداختن عوارض حرکتی و دیسکینزی مفید باشد، و تاثیرات مشابهی بر اختلال و ناتوانی در بیمارانی داشته باشد که این دارو را تحمل میکنند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
