استفاده از شیمیدرمانی-پرتودرمانی همزمان در مدیریت بالینی سرطان سلول غیرکوچک ریه پیشرفته موضعی ممکن است مزایای پرتودرمانی را از نظر کنترل موضعی و منطقهای افزایش داده و در نتیجه بقا (survival) بیمار را بهبود بخشد. در مجموع بیست و پنج مطالعه تصادفیسازیشده (شامل 3752 بیمار) در این مرور بهروزشده گنجانده شدند: نوزده کارآزمایی (2728 بیمار) که شیمیدرمانی-پرتودرمانی همزمان را با پرتودرمانی تنها مقایسه کرده و شش کارآزمایی (1024 بیمار) که شیمیدرمانی-پرتودرمانی همزمان را با شیمیدرمانی-پرتودرمانی متوالی مقایسه کردند. هر دو مقایسه، کاهش قابل توجهی را در خطر مرگومیر با استفاده همزمان از شیمیدرمانی-پرتودرمانی، همراه با افزایش بروز ازوفاژیت حاد، نشان دادند.
مطالعه چکیده کامل
این مطالعه یک نسخه بهروزشده از مرور اصیل است که در شماره 4، 2004 منتشر شد. استفاده همزمان از شیمیدرمانی و پرتودرمانی (concurrent chemoradiotherapy) در مدیریت بالینی سرطان سلول غیرکوچک ریه (non-small cell lung cancer; NSCLC) میتواند به عنوان راهی برای افزایش اثربخشی پرتودرمانی رادیکال همزمان با کاهش خطرات بیماری متاستاتیک در نظر گرفته شود.
اهداف
تعیین اثربخشی استفاده همزمان از شیمیدرمانی و پرتودرمانی در مقایسه با فقط پرتودرمانی با توجه به بقای کلی (overall survival; OS)، کنترل تومور و عوارض مرتبط با درمان. تعیین اثربخشی استفاده همزمان در مقایسه با متوالی (sequential) از شیمیدرمانی و پرتودرمانی.
روشهای جستوجو
برای این بهروزرسانی، در اکتبر 2009، با استفاده از یک روش جستوجو که از طراحی مرور اصلی اقتباس شد، جستوجوی جدیدی را انجام دادیم. به جستوجو در بانکهای اطلاعاتی زیر پرداختیم: CENTRAL (قابل دسترسی از طریق کتابخانه کاکرین ، 2009، شماره 4)، MEDLINE (قابل دسترسی از طریق PubMed) و EMBASE (قابل دسترسی از طریق Ovid).
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازیشده با مشارکت بیماران مبتلا به NSCLC مرحله I-III که تحت پرتودرمانی رادیکال قرار گرفته و بهطور تصادفی برای دریافت شیمیدرمانی-پرتودرمانی همزمان در مقایسه با فقط پرتودرمانی، یا مقایسه شیمیدرمانی-پرتودرمانی همزمان در مقابل متوالی انتخاب شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم انتخاب مطالعه، استخراج دادهها، و ارزیابی خطر سوگیری (bias) را انجام دادند. میزان خطر تجمیعشده (pooled hazard ratio) و نسبت خطر (relative risk) طبق مدل اثرات تصادفی (random-effects model) محاسبه شدند.
نتایج اصلی
نوزده مطالعه تصادفیسازیشده (2728 شرکتکننده) از مقایسه شیمیدرمانی-پرتودرمانی همزمان در مقابل فقط پرتودرمانی وارد شدند. شیمیدرمانی-پرتودرمانی همزمان بهطور قابل توجهی خطر کلی مرگومیر (HR: 0.71؛ 95% CI؛ 0.64 تا 0.80؛ I
2
= 0%؛ 1607 شرکتکننده) و بقای بدون پیشرفت کلی بیماری در هر مکانی (HR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.58 تا 0.81؛ I
2
= 45%؛ 1145 شرکتکننده) را کاهش داد. بروز ازوفاژیت حاد، نوتروپنی و کمخونی با شیمیدرمانی-پرتودرمانی همزمان بهطور قابل توجهی افزایش یافت.
شش کارآزمایی (1024 بیمار) برای مقایسه شیمیدرمانی-پرتودرمانی همزمان در مقابل متوالی وارد شدند. مزیت قابل توجهی از درمان همزمان در بقای کلی نشان داده شد (HR: 0.74؛ 95% CI؛ 0.62 تا 0.89؛ I
2
= 0%؛ 702 شرکتکننده). این نشاندهنده 10% مزیت مطلق برای بقا در 2 سال بود. مرگومیر بیشتر مرتبط با درمان (4% در مقابل 2%) در بازوی همزمان، بدون اهمیت آماری، گزارش شد (RR: 2.02؛ 95% CI؛ 0.90 تا 4.52؛ I
2
= 0%؛ 950 شرکتکننده). با درمان همزمان، ازوفاژیت شدید افزایش یافت (RR: 4.96؛ 95% CI؛ 2.17 تا 11.37؛ I
2
= 66%؛ 947 شرکتکننده).
نتیجهگیریهای نویسندگان
این بهروزرسانی از مرور منتشرشده در سال 2004، شامل کارآزماییهای بیشتر و دادههای کاملتر است. نتایج نشاندهنده مزیت شیمیدرمانی-پرتودرمانی همزمان نسبت به فقط پرتودرمانی یا شیمیدرمانی-پرتودرمانی متوالی هستند. با توجه به سمیّت بیشتر درمان همزمان، انتخاب بیمار یک ملاحظه مهم است. هنوز مشخص نیست که این موضوع تا چه حد صرفا به دلیل تاثیر حساسکننده به پرتو است و آیا میتوان با استفاده از تکنیکهای پرتودرمانی مدرن و رژیمهای پرتودرمانی تسریعشده و/یا جزءبندیشده بیشتر (hyperfractionated) با دوز فشردهتر، به مزایای مشابهی دست یافت یا خیر.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
