با افزایش سن افراد (بهویژه زنان)، آنها بیشتر مستعد ابتلا به عفونت مثانه (UTI - عفونت مجاری ادراری) میشوند. افراد مسن بیشتر احتمال دارد که واکنشهای نامطلوبی به داروها نشان دهند. تا به امروز، زنان مسنتر مبتلا به UTI بدون عارضه، مدت طولانیتری نسبت به بیماران جوانتر تحت درمان قرار میگرفتند - بدون هیچ شواهد علمی و با افزایش خطر عوارض جانبی دارویی. ما سه گروه را از نظر طول دوره درمان تعریف کردیم: تکدوز، دورههای کوتاه (3 تا 6 روز) و دورههای طولانیتر (7 تا 14 روز).
ما 15 مطالعه (1644 زن مسن) را شناسایی کردیم که یکدوز درمان آنتیبیوتیکی، درمان کوتاهمدت (3 تا 6 روز) و طولانیمدت (7 تا 14 روز) را برای UTI علامتدار بدون عارضه در زنان مسن مقایسه کردند. مرور ما نشان میدهد که درمانهای تکدوز نسبت به دورههای کوتاهمدت یا بلندمدت اثربخشی کمتری دارند، اما بیماران آنها را بهتر میپذیرند. از سوی دیگر، دورههای طولانیتر درمان ممکن است عوارض جانبی بیشتری داشته باشند. بر اساس شواهد موجود، درمان آنتیبیوتیکی 3 تا 6 روزه میتواند برای درمان UTI بدون عارضه در زنان مسن کافی باشد، اگرچه انجام مطالعات بیشتری در مورد آنتیبیوتیکهای خاص و رایج تجویزشده مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
عفونتهای مجاری ادراری (urinary tract infections; UTI) در بیماران مسن شایع هستند. نویسندگان مرورهای غیرسیستماتیک متون علمی اغلب دورههای درمانی طولانیتری (7 تا 14 روز) را برای زنان مسنتر توصیه میکنند، اما شواهد برای چنین توصیههایی نامشخص است.
اهداف
تعیین مدت زمان مطلوب درمان آنتیبیوتیکی برای UTI تحتانی علامتدار بدون عارضه در زنان مسن.
روشهای جستوجو
ما با محققان و شرکتهای داروسازی شناختهشده تماس گرفتیم، فهرست منابع مقالات، مرورها و کتابهای شناساییشده را بررسی کرده و MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ Healthstar؛ Popline؛ Gerolit؛ Bioethics Line؛
The Cochrane Library
؛ Dissertation Abstracts International و Index to Scientific & Technical Proceedings را بدون محدودیت در زبان، جستوجو کردیم.
تاریخ آخرین جستوجو: 7 می 2008.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای (randomised controlled trials; RCTs) که دورههای مختلف درمان با آنتیبیوتیکهای خوراکی را برای UTIهای تحتانی علامتدار بدون عارضه در زنان مسن مقایسه کردند، وارد مطالعه شدند. هر زمان که ممکن بود، دادههای پیامد را برای زنان مسنتر که در مطالعاتی با محدوده سنی وسیعتر وارد شدند، به دست آوردیم. . ما بیماران دچار تب، درد پهلو یا عوامل ایجادکننده عارضه؛ مطالعاتی را با طول دوره درمان بیشاز 14 روز و مطالعات پیشگیری را حذف کردیم.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم کیفیت مطالعات را بررسی کرده و دادهها را استخراج کردند. آنالیزهای آماری با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) انجام شده و نتایج در قالب خطر نسبی (RR) برای پیامدهای دو حالتی (dichotomous outcome) و تفاوت میانگین (MD) برای پیامدهای پیوسته (continuous outcome) با 95% فواصل اطمینان (CI) بیان شدند.
نتایج اصلی
پانزده مطالعه (1644 زن مسن) وارد شدند. سه مطالعه، درمان تکدوز را با درمان کوتاهمدت (3 تا 6 روز)، شش مطالعه درمان تکدوز را با درمان طولانیمدت (7 تا 14 روز) و شش مطالعه درمان کوتاهمدت را با درمان طولانیمدت مقایسه کردند. کیفیت روششناسی (methodology) همه مطالعات به جز یک مطالعه جدیدتر در مورد سالمندان، پائین بود. تفاوت معنیداری برای UTI پایدار میان درمان تکدوز و درمان کوتاهمدت (RR: 2.01؛ 95% CI؛ 1.05 تا 3.84) و درمان تکدوز در مقابل درمان طولانیمدت (RR: 1.93؛ 95% CI؛ 1.01 تا 3.70)، در کوتاهمدت (< 2 هفته پساز درمان) وجود داشت، اما در پیگیری طولانیمدت یا بر اساس پیامدهای بالینی اینطور نبود. بیماران، درمان تکدوز (RR: 0.73؛ 95% CI؛ 0.60 تا 0.88) را به درمانهای طولانیمدت ترجیح دادند، اما این براساس یک مطالعه بود که آنتیبیوتیکهای مختلف را مقایسه کرد. درمانهای کوتاهمدت در مقابل درمانهای طولانیمدتتر، تفاوت معنیداری را در اثربخشی نشان ندادند. فقط در یک مطالعه، میزان عوارض جانبی دارو با طولانیتر شدن مدت درمان بهطور قابل توجهی افزایش یافت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
درمان کوتاهمدت (3 تا 6 روز) میتواند برای درمان UTI بدون عارضه در زنان مسن کافی باشد، اگرچه انجام مطالعات بیشتری در مورد آنتیبیوتیکهای خاص تجویزشده مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
