وریدهای واریسی، وریدهای برجسته و گشادشده‌ای هستند که درست زیر پوست قرار دارند. در وریدهای طبیعی، دریچه‌ها اطمینان حاصل می‌کنند که خون فقط در یک جهت حرکت می‌کند. دریچه‌های موجود در وریدهای واریسی معیوب هستند، و اجازه می‌دهند خون جمع شده و وریدها بزرگ شوند. این امر می‌تواند باعث ایجاد درد در ساق پا، خارش و ظاهر نامناسب شود. افراد مبتلا به وریدهای واریسی ممکن است از جوراب‌های فشارنده استفاده کنند، برای بستن وریدهای زیر پوست از تزریق یک ماده تحریک‌کننده استفاده کنند (اسکلروتراپی (sclerotherapy))، یا وریدها را از طریق جراحی خارج کنند. احتمال میزان بالای هدررفت خون حین جراحی وجود دارد، به‌ویژه اگر هر دو پا به‌طور هم‌زمان تحت جراحی قرار گیرند. استفاده از تورنیکت (tourniquet) روی قسمت بالایی ساق پا در طول جراحی ممکن است برای به حداقل رساندن هدررفت خون مفید باشد.
این مرور نشان داد که میزان هدررفت خون هنگام استفاده از تورنیکت در طول جراحی وریدهای واریسی به وضوح کاهش یافت، بدون اینکه افزایش کلی در مدت زمان جراحی، عوارض جانبی گزارش‌شده یا تغییری در درد و فعالیت گزارش‌شده توسط بیمار پس‌از جراحی مشاهده شود. سه کارآزمایی وارد این مرور شدند، در این کارآزمایی‌ها، در مجموع 176 مرد و زن (211 پا) به‌صورت تصادفی‌سازی شده به استفاده یا عدم استفاده از تورنیکت اختصاص یافتند. همه کارآزمایی‌ها میان سال‌های 1989 و 2000 در بریتانیا انجام شدند. آن دسته از بیمارانی که از تورنیکت استفاده نکردند، خون بیشتری را از دست دادند و بیمارانی که در بالاترین حد این دامنه قرار داشتند، مقدار بسیار زیادی خون را از دست دادند. هم‌چنین کاهش هدررفت خون ممکن است منجر به کاهش کبودی پس‌از جراحی شود، اما فقط یکی از کارآزمایی‌ها (با 50 بیمار) به این موضوع پرداخت. این کارآزمایی، کاهش آشکاری را در ناحیه کبودی با استفاده از تورنیکت نشان داد. کارآزمایی‌ها تعداد شرکت‌کنندگان کافی را برای تعیین عوارض نادرتر جراحی با استفاده از تورنیکت، مانند آسیب عصبی یا آسیب شریانی، به‌ویژه در بیماران مسن‌تر، در اختیار نداشتند.
مطالعه چکیده کامل
جراحی وریدهای واریسی یک پروسیجر شایع جراحی است، اما در مورد بهترین تکنیک جراحی اتفاق‌نظر وجود ندارد. استفاده از تورنیکت‌ها (tourniquet) حین جراحی ورید واریسی به‌عنوان ابزاری برای کاهش احتمال هدررفت خون در طول جراحی توصیه شده است.
اهداف
تعیین اینکه هنگام انجام جراحی در مدیریت بالینی وریدهای واریسی اولیه، باید استفاده از تورنیکت‌ها توصیه شود یا خیر.
روش‌های جست‌وجو
برای این نسخه به‌روز شده، هماهنگ‌کننده جست‌وجوی کارآزمایی‌های گروه بیماری‌های عروقی محیطی در کاکرین، به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی گروه (آخرین جست‌وجو در اپریل 2013) و CENTRAL (شماره 3؛ سال 2013) پرداخت.
معیارهای انتخاب
تمام مطالعات توصیف‌شده به‌عنوان کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که استفاده از تورنیکت را در طول جراحی برای بیماران مبتلا به وریدهای واریسی اولیه مورد بررسی قرار دادند، وارد این مرور شدند.
گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها
داده‌های حاصل از مطالعات واجد شرایط توسط دو نویسنده به‌طور جداگانه، استخراج و خلاصه شدند. همه مطالعات به‌طور جداگانه و توسط نویسندگان به‌صورت متقاطع (cross-check) بررسی شدند.
نتایج اصلی
مطالعات بیشتری در این مرور به‌روز شده، وارد یا خارج نشدند. بیست مقاله که جزئیات 18 کارآزمایی را شرح دادند، بررسی شدند. فقط سه کارآزمایی، از نوع کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، وارد این مرور شدند. پانزده مطالعه باقی‌مانده، به دلایل مختلف از این مرور کنار گذاشته شدند. هر سه کارآزمایی واردشده، حجم نمونه کوچکی داشتند و طراحی کارآزمایی، معیارهای پیامد، و آنالیز را به شکل ضعیفی گزارش کردند. هم‌چنین، در معیارهای پیامد مورد استفاده میان کارآزمایی‌ها، تنوع وجود داشت. علاوه‌بر این، در گزارش میانگین (mean) و میانه (median) از میزان هدررفت خون در طول جراحی، هیچ‌گونه سازگاری وجود نداشت. بنابراین، تجمیع داده‌ها برای انجام متاآنالیز امکان‌پذیر نبود. بااین‌حال، میزان هدررفت خون هنگام استفاده از تورنیکت، 0 تا 16 میلی‌لیتر بود، درحالی‌که این میزان در صورت عدم استفاده از تورنیکت، 107 تا 133 میلی‌لیتر گزارش شد (P < 0.01).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
اگرچه مسائل کیفی قابل توجهی در شواهد فعلی وجود داشت، به نظر می‌رسد استفاده از تورنیکت باعث کاهش میزان هدررفت خون حین جراحی می‌شود. هیچ تفاوتی میان استفاده یا عدم استفاده از تورنیکت از نظر بروز عوارض و موربیدیتی گزارش نشد. بااین‌حال، کارآزمایی‌های موجود به اندازه کافی بزرگ نبودند که بتوانند عوارض نادرتری را مانند آسیب عصبی، تشخیص دهند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
