مالتیپل اسکلروزیس (multiple sclerosis; MS) یک بیماری مزمن سیستم عصبی است که افراد جوان و میانسال را تحت تاثیر قرار میدهد. اسپاسم (spasticity)، یک مشکل شایع در افراد مبتلا به MS، اختلالی در حرکات ارادی است که در اثر آسیب به سیستم عصبی مرکزی ایجاد میشود. علامت اصلی آن، مقاومت در برابر حرکت غیرفعال اندام است، اما دیگر ویژگیهای مرتبط - درد، اسپاسم، از دست دادن عملکرد - بهطور مستقیم بر کیفیت زندگی افراد تاثیر میگذارند.
داروهای ضداسپاسم زیادی در دسترس هستند، اما مرور کارآزماییها نشان داد که شواهد کافی برای مقایسه اثربخشی آنها وجود ندارد.
انجام پژوهشهای بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
اسپاسم (spasticity) یک مشکل شایع در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (multiple sclerosis; MS) است که باعث ایجاد درد، اسپاسم، از دست دادن عملکرد و مشکلاتی در مراقبتهای پرستاری میشود. انواع داروهای خوراکی و تزریقی موجود هستند.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و تحملپذیری مطلق و نسبی داروهای ضداسپاسم در بیماران مبتلا به MS.
روشهای جستوجو
ما در پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه MS در کاکرین (جون 2003)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (کتابخانه کاکرین، شماره 2، 2003)، MEDLINE (ژانویه 1966 تا جون 2003)، EMBASE (ژانویه 1988 تا جون 2003)، کتابشناختی (bibliography) مقالات مرتبط جستوجو کرده، و ارتباطات شخصی، جستوجوی دستی در مجلات مرتبط و دریافت اطلاعات از شرکتهای دارویی انجام شدند.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده، دوسو کور (double-blind) (کنترلشده با دارونما (placebo) یا مطالعات مقایسهای) با حداقل دوره هفت روز.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو محقق مستقل، دادهها را استخراج کردند و یافتههای کارآزماییها خلاصه شدند. دادههای ازدسترفته از طریق مکاتبه با محققان اصلی، جمعآوری شدند. به دلیل ناکافی بودن معیارهای پیامد و وجود مشکلات روششناسی (methodology) در مطالعات بررسیشده، متاآنالیز انجام نشد.
نتایج اصلی
بیست و شش مطالعه کنترلشده با دارونما (با استفاده از باکلوفن، دانترولن، تیزانیدین، سم بوتولینوم، ویگاباترین، پرازپام، ترئونین و کانابینوئیدها) و سیزده مطالعه مقایسهای، معیارهای انتخاب را داشتند و در این مرور گنجانده شدند. فقط پانزده مورد از این مطالعات از مقیاس Ashworth استفاده کردند، که از این تعداد، فقط سه مورد از هشت کارآزمایی کنترلشده با دارونما و هیچیک از هفت مطالعه مقایسهای، تفاوت آماری معنیداری را میان داروهای مورد آزمایش نشان ندادند. اسپاسمها، دیگر نشانهها و برداشتهای کلی فقط با استفاده از نمرات نامعتبر ارزیابی شدند و نتایج ارزیابیهای عملکردی بینتیجه بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
اثربخشی و تحملپذیری مطلق و نسبی داروهای ضداسپاسم در بیماری مالتیپل اسکلروزیس بهطور ضعیفی مستند شده و هیچ توصیهای را برای راهنمایی در تجویز آنها نمیتوان ارائه داد. مبنای منطقی درمان ویژگیهای سندرم نورون حرکتی فوقانی باید بهتر درک شده و معیارهای حساس و معتبری برای اسپاسم توسعه یابند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
