سکته مغزی یک رویداد تهدیدکننده زندگی است که در آن بخشی از مغز به درستی عمل نمیکند، زیرا یا خون و اکسیژن دریافت نمیکند، یا در اثر خونریزی ناشی از پارگی عروق خونی آسیب میبیند. مداخلات برای کاهش دما ممکن است بافت مغز را از آسیب هنگام سکته مغزی محافظت کند. مطالعات قبلی نشان دادهاند بیمارانی که در زمان وقوع سکته مغزی دمای بدن پائینتری داشتند، نسبت به بیمارانی با دمای بدن بالاتر، پیامد بهتری داشتند. برای کاهش مرگومیر یا ناتوانی، درمان کاهش دما در جراحی قلب باز، پساز ایست قلبی و در نوزادانی که ممکن است هنگام تولد از کمبود اکسیژن رنج برده باشند، استفاده میشود. در مقابل، تاثیر درمانی کاهش دما در بیماران مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک کمتر امیدوارکننده است. علاوهبر تاثیرات بالقوه مفید، درمان کاهش دما ممکن است عوارض جانبی از جمله عفونت قفسه سینه، ترومبوز وریدی یا آریتمی قلبی داشته باشد. این مرور با هدف ارزیابی مزایا و خطرات بالقوه درمان کاهش دما در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد انجام شد. تمام مطالعاتی در نظر گرفته شدند که استفاده از درمانهای فیزیکی یا دارویی کاهشدهنده دما را در سکته مغزی حاد با مدیریت دارویی معمول در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد مقایسه کردند. تکنیکهای فیزیکی کاهش دما شامل پتوهای خنککننده، مایعات خنککننده، کلاههای خنککننده و دیگر وسایل بودند. مداخلات دارویی کاهشدهنده دما شامل داروهایی بودند که برای کاهش دما استفاده شدند. نتایج پنج کارآزمایی کاهش دما به صورت دارویی و سه کارآزمایی کاهش دما به صورت فیزیکی، شامل 423 شرکتکننده مبتلا به سکته مغزی حاد، هیچ مزیت یا آسیب بالینی را نشان نمیدهد. هر دو مداخله با افزایش جزئی در وقوع عفونتها همراه بودند، اما این افزایش از نظر آماری معنیدار نبود. تاثیر بالینی قابل توجهی از درمان کاهش دما بر پیامد بیماران پساز سکته مغزی نشان داده نشد، اما نمیتوان آن را رد کرد. بنابراین، برای ارزیابی تاثیر درمانهای کاهشدهنده دما در سکته مغزی حاد، انجام کارآزماییهای بالینی بزرگ مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
افزایش دمای بدن در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد شایع بوده و با پیامد نامطلوب همراه است. در مدلهای حیوانی ایسکمی مغزی کانونی، درمان با کاهش دما، حجم سکته مغزی را کاهش میدهد. بنابراین، در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد، کاهش دما ممکن است پیامد را بهبود بخشد. این مطالعه یک نسخه بهروزشده از مرور کاکرین است که نخستینبار در سال 1999 منتشر شد.
اهداف
ارزیابی تاثیرات استراتژیهای دارویی و فیزیکی برای کاهش دمای بدن یا مغز در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد.
روشهای جستوجو
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه سکته مغزی (stroke) در کاکرین (آخرین جستوجو در دسامبر 2007) را بررسی کردیم. علاوهبر این، MEDLINE و EMBASE (ژانویه 1998 تا دسامبر 2007) را نیز جستوجو کردیم. ما منابع را بررسی کرده و با نویسندگان کارآزماییهای واردشده تماس گرفتیم. برای نسخه قبلی این مرور، نویسندگان با شرکتهای داروسازی و تولیدکنندگان تجهیزات خنککننده در این زمینه تماس گرفتند.
معیارهای انتخاب
ما تمام کارآزماییهای بالینی تصادفیسازیشده یا تصادفیسازینشده و کنترلشده تکمیلشده، منتشرشده یا منتشرنشده، را در نظر گرفتیم که در آنها از استراتژیهای دارویی یا فیزیکی یا هر دو برای کاهش دما در بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد یا خونریزی داخل مغزی استفاده شد. معیارهای پیامد عبارت بودند از مرگومیر یا ایجاد وابستگی (نمره اصلاحشده مقیاس رنکین (Rankin Scale) ≥ 3) در پایان دوره پیگیری و عوارض جانبی.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم معیارهای ورود را اعمال کرده، کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کرده، و دادهها را استخراج و بررسی متقابل کردند.
نتایج اصلی
ما پنج کارآزمایی کاهش دما با دارو و سه کارآزمایی خنکسازی فیزیکی را با مجموع 423 شرکتکننده وارد کردیم. ما هیچ تاثیر معنیداری را با اهمیت آماری از درمان دارویی یا فیزیکی کاهش دما در کاهش خطر مرگومیر یا وابستگی (نسبت شانس (OR): 0.9؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.6 تا 1.4) یا مرگومیر (OR: 0.9؛ 95% CI؛ 0.5 تا 1.5) پیدا نکردیم. هر دو مداخله با افزایش غیرمعنیدار در بروز عفونتها همراه بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر، هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازیشده برای حمایت از استفاده روتین از استراتژیهای فیزیکی یا دارویی برای کاهش دما در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد وجود ندارد. برای بررسی تاثیر چنین استراتژیهایی، انجام کارآزماییهای بالینی تصادفیسازیشده بزرگ مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
