عفونتهای مجاری ادراری (urinary tract infection; UTI) همان عفونتهای مثانه و کلیهها هستند. آنها میتوانند باعث بروز استفراغ، تب و خستگی، و گاهی آسیب کلیوی شوند. این مرور نشان داد زنان غیرباردار که در طول سال گذشته دو یا چند اپیزود UTI داشتهاند، در صورت درمان به مدت شش تا 12 ماه با آنتیبیوتیک، شانس کمتری برای ابتلای مجدد به UTI دارند. شایعترین عوارض جانبی گزارششده عبارتند از مشکلات گوارشی، بثورات پوستی و سوزش و التهاب واژن. برای تعیین مدت زمان مطلوب درمان با آنتیبیوتیک، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
عفونت مجاری ادراری (urinary tract infection; UTI) یک مشکل رایج در حوزه مراقبتهای سلامت است. UTI عودکننده (RUTI) در زنان سالم غیرباردار بهصورت بروز سه یا چند اپیزود UTI در طول یک دوره دوازده ماهه تعریف میشود. استفاده طولانیمدت از آنتیبیوتیکها بهعنوان یک استراتژی پیشگیری برای بروز RUTI پیشنهاد شدهاند.
اهداف
تعیین اثربخشی (در طول و پساز) و بیخطری (safety) استفاده از آنتیبیوتیکهای پروفیلاکتیک مورد استفاده برای پیشگیری از بروز RUTI بدون عارضه در زنان بزرگسال غیرباردار.
روشهای جستوجو
ما MEDLINE (از سال 1966)، EMBASE (از سال 1980)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL در
کتابخانه کاکرین
) و فهرست منابع مقالات بازیابیشده را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
هر کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشدهای که در آنها از آنتیبیوتیکها بهعنوان درمان پیشگیرانه در RUTI استفاده شد.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم، کیفیت کارآزماییها را ارزیابی کرده و دادهها را استخراج کردند. آنالیزهای آماری با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random effects) انجام شدند و نتایج بهصورت نسبت خطر (relative risk; RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) بیان شدند.
نتایج اصلی
نوزده مطالعه، شامل 1120 زن، واجد شرایط ورود به مطالعه بودند.
آنتیبیوتیک در مقابل دارونما (10 کارآزمایی، 430 زن):
در طول پروفیلاکسی فعال، محدوده میزان عود میکروبیولوژیکی بیمار-سال (microbiological recurrence patient-year; MRPY) در گروه آنتیبیوتیک 0 تا 0.9 نفر-سال در مقابل 0.8 تا 3.6 نفر-سال با دارونما (placebo) بود. RR برای داشتن یک مورد عود میکروبیولوژیکی (microbiological recurrence; MR) برابر با 0.21 (95% CI؛ 0.13 تا 0.34) بود که به نفع آنتیبیوتیک و NNT معادل 1.85 گزارش شد. برای عودهای بالینی بیمار-سال (clinical recurrences patient-year; CRPY)، RR برابر با 0.15 بود (95% CI؛ 0.08 تا 0.28). NNT معادل با 1.85 گزارش شد. RR برای داشتن یک مورد MR پساز دریافت پروفیلاکسی، 0.82 بود (95% CI؛ 0.44 تا 1.53). RR برای عوارض جانبی شدید، 1.58 (95% CI؛ 0.47 تا 5.28) و برای دیگر موارد عوارض جانبی، 1.78 (95% CI؛ 1.06 تا 3.00) به نفع دارونما گزارش شد. عوارض جانبی شامل کاندیدیازیس واژینال و دهان و نشانههای گوارشی بودند.
آنتیبیوتیک در مقابل آنتیبیوتیک (هشت کارآزمایی، 513 زن): این کارآزماییها تجمیع نشدند. تجویز هفتگی پرفلوکساسین (perfloxacin) موثرتر از ماهانه آن بود. RR برای MR برابر با 0.31 (95% CI؛ 0.19 تا 0.52) بود. تفاوت معنیداری در MR میان مصرف مداوم روزانه سیپروفلوکساسین (ciprofloxacin) و مصرف آن پساز رابطه جنسی وجود نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
پروفیلاکسی مداوم آنتیبیوتیکی به مدت 6 تا 12 ماه، در مقایسه با دارونما، میزان UTI را در طول دوره پروفیلاکسی کاهش داد. پساز پروفیلاکسی، دو مطالعه هیچ تفاوتی را میان گروهها نشان ندادند. عوارض جانبی بیشتری در گروه آنتیبیوتیک رخ دادند. یک RCT، مصرف سیپروفلوکساسین را پساز رابطه جنسی با مصرف مداوم روزانه آن مقایسه کرد و هیچ تفاوت معنیداری را در میزان UTI نیافت، که نشان میدهد میتوان درمان پساز رابطه جنسی را به زنان مبتلا به UTI مرتبط با رابطه جنسی ارائه داد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
