مطالعه چکیده کامل
عوارض حرکتی یک مسئله مهم در مدیریت بالینی بیماران مبتلا به پارکینسون است و آگونیستهای دوپامین برای بهبود این مشکل معرفی شدهاند.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و بیخطری (safety) درمان کمکی با بروموکریپتین (bromocriptine; BR) در مقایسه با دارونما (placebo) در درمان بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون (Parkinson's disease; PD) دچار عوارض حرکتی.
روشهای جستوجو
منابعی از جمله کتابخانه کاکرین، یک استراتژی جستوجوی MEDLINE، فهرست منابع مرورهای یافتشده توسط استراتژی جستوجوی MEDLINE؛ Sandoz (تولیدکننده BR)، گزارشهای سمپوزیومها، کتابچههای راهنمای PD؛ SCISEARCH، تماس با همکارانی که هماهنگی کارآزماییها را در مورد BR انجام دادند و فهرست منابع تمام مطالعات واردشده برای شناسایی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) مورد نظر استفاده شدند.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازیشدهای واجد شرایط ورود به مطالعه بودند که اثربخشی BR را بهعنوان درمان کمکی LD در مقایسه با دارونما در بیماران PD دچار عوارض حرکتی ارزیابی کردند. معیارهای پیامد که ارزیابی شدند، شامل وقوع و شدت عوارض حرکتی، نمرات اختلال و ناتوانی، و وقوع عوارض جانبی بودند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
سه نویسنده مرور بهطور مستقل از هم کیفیت کارآزماییهای شناساییشده را بررسی کردند. برای تعیین امکانسنجی انجام یک مرور سیستماتیک کمّی، هر مطالعه واجد شرایط از نظر کیفیت روششناسی (methodology) ارزیابی شد.
نتایج اصلی
این مرور نواقص مهمی را در مورد کیفیت روششناسی هشت کارآزمایی شناسایی کرد. هیچیک از مطالعات نتوانستند روش تصادفیسازی خود را بهطور کامل توصیف کنند. مشورت با محققان کارآزمایی نشان داد که سه کارآزمایی بهطور مناسبی بیماران خود را تصادفیسازی کردند. برخلاف اطلاعات گزارش منتشرشده، به نظر میرسید یک کارآزمایی کنترلشده با دارونما بهعنوان یک مطالعه باز (open study) انجام شده و بنابراین از مطالعه حذف شد. هفت کارآزمایی باقیمانده طراحی دوسو کور (double-blind) داشتند، اگرچه یکی از آنها پس از پنج هفته کورسازی نشد. تنوع قابل توجهی در مدت زمان انجام کارآزماییها وجود داشت: چهار تا چهل هفته (میانگین 14 هفته). هیچیک از کارآزماییهای واردشده طبق اصل قصد درمان (intention-to-treat) انجام نشدند. با توجه به معیارهای ورود، اغلب مشخص نبود که بیماران PD واقعا از عوارض حرکتی رنج میبرند یا خیر. تفاوتهای برجستهای میان مطالعات از نظر ویژگیهای پایه و میزانی که BR در طول مرحله تیتراسیون داشت، دیده شد. تفاوتهای عمدهای میان مطالعات در مورد پیامدهای اعمالشده وجود داشت. روشهای مختلفی که برای ارزیابی وقوع و/یا شدت عوارض حرکتی استفاده شدند، فاقد مبنای کلینیکومتریک (clinimetric) مناسبی بودند. طیف وسیعی از مقیاسها برای ارزیابی اختلال و ناتوانی بهکار گرفته شدند. هیچیک از کارآزماییهای واردشده گزارش نکردند که نمرات سطح اختلال و ناتوانی به مرحله «روشن» یا «خاموش» اشاره داشت یا خیر.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مرور مشکلات عمده روششناسی و منابع ناهمگونی (heterogeneity) را برجسته میکند که نهتنها مانع مقایسه کارآزماییها میشود، بلکه مانع از نتیجهگیری در مورد اثربخشی BR در درمان کمکی بیماران PD با عوارض حرکتی نیز میشود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
