داروهای آرتمیسینین (artemisinin) بقای بیماران مبتلا به مالاریای شدید را بهبود میبخشند. داروهای آرتمیسینین در اصل از گیاهی گرفته میشوند که از زمانهای قدیم در چین بهعنوان داروی سنتی برای تب و مالاریا استفاده شده است. آنها در برابر انگلهای مالاریا که در برابر کینین مقاوم شدهاند، سریع عمل کرده و موثر هستند. این مرور نشان میدهد که درمان با داروهای آرتمیسینین ممکن است در پیشگیری از مرگومیر در بزرگسالان و کودکان مبتلا به مالاریای شدید و عارضهدار بهتر از کینین (quinine) باشد. تاکنون هیچ شواهدی علیه درمان زودهنگام با شیاف در مناطق روستایی حین انتقال بیماران به بیمارستان وجود ندارد. عوارض جانبی کمی با این داروها گزارش شدهاند.
مطالعه چکیده کامل
مصرف مشتقات آرتمیسینین (artemisinin derivatives) نسبت به داروهای کینولین (quinoline) برای درمان مالاریای شدید ممکن است مزایایی داشته باشد، زیرا آنها سریع عمل کرده و در برابر انگلهای مالاریای مقاوم به کینین (quinine) موثر هستند.
اهداف
هدف از این مرور، ارزیابی تاثیرات مصرف داروهای آرتمیسینین در درمان مالاریای فالسیپاروم (falciparum malaria) شدید و عارضهدار در بزرگسالان و کودکان بود.
روشهای جستوجو
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه بیماریهای عفونی در کاکرین، پایگاه ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین، MEDLINE؛ EMBASE؛ Science Citation Index؛ LILACS؛ African Index Medicus، چکیده مقالات کنفرانسها و فهرست منابع مقالات را جستوجو کردیم. ما با سازمانها، محققان این حوزه و شرکتهای دارویی تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازیشده و شبه-تصادفیسازی شده که داروهای آرتمیسینین (رکتال، عضلانی یا داخل وریدی) را با درمان استاندارد مقایسه کردند، یا مقایسههای میان مشتقات آرتمیسینین را در بزرگسالان یا کودکان مبتلا به مالاریای فالسیپاروم شدید یا عارضهدار بررسی کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
بررسی واجد شرایط بودن، ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج دادهها توسط دو محقق بهطور مستقل از هم انجام شدند. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفته شد.
نتایج اصلی
بیست و سه کارآزمایی وارد شدند، که در نه مورد، پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) کافی بود. شانزده کارآزمایی، داروهای آرتمیسینین را با کینین در 2653 بیمار مقایسه کردند. داروهای آرتمیسینین با بقای (survival) بهتر بیماران همراه بودند (نسبت شانس مرگومیر: 0.61؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 0.82، مدل اثرات تصادفی (random effects)). در کارآزماییهایی که پنهانسازی تخصیص کافی بود (2261 بیمار)، این تفاوت از نظر آماری به سختی معنیدار درآمد (نسبت شانس: 0.72؛ 95% CI؛ 0.54 تا 0.96، مدل اثرات تصادفی). در سال 1939، در بیماران مبتلا به مالاریای مغزی، میزان مرگومیر با داروهای آرتمیسینین نیز بهطور کلی کمتر بود (نسبت شانس: 0.63؛ 95% CI؛ 0.44 تا 0.88، مدل اثرات تصادفی). بااینحال، وقتی فقط کارآزماییهایی که پنهانسازی کافی تخصیص را گزارش کردند، براساس 1607 بیمار آنالیز شدند، تفاوت معنیدار نبود (نسبت شانس: 0.78؛ 95% CI؛ 0.55 تا 1.10، مدل اثرات تصادفی). هیچ تفاوتی در عوارض عصبی نشان داده نشد. داروهای آرتمیسینین در مقایسه با کینین، سریعتر انگل را از خون پاک کرده و عوارض جانبی مشابهی دارند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد نشان میدهد که داروهای آرتمیسینین بدتر از کینین در پیشگیری از وقوع مرگومیر در مالاریای شدید یا عارضهدار نیستند. به نظر نمیرسد هیچیک از مشتقات آرتمیسینین بهتر از بقیه باشد.
این مرور، کارآزماییها را تا سال 1999 خلاصه میکند. به دلایلی که در بخش «چه خبر» ذکر شدند، این مرور دیگر بهروز نخواهد شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
