در زنان مسن، شکستگی مچ دست (ناشی از شکستگی در انتهای پائینی یکی از دو استخوان ساعد) میتواند ناشی از افتادن روی دست در حالت کشیده باشد. درمان معمولا غیرجراحی است و ممکن است شامل قرار دادن استخوان شکسته در جای خود و بیحرکت کردن مچ دست با گچ (plaster) یا بریس (brace) باشد. برای تعیین اینکه آیا، و اگر چنین است، چه زمانی، باید شکستگیهای با جابهجایی متوسط را به موقعیت اولیه خود برگرداند، شواهد کافی از کارآزماییها به دست نیامد. همچنین شواهد کافی برای تعیین بهترین روش و مدت زمان بیحرکتسازی وجود نداشت.
مطالعه چکیده کامل
شکستگی در ناحیه دیستال رادیوس یک مشکل بالینی شایع است، بهویژه در زنان سفیدپوست مسن مبتلا به استئوپوروز (osteoporosis) یا پوکی استخوان.
اهداف
تعیین مناسبترین درمان محافظهکارانه برای شکستگیهای دیستال رادیوس در بزرگسالان.
روشهای جستوجو
ما در پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین (جون 2005)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین ( کتابخانه کاکرین ، 2005، شماره 2)، MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ PEDro؛ پایگاه ثبت تحقیقات ملی (UK)، مجموعه مقالات کنفرانسها و فهرست منابع مقالات جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی یا شبه-تصادفیسازیشده و کنترلشده شامل افراد بزرگسال با شکستگی دیستال رادیوس، که مداخلات محافظهکارانه رایج را برای تثبیت شکستگی مقایسه کردند. این موارد شامل استفاده از تکیهگاه خارجی (گچ (plaster cast) یا بریس (brace)) و دستکاری شکستگی (fracture manipulation) بودند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
هر دو نویسنده مرور، انتخاب کارآزمایی و ارزیابی کیفیت را بهطور جداگانه انجام دادند. دادهها برای پیامدهای آناتومیک، عملکردی و بالینی، از جمله عوارض، استخراج شدند. کارآزماییها به گروههای مربوط به دستکاری شکستگیهای جابهجا شده؛ استفاده و میزان بیحرکتسازی، از جمله موقعیت ساعد؛ استفاده از بریس؛ مواد و تکنیکهای مختلف قالبگیری؛ و مدت زمان بیحرکتسازی، گروهبندی شدند. اگرچه دادههای کمّی (quantitative data) از برخی کارآزماییها ارائه میشوند، فقدان کارآزماییهایی با کیفیت خوب و وجود ناهمگونی (heterogeneity) در کارآزمایی، مانع از تجمیع نتایج شدند.
نتایج اصلی
یک کارآزمایی جدید در این بهروزرسانی گنجانده شد. در مجموع، 37 کارآزمایی وجود دارند که در مجموع شامل 4215 بیمار، عمدتا زن و مسن، بوده و معیارهای ورود را به این مرور دارند. جزئیات جامع کارآزماییهای انفرادی به صورت جدول ارائه شده، و گروهبندی نتایج آنها، به صورتی که در بالا ذکر شد، به صورت متن و نمودار ارائه شدهاند. کیفیت پائین و وجود ناهمگونی میان کارآزماییهای واردشده از نظر ویژگیهای بیمار، مداخلات مقایسهشده و اندازهگیری پیامد، به این معنی بود که هیچ متاآنالیزی انجام نشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
برای تعیین اینکه کدام روشهای درمان محافظهکارانه برای انواع شایعتر شکستگیهای دیستال رادیوس در بزرگسالان مناسبتر هستند، شواهد کافی از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده وجود ندارد. بنابراین، در حال حاضر، پزشکانی که از مدیریت محافظهکارانه استفاده میکنند، باید تکنیک پذیرفتهشدهای را بهکار گیرند که با آن آشنا هستند، و از دیدگاه واحد ارائهدهنده خدمات درمانی آنها مقرونبهصرفه است. ترجیحات و شرایط بیمار، و خطر عوارض نیز باید در نظر گرفته شوند.
اولویتبندی سوالات تحقیقاتی برای روشن کردن مناسبترین درمان محافظهکارانه برای این شکستگی شایع ضروری است. محققان باید میان شکستگیهای خارج مفصلی و داخل مفصلی، و شکستگیهای بدون جابهجایی و جابهجایی تمایز قائل شوند، ترجیحات بیمار را مشخص کنند و روی یک مجموعه داده اصلی پیامد توافق داشته باشند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
