به نظر نمیرسد استفاده از کورتیکواستروئیدها در بیماران مبتلا به بیماری کرون غیرفعال، در کاهش خطر عود بیماری در یک دوره 24 ماهه موثر باشد. عوارض جانبی مرتبط با استفاده طولانیمدت از کورتیکواستروئیدها شامل پوکی استخوان و آب مروارید است. ممکن است زیرگروههایی از بیماران وجود داشته باشند که از دوز پائین کورتیکواستروئیدها بهرهمند شوند، اما اثربخشی طولانیمدت این نوع درمان بررسی نشده است.
مطالعه چکیده کامل
اثربخشی کورتیکواستروئیدها در درمان نگهدارنده بیماری کرون (Crohn's disease) هرگز به وضوح نشان داده نشده است. براساس دادههای موجود فعلی از کارآزماییهای کنترلشده، تعیین این نکته مهم خواهد بود که استفاده از درمان مزمن با کورتیکواستروئید در بیماران مبتلا به بیماری کرون خاموش، مفید است یا خیر، یا اینکه زیرگروه قابل شناسایی از بیماران مبتلا به بیماری کرون وجود دارد، مانند افرادی که در آنها نمیتوان درمان را با موفقیت کاهش داد، که ممکن است از چنین درمانی بهرهمند شوند یا خیر.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و بیخطری (safety) درمان سیستمیک متداول با کورتیکواستروئید در حفظ بهبودی بالینی در بیماری کرون.
روشهای جستوجو
جستوجوی کامپیوتری در بانک اطلاعاتی آنلاین کتابشناختی MEDLINE از مطالعات منتشرشده به زبانهای انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، ایتالیایی و آلمانی بین سالهای 1966 و جولای 2008. به منظور شناسایی مطالعات بیشتری که ممکن است با استفاده از روشهای جستوجوی کامپیوتری از قلم افتاده باشند، جستوجوهای دستی در فهرست منابع مطالعات بالقوه مرتبط انجام شدند. برای شناسایی مطالعات منتشرنشده، مجموعه مقالات کنفرانسهای مهم گوارش از سال 1985 تا 2003 نیز به صورت دستی جستوجو شدند. پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین و پایگاه ثبت تخصصی کارآزماییهای گروه مرور بیماریهای التهابی روده نیز بررسی شدند.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازیشده، دوسو کور (double blind)، کنترلشده با دارونما (placebo) که شامل بیماران مبتلا به بیماری کرون در هر سنی، در فاز بهبودی بالینی براساس تعریف CDAI < 150 یا براساس عدم وجود نشانه بیماری یا وجود فقط نشانههای خفیف در زمان ورود به کارآزمایی، بودند. درمان تجربی شامل درمان خوراکی متداول با کورتیکواستروئید (به استثنای بودزوناید، فلوتیکازون و غیره) بود. عود بالینی بیماری به عنوان معیار پیامد مورد نظر، استفاده شد.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
مطالعات واجد شرایط توسط 4 نویسنده انتخاب شدند و دادهها در فرمهای استاندارد استخراج دادهها به دست آمدند. اختلافنظرها در مورد واجد شرایط بودن یا استخراج دادهها با اجماع، حلوفصل شدند. دادهها برای هر مطالعه به جداول 2x2 مجزا تبدیل شدند. وجود ناهمگونی (heterogeneity) چشمگیر میان مطالعات، با تست chi-square آزموده شد. جداول 2×2 با استفاده از نسبت شانس (OR) تجمعی و 95% فاصله اطمینان (CI)، همانطور که توسط کاکرین و منتل و هنزل (Mantel and Haenszel) شرح داده شد (the 'odds ratio' in MetaView)، در یک آماره تست خلاصه ترکیب شدند. برای تجمیع دادهها از مدل اثرات ثابت (fixed effects model) استفاده شد.
نتایج اصلی
در ابتدا چهار مطالعه واجد شرایط برای ورود به مطالعه ارزیابی شدند. پساز کسب اطلاعات بیشتر در مورد یکی از آنها، به دلیل دوسو کور نبودن، کنار گذاشته شد. تعداد کل افراد واردشده در آنالیز در مقاطع زمانی 6، 12 و 24 ماه برابر با 142، 131 و 95 نفر برای گروه کورتیکواستروئید و 161، 138 و 87 نفر برای گروه کنترل بودند. نسبت شانس عود بیماری در درمان فعال و 95% فواصل اطمینان مربوطه، به ترتیب، در ماههای 6، 12 و 24 عبارت بودند از 0.71 (0.39 تا 1.31)، 0.82 (0.47 تا 1.43) و 0.72 (0.38 تا 1.35).
نتیجهگیریهای نویسندگان
به نظر نمیرسد استفاده از کورتیکواستروئیدهای سیستمیک متداول در بیماران مبتلا به بیماری کرون که از نظر بالینی خاموش هستند، خطر عود بیماری را در یک دوره پیگیری 24 ماه کاهش دهد. یک جستوجوی بهروزشده در منابع علمی که در جولای 2008 انجام شد، هیچ کارآزمایی جدیدی را نیافت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
