نتایج این مرور نشان میدهند که سیکلوسپورین خوراکی (cyclosporine) با دوز پائین برای درمان بیماری کرون (Crohn's disease) فعال موثر نیست. مطالعات نشان میدهند که بیماران مبتلا به کرون که با دوز پائین (5 میلیگرم/کیلوگرم/روز) سیکلوسپورین خوراکی درمان میشوند، ممکن است دچار عوارض جانبی از جمله مشکلات کلیوی شوند. بنابراین استفاده از این دارو برای درمان بیماری کرون مزمن فعال توصیه نمیشود. دوزهای بالاتر خوراکی و تزریق سیکلوسپورین به اندازه کافی ارزیابی نشدهاند. دوزهای بالاتر سیکلوسپورین به دلیل خطر ایجاد آسیب کلیوی و در دسترس بودن دیگر داروهای اثباتشده، احتمالا برای مدیریت طولانیمدت بیماری کرون مفید نخواهند بود.
مطالعه چکیده کامل
سیکلوسپورین (cyclosporine) در ابتدا به عنوان یک عامل سرکوبکننده سیستم ایمنی موثر و قابل تحمل در گیرندگان پیوند عضو، و سپس در چندین بیماری خودایمنی شناخته شد. در مطالعات باز گزارش شد که سیکلوسپورین برای القای بهبودی در بیماری کرون (Crohn's disease) موثر است. چهار کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده انجام شدهاند تا مشخص شود که نتایج مشاهدهشده در این مطالعات باز، معتبر بودند یا خیر. این مرور سیستماتیک، شواهد مربوط به استفاده از سیکلوسپورین خوراکی را برای القای بهبودی در بیماری کرون خلاصه میکند.
اهداف
ارزیابی اثربخشی سیکلوسپورین خوراکی برای القای بهبودی در بیماران مبتلا به بیماری کرون فعال، در حضور و عدم حضور درمان همزمان با استروئید. اهداف ثانویه، ارزیابی میزان پاسخ بالینی و عوارض جانبی مرتبط با سیکلوسپورین بودند.
روشهای جستوجو
جستوجوهای کامپیوتری در بانکهای اطلاعاتی کتابشناختی (bibliographic) آنلاین MEDLINE و EMBASE برای شناسایی مقالات بالقوه مرتبط میان سالهای 1980 تا جون 2008 انجام شدند. برای انجام جستوجوی کلمات کلیدی در بانکهای اطلاعاتی، از اصطلاحات MeSH «بیماری کرون» یا «بیماری التهابی روده» و «سیکلوسپورین» (exploded) استفاده شد. به منظور شناسایی مطالعات بیشتر که ممکن است از قلم افتاده باشند، جستوجوی دستی در فهرست منابع مقالات بالقوه مرتبط انجام شد. چکیدههای جلسات علمی مهم بیماریهای گوارش، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین و پایگاه ثبت تخصصی کارآزماییهای گروه بیماریهای التهابی روده در کاکرین نیز برای شناسایی مطالعات مرتبط جستوجو شدند. با مقامات ذیصلاح در Sandoz Corporation تماس گرفته شد تا در مورد هرگونه کارآزماییهای منتشرنشده اطلاعاتی کسب شود.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای آیندهنگر، تصادفیسازیشده، دوسو کور (double blind)، کنترلشده با دارونما (placebo) با طراحی موازی (parallel design) و مدت درمان حداقل 12 هفته که درمان با سیکلوسپورین خوراکی را با دارونما برای درمان بیماران مبتلا به بیماری کرون فعال مقایسه کردند، واجد شرایط ورود به مطالعه بودند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
همه دادهها براساس قصد درمان (intention-to-treat; ITT) آنالیز شدند. دادهها از مقالات تحقیقاتی اصلی استخراج شده و به جداول 2x2 (سیکلوسپورین در مقابل دارونما) تبدیل شدند. در صورت امکان، از جداول 2x2 جداگانه برای طبقات درون مطالعات نیز استفاده شد. ناهمگونی (heterogeneity) با استفاده از تست chi-square (p < 0.10 از نظر آماری معنیدار در نظر گرفته شد). مقادیر p برای دادههای تجمیعنشده با استفاده از تست chi-square به دست آمدند. برای دادههای ترکیبی، جمعبندی آمارههای تست با استفاده از نسبت شانس پتو (Peto odds ratio) و 95% فواصل اطمینان استخراج شدند. برای تجمیع دادهها از مدل اثرات ثابت (fixed effects model) استفاده شد. برای دادههای پیوسته (continuous data)، جمعبندی آمارههای تست با استفاده از تفاوت میانگین وزندهیشده و 95% فواصل اطمینان استخراج شدند. تعاریف موفقیت درمان، بهبودی (remission) و بهبودی بالینی (clinical improvement) توسط نویسندگان هر مقاله تعیین شدند و دادهها فقط در صورتی برای آنالیز ترکیب شدند که این تعاریف به اندازه کافی مشابه بودند.
نتایج اصلی
برینسکوف (Brynskov) در سال 1989 دریافت بیمارانی که دوز بالای سیکلوسپورین (میانه (median): 7.6 میلیگرم/کیلوگرم/روز) را دریافت کردند، در مقایسه با بیماران گروه دارونما، در 12 هفته به بهبودی بالینی معنیداری دست یافتند. هیچیک از مطالعات دیگر هیچ مزیت آماری معنیداری را برای بهبودی بالینی یا القای بهبودی برای درمان با دوز پائین سیکلوسپورین (5 میلیگرم/کیلوگرم/روز) که بهتنهایی یا در ترکیب با کورتیکواستروئیدها در مقایسه با دارونما استفاده شد، پیدا نکردند. سیکلوسپورین در مقایسه با دارونما، با نسبت بسیار بیشتری از عوارض جانبی و انصراف از ادامه درمان به دلیل عوارض جانبی همراه بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
برینسکوف در سال 1989 تعداد کمی از بیماران را وارد کرد و مقیاس درجهبندی بالینی اصلاحشده مورد استفاده در این مطالعه در مطالعات دیگر اعتبارسنجی نشده است. علاوهبر این، بهبودی بالینی معنادار از نظر آماری به معنای القای بهبودی بالینی نیست. در واقع، برینسکوف در سال 1989 هیچ تفاوت آماری معنیداری را در میانگین نمره شاخص فعالیت بیماری کرون در 12 هفته نیافت، که نشان میدهد سیکلوسپورین برای القای بهبودی در بیماری کرون موثرتر از دارونما نبود. نتایج این مرور نشان میدهند که سیکلوسپورین خوراکی با دوز پائین (5 میلیگرم/کیلوگرم/روز) برای القای بهبودی در بیماری کرون موثر نیست. بیماران درمانشده با دوز پائین سیکلوسپورین خوراکی، نسبت به بیمارانی که دارونما دریافت کردند، بیشتر در معرض ابتلا به عوارض جانبی از جمله اختلال عملکرد کلیه قرار دارند. استفاده از سیکلوسپورین خوراکی با دوز پائین برای درمان بیماری کرون مزمن فعال، موجه به نظر نمیرسد. دوزهای خوراکی در سطوح بالاتر یا تجویز تزریقی سیکلوسپورین در کارآزماییهای بالینی کنترلشده بهطور کافی ارزیابی نشدهاند. دوزهای بالاتر سیکلوسپورین به دلیل خطر ایجاد سمیّت کلیوی (nephrotoxicity) و در دسترس بودن دیگر مداخلات اثباتشده، احتمالا برای مدیریت طولانیمدت بیماری کرون مفید نخواهند بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
