فیزیوتراپی فعال قفسه سینه ممکن است برای همه نوزادانی که از دستگاه تنفس مصنوعی جدا میشوند، مفید نباشد. تهویه مکانیکی (تنفس با کمک دستگاه) ترشحات ریه نوزاد را افزایش میدهد. تصور میشود فیزیوتراپی قفسه سینه (ضربه زدن یا لرزش روی قفسه سینه) ریههای نوزاد را پاک میکند، و اغلب هنگام جدا کردن نوزاد از دستگاه تنفس مصنوعی (extubation) انجام میشود. اگرچه این مرور، از نظر نیاز کمتر نوزادان به استفاده مجدد از ونتیلاتور، فایدهای را برای فیزیوتراپی یافت، هیچ فایده دیگری نشان داده نشد. همچنین، این مزیت عمدتا به دلیل نتایج مطالعاتی بود که مدتها قبل، پیشاز پیشرفتهایی مانند سیستمهای رطوبتسازی بهتر برای مرطوب کردن هوای تنفسی کودک و داروی سورفکتانت، انجام شدند. این پیشرفتها ممکن است خطر بروز عوارض را در زمان خارج کردن لوله تراشه کاهش داده باشد، بنابراین این نتایج ممکن است در مورد نوزادان در بخش نوزادان امروزی صدق نکنند. این مرور هیچ شواهدی را دال بر آسیب به نوزادانی که پساز خارج کردن لوله تراشه، یک دوره کوتاه فیزیوتراپی قفسه سینه را دریافت میکنند، نشان نداد.
مطالعه چکیده کامل
فیزیوتراپی قفسه سینه برای پاک کردن ترشحات و کمک به تهویه ریه در نوزادانی که به دلیل مشکلات تنفسی به تهویه مکانیکی (mechanical ventilation) نیاز دارند، استفاده شده است. بااینحال، نگرانیهایی در مورد بیخطری (safety) برخی از انواع فیزیوتراپی قفسه سینه وجود دارد.
اهداف
تعیین تاثیرات فیزیوتراپی فعال قفسه سینه بر نوزادان جداشده از دستگاه تهویه مکانیکی که به دلیل نارسایی تنفسی از آن استفاده میکردند.
روشهای جستوجو
روشهای جستوجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین استفاده شدند، که شامل جستوجو در بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی زیر بود: بانک اطلاعاتی کارآزماییهای پریناتال آکسفورد؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL، کتابخانه کاکرین ، شماره 1، 2005)؛ MEDLINE (1966 تا فوریه 2009)؛ CINAHL (1982 تا فوریه 2009)؛ و EMBASE (2006 تا فوریه 2009)، مرورهای قبلی شامل ارجاعات متقابل، چکیدهها، کنفرانسها، مجموعه مقالات سمپوزیومها، متخصصان خبره و جستوجوی دستی در مجلات.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزماییهایی که از تخصیص تصادفی یا شبه-تصادفی بیمار استفاده کردند، و در آنها فیزیوتراپی فعال قفسه سینه با تکنیکهای غیرفعال (مثلا موقعیتدهی و ساکشن بهتنهایی) یا عدم انجام مداخله در دوره خارج کردن لوله تراشه مقایسه شد.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
ارزیابی کیفیت روششناسی (methodology) و استخراج دادهها برای هر کارآزمایی واردشده توسط نویسندگان بهطور جداگانه انجام شدند. آنالیز زیرگروه براساس فراوانیهای مختلف درمان و سن بارداری کمتر از 32 هفته انجام شد. متاآنالیز با استفاده از یک مدل اثرات ثابت (fixed effects model) انجام شد. نتایج برای دادههای رتبهای (categorical data) بهصورت نسبت خطر (relative risk)، تفاوت خطر (risk difference) و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (numbers needed to treat; NNT) و برای دادههای اندازهگیریشده در مقیاس پیوسته (continuous) بهصورت تفاوت میانگین (MD) ارائه میشوند. تمام پیامدها با استفاده از 95% فواصل اطمینان گزارش میشوند.
نتایج اصلی
در این مرور از چهار کارآزمایی، که دو مورد از آنها 15 و 23 سال پیش انجام شدند، هیچ مزیت واضحی از فیزیوتراپی فعال قفسه سینه در دوره خارج کردن لوله تراشه مشاهده نشد. فیزیوتراپی فعال قفسه سینه میزان کلاپس لوبار (lobar collapse) را پساز خارج کردن لوله تراشه بهطور قابل توجهی کاهش نداد [RR معمول: 0.80 (95% CI؛ 0.49 تا 1.29)]، اگرچه کاهش استفاده از لولهگذاری مجدد در آنالیز کلی نشان داده شد [RR معمول: 0.32 (95% CI؛ 0.13 تا 0.82)؛ RD معمول: 7-% (95% CI؛ 13- تا 2-)؛ NNT: 14 (95% CI؛ 8 تا 50)]. اطلاعات کافی برای ارزیابی کافی پیامدهای مهم کوتاهمدت و طولانیمدت، از جمله عوارض جانبی، وجود ندارد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هنگام تفسیر تاثیرات مثبت احتمالی فیزیوتراپی قفسه سینه در کاهش استفاده از لولهگذاری مجدد و روند کاهش آتلکتازی پساز خارج کردن لوله داخل تراشه، احتیاط لازم است، زیرا تعداد نوزادان مورد مطالعه کم است، نتایج بین کارآزماییها همسو و سازگار نیست، دادههای مربوط به بیخطری (safety) مداخله کافی نیست و کاربرد آن در بالین ممکن است محدود باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
